Apartman | BARSEM

Konser

Konser günü Barış'ın içini haftalardır yiyip bitiren pişmanlık duygusu yok olmuştu. Bugün o gündü. Semih'le barışacaklarına emindi

Sabah kalkıp beraber konser verecekleri arkadaşlarıyla prova yapmaya geçti. Kendisi sadece belirledikleri şarkıyı söyleyeceklerdi

Şarkıların arasında sırıtan tek şarkı ise Barış'ın seçtiği şarkıydı. Yaklaşık 400 kişinin önünde Müslüm Gürses söylemek yürek gerekirdi. Yürek denilen şey ise Barış'tan sorulurdu

Barış'ın 400 kişinin içerisindeki 1 kişi önemliydi sadece. Semih'in geleceğinden emin olsa bile %0.1 ihtimalle gelmeme olasılığıda vardı

Bu ihtimali düşündükçe boşluğa düşüyordu. Provayı yarıda bırakıp sigara içmeye çıktı. Sigara için çıktığı balkona birisi daha gelmişti. Bu üst sınıflardan Kerim abiydi

"Seni sıkıntılı gördüm" Kerim abi Barış'la zamanında çok sigara içerlerdi. İkisinin eskiye dayanan bir sigara dostluğu vardı.

"Sıkıntılıyım evet" bıkkınlıkla söylemişti bunu. "Seviyorsun değil mi onu?" Kerim sanıldığı kadar aptal birisi değildi. Herkes bakarken o görebiliyordu

"Seviyorum"

"Kavga mı ettiniz sevgilinle? Bu yüzden mi Müslüm Gürses?"

"Sevgilim değil ama keşke olsa"

"Peki konsere gelecek mi?" Barış karşıdaki dağları yıkmak ister gibi bir of çekmişti

"Bütün umudum gelmesi yönünde"

"Hadi diyelim geldi. Konser alanından ayrıldığında onun peşinden gidecek misin bütün konseri bırakıp?"

"Evet" Barış bütün kararlılığıyla cevaplamıştı. Kesinlikle gidecekti

"Peki konser ne olacak?"

"Beni ilgilendirmiyor"

"Bunu söyleyeceğini bildiğim için geldim yanına. Herkes bakar ama ben görürüm. Konser alanından gittiğin an ben üstlenicem her şeyi"

"Sağ ol abi içime su serptin gerçekten"

"Farkındayım"

🫀🫀

Konserin başlamasına yarım saat kala alan ana baba günü gibiydi. Yukarıdan bir iğne atsan düşmeyecek bir kalabalık vardı ortamda

Barış ise stresli stresli etrafına bakınıyor, ellerinin içi terliyordu. Kendi arkadaşlarını gördüğünde bile içine su serpilmemişti. O Semih'i istiyordu

Çevresindeki tüm yüzleri baka baka ezberlemişti. Ahmet Eyüp Beril Berke Ege Ferdi Merih Arda.... Semih yoktu. Yarım saat olmasına rağmen bile yoktu

"Hay sikecem ya" Barış olduğu yerde dörtdönüyordu. Hem kendisini hemde grup arkadaşlarını strese sokuyordu

"Ya sikecem Barış. Otur oturduğun yerde" kızan kişi ise Kerim abiydi

"Abi gelmedi hala"

"Gelir abicim bir dur. Zaten stresliyiz amına koyayım"

Kendi aralarında konuşan grup arkadaşlarının hiçbirisinin ne dediğini duymuyordu. Kulağı yalnızca Semih'in adım sesini duymak istiyordu