Kiraz Ağacı |Gerçek Ailem|

12.Bölüm : Güzel Günler Çok Yakında

SSSSEEEEEELLLLLAAAAMMMMMLLLLAARRRRR!!! NASILSINIZZZ?????

UMARIM İYİSİNİZDİRRR!!!

1 ay bölüm atmadığımı fark edince hemen bölümü tamamladım veee geldimmmm.

Uygulama hala açılmadı ya, ne yapacağız böyle?

Bu arada ben bir hikaye daha yazmak istiyorum. Hikayeyi ben yazacağım ama akışı siz yöneteceksiniz. Mesela "Diğer bölüm böyle olsun." , "Öbür bölümde böyle bir şey olsun." Gibi gibi. Sizde varsanız bunu panomda hep beraber konuşalım.

Birde şey diyorum, hikayeyi düzenlesem mi?

Çok fazla yazım hatası, argo, mantık hataları var. Özellikle başka hikayede rahatsız olduğum şeyi yazdığımı fark etmem çok sinirimi bozdu.

Mert ve Yiğit'i şeytan gibi gösterdim fakat ben böyle planlamamıştım. Evet, o ikisi yaralı fakat bu kadar kötü olmaları çok saçma geldi.

Neyse tamam, uzatmayalım.

Yazım hataları varsa çok özür dilerim. Birde satır arası yorum atıp yıldızı parlatırsanız çok sevinirim.

Haydin bölüme!

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Hatırlatma;

"Ne çiziyorsun?"

"Ya-" yerimden sıçradım resmen! Ona döndüm, "Ne yapıyon dibimde?!"

Sırıttı ve bir kolunu masaya dayadı. "Soru soruyom."

"Sorma!" dedim sertçe. "Rahat bıraksana beni sen! Git, diğer kardeşlerinle ilgilen. Bana bulaşma."

Birşey demeden yüzüme baktı. Bir süre bakıştıktan sonra odadan çıktı.

Kırmış mıydım?
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Yutkunarak önüme döndüm. Moralim altüst olmuştu bir anda.

Elime kalemi alıp çizimime devam ettim. Taslak bitince elime boyalardan birini alacakken, kapı sertçe açıldı. Hızlıca arkama döndüm.

Turan.

Karşımda bir elinde sandalye, bir elinde resim defteriyle bana bakıyordu.

Gözlerimi kırpıştırarak baktım yüzüne. Tebessüm ederek kapıyı kapattı ve yanıma geldi. Eliyle defterimi biraz kenara itip kendi defterini koydu ve sandalyeye oturdu. Defterden bir sayfa açtı ve kalemlerden birini eline aldı.

Rastgele çizmeye başlarken asla konuşmuyordu. Bir süre baktım ama en sonunda yutkunarak önüme döndüm. Kalemimi elime alarak devam ettim resmime.

Bir süre konuşmadan resim çizdik. Bir süre sonra onda hiçbir hareket olmadığını fark ettiğimde ona baktım. Arkasına yaslanmış, gülümseyerek beni izliyordu.

Utanmıştım biraz. Muhtemelen kızarmaya başlayan yanaklarıma bakıp daha çok gülümsedi. Bir elini yanağıma koyarak konuşmaya başladı.

"Benden asla çekinmene gerek yok Kiraz. Benimle istediğin gibi konuşabilirsin, bana istediğin gibi davranabilirsin."

Kafa salladım sadece. Regl olmam yakın olduğu için zaten çok duygusaldım ve bu adam tanımasam da sınırlarımı zorluyordu.

Turan bir süre daha yüzüme bakıp, önüne döndü. Bende döndüğümde ağzımı açsam ağlayacak durumdaydım.