//Kızın Esiri// +18

bebek bir çıkış mı?

   Sabah midem bulanmaya başladı. O olayın üstünden 1 ay geçmişti ve apartman artık koktuğu için Alvin'lerin evine yerleşmiştik. Tamamen burda kalıcaktım. Kusmak için tuvalete gittim.

   "Darlin, iyi misin? "

   Elimi yüzümü yıkadıktan sonra cevap verdim. "Evet."

   Bana mutfaktan ilaç getirdi. "Alvin, su getirmeyi unuttun. " diyip güldüm.

   İlacı musluktaki suyla beraber yuttum. Ben genelde eskiden umursamazdım kendimi. Çünkü eskiden hiç bişi yoktu, umutlarım yoktu, ışık yoktu. Hiç kimsem yoktu. Bana bakan adam kendini öldürdüğünden beridir daha bir isyancıydım ve taşıyordum. Alvin bana bakarak "Acaba hamile misin? "

   Güldüm. Pek de şaşırtıcı olmazdı benim için çünkü korunmuyordum. "Olabilir." Sonra birlikte koltuğa gidip sarılmaya başladık. Kucağına oturdum. O gün zaten yeterince duygulanmıştım. Hani bir herif bizi kaçırmıştı ya. İşte biz o gün fazla duygusaldık.

   "Alvin, senden hamile kalmak istiyorum. "

   Beni yatağa yavaşça uzattı. Ayın aşkı, karanlığım ve sevgi dolu sevgilim...

   Duygusal olarak yıpranmaya alışıktım. Ama alışmak acıya engel değildi.

   Natali'nin ailesi başımızı yemeye başlıyor. Kızlarını sorup duruyorlar ama biz onlara sevgilisine kaçtı falan dedik. İnandılar mı bilmem. Natali, beni öptüğünde Alvin'e mecburen seni düşünerek öpüştüm demek zorunda kaldım. O an ne hissettiğimi unuttum. Bir kaç gün rüyamda onu gördükten sonra unuttum hemen onu. Çünkü ben sadece o anın ateşini seviyordum. Ama Alvin, bana çilekli sakızlı bir kırmızıyı hatırlatıyordu. O çok sıcak hissettiriyordu. Alvin'e karşı ateşten daha fazlasını hissediyorum. O benim cehennemim di ve ben onun ateşinde yanabilirdim. Koruma içgüdülerimi ve her şeyimi tetikliyordu. Koruyamadığım kardeşimi koruma açlığımı gideriyordu.

   "Sen bana dokunurken defalarca kez bayıldım. "

   "Alvin, Harry'e bunu yapmayı istemezdim ama sana olan açlığımı biliyorsun. "

   Sevgi dolu bakışlarımız karşılıklıydı. Vahşeti neyse ki belgelememiştim çünkü bu artık midemi bulandırıyordu. Ama neyseki pişman değildim. Bana sancı veren öfkemin bir kısmını o cinayeti işlerken giderdim.

   "Onu nasıl bu kadar kolay arkanda bırakabildin? "

   "Çok güzel bir kadındın çünkü. O gün o sağ olsaydı bile seni arzulardım. "

   "Ben kadınlığı ilk sende yaşadım. "

   Elini belimden çekip tuttum. Sonra sıkıca kenetledim parmaklarımızı.

   "Ama yaşasaydı da iyi olabilirdi. "

   O an ki psikolojisini tahmin edemezdim ama sokakta yaşadıklarını bilemezdim. Neyse. Yarın sarhoş adamın kazada hayatını kaybetmesinin 15. Yıl dönümüydü. Anmam gerekiyordu. O gün kardeşimi arabadsn kurtarıyorken araba ona çarptı. O an ölüm ne bilseydim onu yerde görürken bisiklet sürmeye devam etmezdim. Adamı belediye çukuruna attılar. Bir mezarı bile yoktu.

   Tam bir yıl önce rüyamda anne olduğumu görmüştüm. Tabi o zaman Alvin yoktu. Bu rüyayı 2 kere görmüştüm. 1. rüyamda bebeğimin babası belli değildi ve sadece hamile olduğumu görmüştüm. Ama o an rüyada biliyordum ki bebeğim erkek olucaktı. İkinci rüyamda ise bebeğin babası belliydi. Yaşlı bir adamdı. Ama bu sefer rüyamda bebek doğuyordu ve yine erkek olmuştu. İlk rüyamda bebeği aileme nasıl söyliycem bilmiyordum ve bebeğimle dışarıda nasıl yaşayaniliceğimi düşünüyordum. Evet ilk rüyamda benle ilgilenen bir ailem vardı. Baskıcı ve sert. İkinci rüyamda ailem bebeği biliyordu ama umurlarında değildi işte. Her iki rüyamda çok duygusaldı ve bana tutku katıyordu. O günden beridir erkek çocuğu istiyorum. Zaten erkek kardeşimin olmasıda bunu destekliyordu birazcık.