//Kızın Esiri// +18

2.gecemiz

   Minik defterimi elime aldım ve o uyurken yazdım...

   Herşey o kadar ağır ki... Tatil bitsin işime geri dönücem. Çalışmak zorundayım. O beni sevmiycek belkide zaten gerekte yok burada benimle güvende sanırım. Burada çok iyiyiz ve artık gece uyumaktan korkmuyorum çünkü biliyorum ki o varken canavarlar asla bana dokunamaz. Tek uyumak zorunda kalmıyorum gecenin muhafızı burada. Çok fazla mücadele veriyorum. Ciddi anlamda yaşamadığım acı kalmadı. Umarım abim dönmez çünkü o da babam gibi. Yine satırlara nefretimi kusuyorum. Auh o uyandı acıkmış olmalı su içirmeyi unuttum ve bugüne kadar susuz kaldı gidip ona su getiricem.

   İçeri mutfaktan ona su getirdim ve içine uyku ilacı kattım çünkü banyo yapması lazım. O suyu içirdikten sonra ışıkları kapattım.

   "Burada bedava yemek yiyip kalabiliyorsun işte daha ne istiyorsun? "

   "Artık dayanamıyorum. Ellerim ayaklarım yürümemekten, hareketsizlikten uyuştu. "

   "Tamam söz özgür olucaksın. Tabi benim evimde. Yapabilirsen kaç veya beni öldür, inan bana sen olmazsan ben zaten bunları yapıcam. "

   "Darlin, belki de deneyebiliriz bir kere. "

   "Bilmiyorum Alvin. " sonra ekledim cimleme "onu çok mu seviyordun? "

   "Benim için ailesini bıraktı neden sevmesin? " dedi.

   "Bence aptal cinsel arzuları yüzünden oldu bütün bunlar. " hiçbir şey demedi. Zaten akıllı olsa ya sen diye sorardı. Gözlerinden yaşlar süzüldü.

   "Belkide cehennemimize birlikte son veririz Alvin. " diye devam ettim. Sonra sarıldım hep sarıldığım gibi.

   "Başka kimsen yok mu Darlin? "

   "Hayır, yemin ederim hiç kimse yok. "

   "Artık ben burdayım. "

   "Ya Harry? "

   "Harry'i geçmişte bırakalım artık umarım bağışlanır. "

   "Peki. " İçimden düşündüm başarmışmıydım? Artık benim miydi? Uyumasını bekledim çünkü birazdan banyoya gidicektik.

   Aradan 15 dakika geçti neredeyse bu 15 dakika içerisinde kendi kendime bir sürü şey düşünüp hepsini 15 dakika geçtiğini fark ettiğim an unutmuştum. Minik dudaklarımla öptüm onu bana karşılık vermedi demekki uyumuş çözdüm zincirlerinin hepsini ve üstünü çıkardım. Onu banyoya sürükledim orda bir tabure bulup ona oturttum ve duş başlığını astığımız demire ellerinden kelepçeledim. O uyanana kadar birazcık belimi dinlendirdim. Eğer kömürlükten büyük anneannemin sandalyesini bulursam ona oturtarak taşıycaktım onu hep.

   Bir 40 dakika sonra banyodan bana seslendi. "Darlin, lütfen yanıma gel. "

   Koşarak yanına gittim. "Evet banyo zamanı. " sonra hemen suyun birazcık ılıklaşmasını bekledim. Suyu önce kendi bacağımda denedim sonrada yakmiycağına emin olduktan sonra kafasını ve vücudunu yıkadım. Sıra şampuanlanmaya ve duş jeli ile banyoya gelmişti. Saçını şampuanlarken kucağına oturdum. Ben saçını köpürtürken yüzüme baktı. İfadesinden kin okunmuyordu. Sadece bakıyordu ama iyi şeyler anlaşılıyordu. Yanakları kırmızıysı ama neden olduğunu bilmiyorum. İlla utangaçlıktan olmasına gerek yoktu. Al al yanaklarını öptüm. Şampuanlı ellerimle omuzlarına güzel bir masaj yaptım, sabunla omuzlarını ve yıkayabildiğim her yerini kucağında yıkadım daha sonrasına kucağından kalkıp devam ettim. "Bak ayaklarında zincirler yok biraz hareket et ama sakın tekme atmaya kalkma! Yoksa sana sinirlenirsem seni tamamen kaybedebilirim. "

   Siz üzgünken biri sizi güldürür ya aynı o şekilde güldü. Çok tuhaftı.

   "Alvin, senin adına ve yüzüne vurgunum. "

   "Korkuyla karışık şeyler hissediyorum. Tam emin değilim. Senden korkuyorum ama deli gibi sana bağlanmak istiyorum. "

   Kucağına oturdum ve öpmeye başladım. O kadar derin karşılık verdi ki onun omuzlarından ve kelepçeli kollarından destek aldım. Belki ilk bebeğimiz orada olucaktı bilemiyorum ama o an normal bir ateşli an değildi. O an kalbimle midemin uçuş uçuş olduğu bir andı. Gülmeyle ağlama karışık ona dedim ki İlk gecemizde sevgilisi ölünce onun kucağında oturuyorken yüzüme tükürmüştü ve o an hiç aşağılanmış hissetmedim çünkü o kadar alıştım ki. O anı hiçbir kelimeyle anlatamadım.

   İlk Gece

   "Artık tamamen benimsin. " Suratıma tükürdü. Arsızca dudaklarına yapıştım. Karşı gelmeye çalıştı, kaçmaya çalıştı ve sert bir tokat attım suratına "sakın zincirlerinden kurtulmaya çalışma! "
Tertemiz yüzünü bana döndü ve dedi ki... "Zincirlerimden kurtulsam ne olucak ki? Kalbim buraya mühürlenmişken. " Yüzümü yüzene iyice yaklaştırdım "Alvin, napıyorsun anlamıyorum? "

Şuan

 

  Yatmaktan yürümeyi unutmuş hiçbir şey yapamadı onu uyutmadan öylece kurulayıp yatağa yatırdım. "Giyinmek istiyorum. " dedi. "İyi giyin." dedim. Dolabımdan onun için aldığım oversize sweatshirt'i ve şortu getirdim. "Sabah uyandığımda yanımda olucak mısın? " dedim. "O arabadaki kadına benziyorsun. "

   "Belki oyumdur, nerden biliyorsun? "

   "Harry'e o sabah içicek almaya giderken o arabayı gördüğüm an bir felaketin geleceğini hissetmiştim. "

   "Sen buna felaket mi diyorsun yani? "

   "O gece hiç uyumadım ve o ceset... Asla zihnimden silinmiyor. "

   "Sen çok konuştun yeterince hareket ettiysen seni tekrar bağlıyayım. "

   Beni belimden tutarak yatağa yatırdı ve ben altında kaldım. Öylece sarıldı bana. "Korku ve garip bir hissi aynı anda hissediyorum. " dedi. "Ama aşk gibi değil işte. Hani bir korku karakteriyle konuşursun ya öyle bir his. " diye ekledi. "Yani sana zarar vermemem hoşuna mı gidiyor? " dedim.

   "Nasıl anladın beni? "

   "Hepimiz hayaller kurduk Alvin. "

   Bu gecenin son cümlesiydi sarılıp uykuya daldık.