KURŞUNİ(mafya)

2- Eylem

Hola bebeklerim ben geldim hemde 2 bölümle

Sınır koymuyorum fakat okunma sayısına göre verilen oy çok az lütfen oy vermeden geçmeyin tabi fikrim diğer bölüm için değişebilir bu arada yorum da yapın ula kırmayın beni ☘️

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum

Ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum🤍

❄️

Ömer Karanlı'nın sözleri salonda yankılanırken, Devrim not defterine hızla kelimeleri karalıyordu. Her cümle, her kelime, sanki bir devrimin manifestosu gibiydi. Karanlı'nın konuşması, salondaki herkesin dikkatini çekmişti. Herkesin gözleri sahnedeki adamdaydı, kulakları ise onun her kelimesinde.

"Bugün burada toplanmamızın sebebi, sadece bir araya gelmek değil." diye devam etti Karanlı. "Bizler, bu ülkenin geleceğini yeniden şekillendirmek için buradayız. Adaletin, eşitliğin ve özgürlüğün hüküm sürdüğü bir düzen kurmak için buradayız."

Salondaki kalabalık, Karanlı'nın sözleriyle adeta büyülenmişti. Devrim, adamın sesindeki kararlılığı ve inancı hissedebiliyordu. Bu, sadece bir konuşma değildi. bu, bir çağrıydı.
Bir devrimin çağrısı.

Karanlı, konuşmasına devam ederken, salondaki atmosfer giderek daha da yoğunlaşıyordu. Herkes, bu anın tarihe geçeceğini biliyordu.
Devrim, not defterine son bir cümle yazdı:

"Bugün, bir devrimin başlangıcı."

Karanlı, konuşmasını bitirdiğinde, salon bir kez daha alkışlarla inledi..

Sahneden inen adam ile bütün salon ayaklandı. Büyük bir alkış tufanı koparken, sahneden inen Ömer Karanlı saniyeler içinde gözden kayboldu. Devrim kalabalığın arasından hızla sıyrılıp otoparka doğru yürümeye başladı. O kadar hızlı yürüyordu ki yanından geçtiği insanlara çarpmadan duramıyordu.

Elindeki küçük not defterini çantasının içine atarken nefes nefese otoparka geldiğinde geç kaldığını gördü. Ömer Karanlı korumaları ile otoparktan çıkış yapıyordu. Dudakları arasında sinir dolu bir nefes verdi ve aynı sinirle arabasına doğru yürüdü. Arabaya gidene kadar Ömeri durdursaydı neler olacağını aklında canlandırmaya çalıştı.

Sahi yürek mi yemişti de koşarak otoparka gelmişti? Onu görseydi ne soracaktı? Hangi sorusunu soracaktı ya da hangi sorusuna cevap bulacaktı?

"Salak saçma düşünmeyi kes Devrim arabana bin." İç sesiyle sarsılarak kendine geldi bazen bu araştırmacı yanını hiç sevmiyordu. Başına ne gelir demeden tehlikeli adamlarla ilgili bilgiler toplayıp onların yakınında buluyordu kendini. Bir çizgi çizmesi lazımdı kendine ve o çizginin dışına çıkmaması gerekiyordu.

Bu kendine yapabileceği en büyük iyilikti.

Arabasına binip evine doğru sürmeye başladı. Yoğun İstanbul trafiğine takılınca olanlar oldu. Sinirleri gerildi ve küfürler savurmaya başladı. Ailesi bu kadar küfür ağızlı olduğunu bilse neler olacağını hayal bile etmek istemiyordu.

"Ahuzar hanımın kızıyım ben neden bu kadar çok küfür ediyorum kadın duysa sütünü haram eder bana,"dedi mimikleri konuşmasına eşlik ederken sıcağın bunaltıcı havası arabanın içinde fink atıyordu.

Direksiyonu hafifçe çevirip diğer şeride geçtiğinde çalan telefonu ile bakışlarını anlık yoldan aldı. Çantasına attığı telefonu tek eliyle çıkarıp ekranı kaydırarak hoparlöre verdi.