daha iyi olmaz mıydı

11

Alaz kaçıncı içkisindeydi bilmiyordu. Son zamanlarda çok içmeye başlamıştı. Abisini bulduklarından beri. Onun için abi kavramı üç yaşındayken kaybolup gitmişti. Beş yaşına gelince ise tamamen ölmüştü. Abisinin kıyafetleri kadar bile değeri yoktu çünkü o evde. Annesi kendini tamamen kaybetmiş, dedesi ise Alaz'ı hiçbir zaman sevmemişti. Babası vardı onun için sadece. Henüz gerçek yüzünü bilmediği ve kahramanı olarak gördüğü babası.

Abi olan hep kendisi olmuştu. İkizi gök gürültüsünden korkup uyuyamadığında onu sarıp sarmalayan kendisiydi. Küçük kardeşi ağlamaktan nefessiz kalınca koşup ona yardım eden yine kendisiydi. Yorgunluktan bayılınca ona sahip çıkacak bir abisi yoktu. Vardı, ama yoktu.

Birden çıkagelince kimse kendisinden onu kabullenmesini bekleyemezdi. Tutup kardeşlerini de getirmişti bir de. Abisi yine abisiydi. Ama başkalarının. Üstüne üstlük Rüya'ı almıştı elinden. Hayatının aşkını. En azından öyle zannediyordu. Çağla ve Rüzgar'la bir olup abisine doğum günü partisi düzenlemişlerdi. Bir tık acımasızca olduğunun farkındaydı ama bir an önce kurtulmalıydı ondan. Kurtulamadı.

Gitmedi abisi bir türlü ve hayatındaki her şeyi çalmaya devam etti. Küçük kardeşi, kendi kızı gibi gördüğü Ece zaten ilk günden koşa koşa gitmişti yeni abisine. Çağla'yı da alıyordu şimdi çemberine. Ne yaşanmıştı aralarında da Çağla'nın o yabani hakkında fikirleri değişmişti bilmiyordu. Bir de yanında getirdiği can bağı kardeşi Cesur'la gereğinden fazla samimi oluyordu.

Tek başınaydı. Bir şeyler yapmak zorundaydı abisinden kurtulmak için. Yine bugünkü gibi içmeye geldiği bir gün en yakın arkadaşı Rüzgar dahiyane bir fikir verdi ona. Abisi kendisi dışında herkesin abisiyse kardeşleri kadar değerli hiçbir şey olamazdı onun gözünde.

Başta Umut'u düşündü. En çok ona değer veriyordu kendince. Sonra olmaz dedi. O aynı Ece gibi. Hiçbir suçu yok ve zaten çok acı çekiyor. Sonra Cesur'u düşündü. O embesil kardeşine de çok yakın davranıyordu zaten. Evet, doğru kişi Cesur'du. Rüzgar girdi araya o sırada. Cesur'la kendisi ilgilenirmiş, sevgilisine yavşıyormuş. Haklı diye geçirdi içinden Alaz. Geriye tek bir kişi kalıyordu, Asi.

Çok bir muhabbetleri olmamıştı onla ama Yaman'a körü körüne bağlı olduğunu görebiliyordu. Diğerleri de körü körüne bağlıydı kız kardeşlerine. İşte bu dedi. Asi tam da ihtiyacı olan şeydi. Yaman'a zarar vermek istiyorsa Asi'ye zarar vermeliydi. Nasıl yapacağını düşünüyordu. Kızın bırak yıkılmayı sarsılmayacak duvarları vardı.

"Aşk." dedi Rüzgar. "Aşık edeceksin onu kendine. O senden nasıl Rüya'yı çaldıysa sen de ondan Asi'yi çalacaksın."

Karşısına çıkıp tavlayamazdı kızı. Kendisinden hoşlanmadığını gayet açık bir şekilde belli ediyordu. Peki yeniden tanışsalardı. Anonim olarak yazmaya karar verdi kıza. Alaz'ı tavlamak isteyen kızlar bu tarifeyi uyguluyorlardı. Asi'de de işe yarayabilir diye düşündü. İlk mesajını attı.

Aralarında yaşanacak her şeyin ilk adımıydı bu. Şu an bu kadar içmesinin sebebi. Ona gerçekten bir şeyler hissettiği yoktu ama merak ediyordu kızı. Konuşmalarındaki samimiyetine gereğinden fazla inanmıştı. Bir tarafı bunu devam ettirip kızı iyice tanımak istiyordu. Diğer tarafıysa ikisi de daha fazla zarar görmeden bitirmeyi. Üçüncü seçenek yoktu onun için. Kızı kendine aşık edip kırmayı çoktan çıkarmıştı aklından.O zaman neden devam ediyorum diye düşündü. Evet, en mantıklısı yarın ayık kafayla bunu sollandırmaktı.

Tüm geceyi Rüzgar ve diğer arkadaşlarıyla içerek geçirdi. Eve gidip kendini yatağa atınca Asi'ye yazmak için Instagram'a girdi. Karşısına çıkan magazin sayfasının paylaştığı fotoğrafı görünceye kadar aralarındaki bu şeyi bitirmeye kararlıydı. Yaman ve Rüya'nın okulda öpüşürkenki fotoğrafı. Rüya'yı tam anlamıyla kaybettiğini hissediyordu. Bir yandan Asi kafasını karıştırırken diğer yandan Rüya'yı da kaybetmesi son noktaydı. Abisine zarar verene kadar durmayacaktı.