Bölüm 32

9 3 13
                                    

Pamuğum,

Sen günden güne, haftadan haftaya, aydan aya içimde büyürken ben çok korkuyorum. Seni koruyamamaktan, sana layık bir anne olamamaktan, senin saçının teline zarar gelmesinden çok ama çok korkuyorum.

Evet sen daha doğmadın, sana kavuşmaya sayılı günlerimiz kalmışken içimde bu korku tomurcuğu baş gösterdi. Eskiden bu kadar kötü değildi sanki dünya ,sahi seni nasıl koruyacağım ya da yeteri kadar koruyabilecek miyim?

Bazen de acaba seni bu dünyaya getirmekle bencillik mi ediyorum soruları baş gösteriyor. Ben bunlar yüzünden gecelerdir uyuyamıyorum, hep aklımda soru kafileleri geziyor. Ya sen doğup ,aklın bir şeylere ermeye başladığı zaman neden beni bu dünyaya getirdin dersen , ya bana kızarsan diye içim içimi yiyor.

Elimde olsa yürüyeceğin yolları şimdiden taşlardan temizler ,sana tertemiz yeni bir dünya sunardım. Ya da seni yurtdışında dünyaya getirirdim. Ama olmuyor pamuğum, annenle babanın elinden bu kadarı geldi. 

Ne olur bize kızma aklın bir şeylere erdiği zaman ,senin her koşulda yanında olduğumuzu bil. Seninle beraber bizim de yeniden doğduğumuzu, büyürken birlikte büyüdüğümüzü bil. Bizim de bu dünyada ilk hayatımız olduğunu ve bir şeyleri elimize yüzümüze bulaştırmamızın normal olduğunu bil. Ama sen bize ne kadar kızarsan kız yine de en yakınında bizim olduğumuzu ve anne ,baba yüreğimizin nefes kadar yanında ve ömrün boyunca da orada olacağımızı bil.

Biz seni bu yaşımıza rağmen çok bekledik. çok istedik pamuğumuz.  Ve daha seni canlı canlı görmeden bile çok seviyoruz, kalbimizin bir köşesine işlendin. Umarım sen de bizi çok seversin çünkü biz ne olursa olsun hep seni çok ama çok  seveceğiz.

Aşkımızın En Güzel Hediyesine...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin