•Spring Rain• NaruSasu

Kalbin Sesi

Sabahın ilk ışıkları, Sasuke'nin üzerinde çalıştığı küçük marketin camlarından içeri süzülüyor, içeriyi huzurlu bir aydınlıkla dolduruyordu. Hava serindi; soğuk, sabahın erken saatlerine özgü hafif bir esintiyle doluyordu. Sasuke, o saatte pek kimsenin gelmediği marketin arka tarafında, kolileri büyük bir dikkatle yerleştiriyordu. Kucağına aldığı iki kocaman koliyle dengesini bulmaya çalışırken, adımlarını özenle atıyor, kimseye çarpmadan depoya ulaşmaya çalışıyordu. Önü neredeyse tamamen kapanmıştı, ama alışkındı bu tür işlere; zorlanarak da olsa ilerliyordu.

Bir anda, kucağındaki en üstte duran kolinin ağırlığı hafifledi. Önü bir anda açılmıştı. Durdu, şaşkınlıkla başını çevirdiğinde Naruto'nun ona doğru bakarak gülümsediğini gördü. Sarı saçları hafifçe karışmıştı ve mavi gözleri her zamanki gibi enerjik bir parlaklıkla doluydu. Naruto, koliyi bir elinde rahatça tutarken, gülümseyerek "Günaydın~" dedi.

Sasuke, bir an için ne diyeceğini bilemedi. Naruto'nun bu kadar erken saatte orada olması şaşırtıcıydı. Zihninde birkaç saniye boşluk oluştu, sonra kendini toparlayarak cevap verdi:

"...Günaydın. Senin burada ne işin var?"

Naruto'nun gülümsemesi genişledi. "İşe gidiyordum ki seni tek başına kolileri taşırken gördüm. Yardıma gelmeye karar verdim. Sakıncası var mı?"

Sasuke'nin kaşları hafifçe çatıldı ama Naruto'nun neşeli enerjisi karşısında kayıtsız kalmak imkansızdı. "Hayır, sakıncası yok." dedi soğukkanlılıkla, ama içinde hissettiği hafif bir şaşkınlık vardı. Naruto'nun bu kadar basit bir iş için neden yardım etmek istediğini anlamıyordu.

Koliyi yerleştirmek için ilerlerken, Naruto hemen peşine takıldı. İkisi beraber sessizce depoya doğru yürüdüler, Sasuke'nin her adımını dikkatle atması, Naruto'nun her şeyden habersiz keyifli tavırları arasında biraz tuhaf bir uyum vardı. Kolileri raflara yerleştirirken, Naruto'nun el çabukluğu dikkatini çekmişti. Hızlı ve çevikti; fiziksel gücü gerçekten dikkat çekiciydi.

Depodan çıkarlarken Naruto'nun sesi bir kez daha Sasuke'yi durdurdu.

"Tek başına mı yapıyorsun bu işleri?" diye sordu, sesi merak doluydu ama bir yandan da Sasuke'nin zorluk çektiğini sezmiş gibi bir ton taşıyordu.

Sasuke, her zamanki soğukkanlı tavrıyla karşılık verdi: "Normalde Tenten ile yapardım. Ama bu sabah onun işi olduğundan günü ikiye ayırdık. Akşam o devralacak."

Naruto bu söz üzerine hızla öne atıldı, hareketlerinde enerji vardı. "Tek başına zor olur. Sana yardım edeceğim!"

Sasuke, Naruto'nun kararlılığını görünce hemen bir karşılık verdi. "Senin işlerin var, benim yüzümden sıkıntı çıksın istemem."

Naruto, kendinden emin bir tavırla ve o tanıdık, özgüvenli gülüşüyle karşılık verdi: "Şirketin varisi olan beni kim azarlayabilir ki? Ayrıca, bugün işim yoktu zaten, benim için iyi olur. Her işten tecrübem olursa bu beni bir iş adamı olarak yükseltir."

Sasuke bu açıklamayı duyunca içinden derin bir nefes verdi. Naruto ile vakit geçirme fikri oldukça harikaydı. Sonunda başıyla onaylayarak konuştu:

"İyi o zaman. Kolileri taşımama yardım edersen sevinirim."

Naruto memnuniyetle gülümsedi, mavi gözleri neşeyle parladı. "Tabii ki!" dedi ve hemen işin başına geçti.

Sasuke, içindeki hafif bir heyecanı bastırmaya çalışıyordu. Naruto'nun bu kadar samimi ve yakın davranması onun için beklenmedikti, ama bir yandan da rahatsız edici değildi. Belki de gerçekten bir şeylerin başlangıcıydı bu. Naruto ise enerjik tavırlarıyla kolileri taşımaya başlamıştı bile, hiç şikayet etmiyor, aksine işten keyif alıyormuş gibi görünüyordu.