CünZey One Shots

aile.

Selamlar!

Bu bölümde, sevgili Cunzeyyy_1 in isteği ile evli, mutlu, çocuklu CünZey okuyacaksınız.

Açıkçası, dram ve kaos olmadan bir bölüm yazıyor olmak bana da tuhaf geldi. Bu seferlik yüzünüzü güldüreyim 🫶🏻 Sonra drama döneriz tekrar.

İyi okumalar!

Umarım beğenirsiniz 🤍

*

Cüneyd ile Zeynep'in tanışmalarının, evlenmelerinin üzerinden seneler geçmişti. Tüm bu süre zarfında gerek Güneş ailesinde gerek de Faniler dergahında birçok şey değişmişti.

Cüneyd iyileşmişti mesela, travmalarını aşmıştı. Zeynep ise okumuştu, matematik öğretmeni olmuştu. Ve de evlilerdi artık, önceden Allah'ın huzurunda olan evlilikleri şimdi resmiyette de gerçekti.

Tüm acılar geride kalmıştı.. Mutluluğa erişmişlerdi.

*

Zeynep, ikizleri Ahu ve Asaf'ı kontrol etmek için uykusundan uyandı. Her gece aşağı yukarı bu saatlerde uyanır, çocukları kontrol ederdi.

Ahu ve Asaf, 4 yaşında dünyalar tatlısı ikizleriydi... Asaf, Cüneyd'in; Ahu da, Zeynep'in kopyasıydı âdeta.

Zeynep yatakta doğruldu, ayılmak için gözlerini ovuşturdu. Bakışlarını sağında uyuyan Cüneyd'e çevirdi.

Hafifçe gülümsedi. Dergâhın işleri bu aralar çok yoğundu, doğal olarak Cüneyd de çok yoruluyordu.

Yavaşça elini uzattı, Cüneyd'in sakalında gezdirdi parmaklarını.

Uykusunda tebessüm etti Cüneyd.

Gülümsedi Zeynep. Oldukça yavaş bir şekilde kalktı yataktan. Cüneyd'in uykusu oldukça hafifti zira.

Parmak ucunda yürüyerek ikizlerin odasına yürüdü. Koridordaki mumları yaktı. Yavaşça girdi odaya.

Oda koridorun ışığıyla loş bir havaya büründü. Yüzünde tebessümle ikizlerin yan yana duran yataklarına yürüdü.

İlk Ahu'nun yatağına eğildi. Üzeri açılan kızının üzerini örttü. Yanağına bir öpücük kondurdu yavaşça.

Ama, kızını öper ölmez bir şey fark etti. Ateşi vardı.. Çok ateşi vardı hemde.

Gözleri korkuyla büyüdü Zeynep'in. Çabucak üzerini açtı kızının. Kızını korkutmamaya dikkat ederek, kızının üzerindeki tişörtü çıkardı.

"Anne..." dedi Ahu fısıldayarak.

"Kızım..."

"Anne üşüyorum.."

Korkusunu geri plana atmaya çalıştı Zeynep. Hafifçe gülümsedi. "Anneciğim, biraz üşümen lazım tamam mı? Ateşin çıkmış, ama hemen düşüreceğim. Korkma."

Ahu başını salladı.

Zeynep kızına gülümsedi. Çocuklarının hasta olması hâlâ onu oldukça korkutuyordu. İçindeki korkuya, paniğe bir türlü alışamıyordu.

Ve bu korku ile tek başına baş etmek de, gayet zordu. "Babanı uyandırıp geleceğim kızım. Tamam mı?"

"Tamam anne." diye mırıldandı Ahu.