In my life<33 || MATA

CHAPTER 6 - PRAWDA WYSZŁA NA JAW

Widziałam światło. Udało się? Zaczęłam powoli otwierać oczy.

-Japierdole obudziłaś się wkońcu -usłyszałam jakiś głos ale nie mogłam go rozpoznać

Próbowałam się podnieść ale nie mogłam. Jakbym była czymś przypięta?

-Jesteś przypięta pasami

Odwróciłam głowę w kierunku z którego usłyszałam głos. Siedział tam nie kto inny jak Oskar.

-Gdzie ja jestem? -zapytałam w końcu

-W szpitalu na oddziale psychiatrycznym

-CO?! -chciałam wstać ale nie mogłam

-Już nie pamiętasz co zrobiłaś i co do mnie pisałaś?

Spuściłam wzrok i wpilam go w pościeli. Znowu kogoś zawiodłam. Tym razem była to najważniejsza dla mnie osoba.

-Przepraszam.. -powiedziałam w końcu szeptem

Ten nic nie odpowiedział tylko wstał z krzesełka i mnie przytulił.
Rozpłakałam się jak małe dziecko które się zgubiło. Bo w sumie tak było. Pogubiłam się.

-Mama wie że tu jestem?-zapytałam w końcu

-Nie wie

-Nie mów jej prosze

-Czemu?

Nie odzywałam się przez chwilę. Bolał mnie fakt że mieszkał pod tym samym dachem a nie wiedział co się dzieje.

-Będzie tylko jeszcze gorzej jak się dowie..

-O czym ty mówisz -odsunął się ode mnie i usiadł spowrotem na krześle

-Matka mnie bije jak robie coś innego niż się uczę, wyżywa się na mnie, wyzwa mnie, poniża, wyśmiewa. Błagam cie nie mów nic jej bo to tylko pogorszy sprawę

-Że ja tego wcześniej nie zauważyłem..

-Luz nikt by tego nie zauważył bo zazwyczaj okładała mnie po głowie. A tak z innej beczki kiedy stąd wychodzę?

-Za dwa dni a potem masz chodzić do psychologa

-Mhm. -wywróciła oczami. Nie mów nic Michałowi prosze, nie chce żeby się martwił

-Dobrze jeśli chcesz

-Będę za tydzień jakoś wynajmować mieszkanie i mam pytanie do ciebie. Będziesz chciał ze mną tam mieszkać?

-Oczywiście że tak

Zaczął mi opowiadać jak idzie mu z tworzeniem nowych kawałków na jego pierwszą debiutancką płytę. Byłam w tym momencie cholernie dumna z niego. Po dość krótkim czasie zaczęłam robić się senna aż w końcu odpłynęłam do krainy morfeusza.