🌼ඩැෆඩ්ල්🌼

🌼තෙවන කොටස🌼

ජීවිතයට වෙනස් ම වූ, නමුත් තරමක් වෙහෙසකර වූ දිනයක් අවසන්කර, උදා වූ අළුත් දිනයේ සරසවියේ පළමු දේශනය සඳහා යාමට සූදානම් වී සාරා සිංහවංශ මන්දිරයේ ආලින්දයෙන් එළියට බසිමින් සිටියා ය.

"ඒයි..ඕක මෙහෙට දානවා"

ඒ මොහොතේ සාරාගේ දෙපා ළඟ රැදුණු කුඩා රබර් බෝලය අතට ගෙන ඇය වට පිට බැලුවේ ඒ හඬ හඳුනා ගන්නට ය.

වයස අවුරුදු පහළොවක් පමණැති, බෝල ගෙඩියක් වැනි දඟකාර කොලු පැංචෙකු ඕකිඩ් මල් පාත්තියෙන් එහා සිට සාරා දෙස බලා සිටී. අතට ගත් බෝලය වැරෙන් ඔහු දෙස දමා ගසන බවක් අඟවා ඇය නැවත බෝලය නවතා ගත්තා ය. බයට අංශක කිහිපයක් පසු පසට හැරුණු පොඩ්ඩා බෝලය නො වැදුණු හෙයින් නැවත හැරී බැලුවේ ය. සාරාට හිනා ගියේ ඔහුගේ මුහුණේ වූ බියපත් ඉරියව්වට ය. බෝලයත් රැගෙන ඔහු අසලට ගිය ඇය නැවත වරක් බෝලය ඔහුගේ අතට දමන්නට සූදානම් වී නැවතත් නවතා ගත්තා ය. එවර නම් පැංචාගේ මුහුනේ ඇඳුනේ සිනාවකි. සාරා බෝලය ඔහුට දී හිස කෙස් ද යන්තමින් අවුල් කළ නිසා බෝලයත් රැගෙන ගෙට යන්නට ගිය ඔහු ආලින්දයේ දී නැවතත් හැරී සාරා වෙත ලැජ්ජාශීලී සිනාවක් පෑවේ ය.

"ඔය ඉතින් ස්වර්ණා මැඩම්ගේ ඇස් දෙක චූටි මිස්"

මුළුතැන්ගෙයි වැඩ හමාර කොට නිවසේ පිටුපස සිට මිදුල වෙත පැමිණෙමින් සිටි සුමනා පැවසුවේ සාරා වෙතට ළං වෙමිනි.

"මොකද්ද එයාගේ නම?"

සාරාට හුරතල් පොඩ්ඩා ගැන ඇත්තේ ආදරයකි.

"ඒ කේශාන් බේබි. ස්වර්ණා මැඩම්ගෙයි අජන්ත සර්ගෙයි එක ම දරුවා"

"මේ ගෙදර පිරිමි කවුරුත් නෑනෙ. කෝ එතකොට එයාගේ තාත්තා"

"අජන්ත සර් නිවාඩු ඉඳලා ගියේ ළඟදි චූටි මිස්. සර් හමුදාවේ ඉහළ නිළධාරියෙක්නේ"

"අහ්..එහෙම කෙනෙක් ගැන මට ආච්චි කියලා තියනවා සුමනා නැන්දේ"

සාරාගේ මිත්තණියගේ මහගෙදර මෙ‌ම සිංහවංශ මන්දිරයයි. සාරා මෙහි පැමිණියේ එම නෑදෑකමටයි. නමුත් ඇගේ මිත්තණිය හිතු මනාපයට කරගත් විවාහය හේතුවෙන් මෙම නිවසෙන් ඇයව පන්නා දමා තිබූ බැවින් මෙතුවක් කලකට සිංහවංශ මන්දිරය සමඟ සාරාලාගේ කිසිඳු ගණුදෙණුවක් තිබී නැත. අන්තිමේ සාරා මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයට තේරී පත් වූ පසු, ඇගේ මව විසින් මෙම නිවස හා සම්බන්ධබ වූයේ සාරාට ආරක්ෂිතව නවාතැන් ගැනීමට මෙම නිවස සුදුසු බව දැනුණු නිසාවෙනි.