Apartman | BARSEM

Karga

"Barış?"

"Semih"

Semih Barış'ı kapısında görmeyi hiç düşünmezken Barış kapısına gelmişti. Hemde elindeki çiçeklerle beraber

"Neden geldin?"

"Özür dilerim Semih. Gerçekten özür dilerim"

"Barış sen hayatın boyunca sadece özür mü dileyeceksin? Benimle olan tüm sorunlarında özür diledin ertesi gün farklı bir hata yaptın. Özür diliyorsan adam gibi arkasında dur"

"Semih önceki hatalarım için gerçekten özür dilerim. Anlık sinirle söylenen sözcüklerdi. Senin hakkında ben de ciddi düşünüyorum. Ben de sana aşığım. Hatta o kadar çok aşığım ki sana bu aşk kalbime yük yapıyor. Lütfen Semih"

"Yine sarhoşsun değil mi? Yine içki içip yanıma geldin. Çünkü sen ayıkken yanıma gelebilecek cesarete sahip değilsin. Hayır Barış gider misin lütfen? Mazallah ben senden yararlanmaya falan çalışırım"

"Semih lütfen. Gerçekten anlık çıkan kelimelerdi. Yemin ederim senin hakkında öyle düşünmüyorum. Öyle düşünüyorsam tam şurda allah beni kahretsin gerçekten"

"Barış. Git. Senin daha fazla kalbini kırmadan git" Semih hızlı bir şekilde Barış'ın yüzüne kapatmıştı kapıyı.

Barış ise Semih'in kapısında 3 çocuklu dul kadın gibi kalakalmıştı. Elinde çiçekle beraber öylece bekliyordu. Saat 12ye yaklaşıyordu. Uykusu vardı. Semih'in kapısının önüne oturup kafasını kapıya yasladı ve uykuya daldı

Semih okula gitmek için evden ayrılmak istediğinde kapıyı açmasıyla Barış'ın vücudunun kapıya yığılması bir olmuştu

Sabah sabah hiç beklemiyordu. Dün gece içkiyi çok kaçırmış olduğundan dolayı daha uyanamamıştı. Kapısında böyle bırakamazdı. Okul için hazırlansa bile gitmeyecekti. Onca şeye rağmen Barış daha önemli geliyordu

Ağır vücudunu içeriye doğru taşımaya çalıştı Semih. Barış'ın ardında kalan çiçeği alıp masanın üzerine koydu. Barış'ı kendi yatağına yatırdıktan sonra sağınada kendisi yattı

Birkaç saat geçtikten sonra Barış gözlerini açtı. Yanında Semih'in olduğunu gördüğünde dün geceyi hatırlamaya çalıştı. Yine mi hata yapmıştı?

Hatırladıkları şeylerden bir tanesi Miray diğer ise kapıda uyumasıydı. Bunun harici bir şey hatırlamıyordu. Korktuğu şey olmamıştı

Semih'e baktığında ağzı hafif açık uyuduğunu gördü. Dudaklarına işaret parmağını üst aşşağı yaparak çocuk eğlendiriyomuş gibi sesler çıkarttı. Bu dokunuşlara Semih uyandı

Semih uyandığı gibi hiçbir şey demeyerek yanından ayrıldı. Mutfağa geçti ve kahvaltılık bir şeyler hazırlamaya başladı. Mısır gevreği ve sütle beraber mükemmel uyum şeklinde kahvaltı yaptı. Barışla uyandığından beri tek kelime konuşmamıştı.

"Çık evimden"

"Semih lüt-"

"ÇIK EVİMDEN"