Man In Black

Chapter Two

--Allen--

"Aren't you suppose to take over Mendez Hospital or Mendez Corp, Allen?" Angelica said with such accent. Ever since nagmigrate ako dito sa New York siya lang yung naging kaibigan ko. Pagkatapos kasi nong nangyari sa akin. Yung nabaril ako ng sira ulong si Director Jung pinadala na ako ni papa sa New York. I was 15 years old that time and now I'm 23. It's been 8 years.  At every summer pumupunta naman ako dito noon kaya hindi problema sa akin ang manirahan nalang dito. The only problem is ... I'm missing dad so much. Dinadalaw naman niya ako dito pero hindi madalas...minsan lang. 

"Hey you're spacing out" nagpout si Angelica habang sinasabi yan. She's a half filipino and half Yankee. I sigh saka napangiti. 

"guess you're excited of leaving me" sabi niya saka ginalaw ang straw ng milk shake niya. Heto na naman siya sa pag-po-pout niya. She's doing puss' begging eyes na naman. I laugh. 

"okey alam kong ayaw mo akong ipalipad sa pilipinas but Ang (Pronounce as: Andj. Shortcut of Angelica)" I said saka hinawakan ang kamay niya. She can understand filipino but she never speaks tagalog masyadong panget ang accent niya eh.  "masyado kong namiss yung lugar nayun. Saka si Papa din eh" sabi ko. Tinignan niya ako. Mas natawa pa ako sa mukha niya ngayon, siya na talaga si Puss sa Puss in Boots!. Kuhang-kuha niya ang mata eh. Sobrang bilog.

"okey fine but please Allen... Come back.. Do you remember the man in black?.." sabi niya. Napangiti nalang ako bigla. Yeah I remember it clearly.

Flashback :) 

Pa-alis na sana ako sa opisina ng biglang tumunog ang phone ko kaya agad-agad kong sinagot ito. 

"yes Madam Jane?" sabi ko.

[I want my gown for tomorrow] rinig kong sabi niya sa kabilang linya.

"W-what?. I thought it was supposed to be on 21?" 

[Just do it okey? Stop complaining]

"but---TOOT--TOOOT--Hello? Madam Jane?. AHHHHH! kailangan ko pa ng maraming araw para maging maganda ang gown nayun!!" pinagtatadyakan ko yung sahig sa inis na bumabalot sa katawan ko. Kainis talaga! kainis! papaano niya nagawa yun sa akin?. Naboang naba siya???.

Malapit nang matapos ang gown nato pero sobrang gabi na eh!. Kailangan ko nang umuwi. Gutom pa naman ako eh. Bukas siguro pwede pang matapos  kulang lang naman sa designs tong gown nato. Tinignan ko yung wall clock its 10:30pm. Huminga ako ng malalim saka kinuha yung gown para tapusin. I am one of the best designer in this place. I know may hospital kami pero I have no intention of being an heiress. I have my own decision kung ano ang gusto ko and my father is not against of it. He's proud of what I became. 

Natapos ko ang gown for 2:09 am. Kaya dali-dali kong kinuha ang bag ko saka tumakbo papalabas ng opisina ko at sumakay ng elevator. Pagkalabas na pagkalabas ko nagdecide nalang akong maglakad since it only cost 10 minutes para makarating ako sa bahay. 

Habang naglalakad may nararamdaman akong sumusunod sa akin. Nararamdam ko ang bawat paglakad niya kaya tinignan ko agad ang likod ko pero... walang tao. Bwiset oh! ano yun multo?. Kainis naman!! sa lahat ng tao ako pa ang napagtripang multohin!. Natatakot na talaga ako kaya naman kumaripas ako ng takbo ng bigla akong napreno sa nakita ko. May mga lalaki sa unahan ko ang masayang nagkwekwentohan. Shvt! New York to Allen! pasalinsalin ang mga adik!. Shvt! shvt! I start cursing again when they notice me. Klarong-klaro na mga wild teenage sila. They're smoking weeds and I'm in trouble. 

I acted na parang hindi sila nakita at napatuloy lamang sa paglalakad ng bigla nila akong hinarang. Now I'm out of breath!. Kapag natatakot ako hindi ako masyadong makahinga kaya nangghihina ako. 

"Oh man.. She's out of breath" sabi nong blonde na lalaki.

"you okey?" sabi naman nong isa pero hindi ako makasalita. I c-cant breath. 

"missy we should hang out tonight.. You look hot" sabi nong lalaki saka hinawakan ang buhok ko. Help me... Wala na akong pag-asa! napapikit nalang ako hoping someone will save me. 

"hey don't cry.. It's okey.. You'll be fine with us" sabi nong lalaki habang nakangiti na parang isang demonyo. 

I spit on his face kaya naman tinignan niya ako ng sobrang talas. Then he slap me so hard na halos na ikot yung mukha ko. Napa-aray ako sa hapdi ng pagkasampal niya.  Nagsimula silang tumawa lahat. I felt something burning on my stomach. Parang hinigop ang tiyan ko kaya napahawak ako. Dvmn what the hell is this?. Ngayon pa ba ako magkaka-LBM kung saan nasa danger zone nako?. Kainis!. May parang kumirot sa lahat ng parte ng katawan ko. Feeling ko pinagsasaksak ako sa sakit. Hindi nato LBM eh!. Napasigaw ako sa sakit at naramdaman ko nalang na may parang gumagalaw sa ngipin ko parang tumatalas ito. At yung paningin ko green lahat. Lahat green kaya natakot ako. Nakatingin lang yung mga lalaki sa akin na parang natakot sila bigla. 

I don't know but I've got this lust to kill them. I smirk. Aatake na sana ako sa kanila ready to kill ng may lalaking naka-suot ng itim lahat ang dumating. Nakaramdam ako ng pagod at hilo and everything seems black. 

End of Flashback..

Pagkatapos non nakita ko nalang ang sarili ko sa kama ng kwarto ko na nakahiga. Para sa akin panaginip lang yun pero parang hindi eh. Totoo yun kasi may sugat ako tuhod. Hindi ko naman alam kung papaano ako nagkasugat but I know it's true. Sinabi ko lahat kay Ange at first hindi siya naniwala pero isang araw may nakita akong lalaking nakaitim sa labas ng bahay ko. Agad-agad akong bumaba para kausapin siya alam kong kahibangan yun kasi nga isang stranger ang kakausapin ko pero minsan na niya akong linigtas kaya alam kong hindi siya masama. Pero pagkalabas ko sa bahay wala na sya. Sa tuwing natutulog ako nararamdam ko siyang nakamasid sa akin. I know it's kind of creepy but I feel at ease kapag nararamdaman ko ang presensya niya.

"if you'll leave you're not just leaving me but also that Man In Black of yours" sabi ni Angelica sabay sip nong milk shake na hawak-hawak niya. 

"why're you smiling?" she asked. Ikaw ba naman ang maalala ang taong nagligtas sayo?. Hay buhay. Maraming beses ko nang kinausap yung Man In Black kapag nararamdaman ko yung presensya niya pero walang kibo siya eh. O baka naman sira natong kukute ko? Kasi hindi naman talaga totoo si Man in Black?. Booshet naman oh!. 

"This ain't a fairy tale, Allen. Don't expect too much" she said.

"so bakit parang naniniwala ka kay Man in Black?" sabi ko 

"because there's nothing wrong of believing some impossible things" nakangiting sabi niya. I wink at her. Saka kami nagtawanan.