The Unexpected Lovesong

DU- the start

rish Pov.

"Mommy bakit ka umiiyak? Are you ok??"

"Im ok sherish! Go back to your room!"

"Mommy! Ano po bang nangyari? Nag away na naman kayo ni dad?"

"I said go back to your room!! Now!"

"Mom, you always avoiding me!! Im your daughter! We can fixed this right Huh??"

"Im sorry! Maiintindihan mo rin ako balang araw"

"Mom no!! We can fixed this now!!"

"Sorry anak. Nagkasundo na kami ng dad mo! Maghihiwalay na kami."

"Don't leave us please!! Im begging you mom, dont leave!"

At tandang tanda ko pa ang pinaka masakit na nangyari sa buhay ko. Ang pag alis ni mommy nang gabing yon.

Hindi ko siya napigilan.
Ni hindi niya ako tinignan.
Tinataboy niya lang ako hangang sa makasakay siya ng sasakyan.
Wala akong tigil sa pag iyak, hindi ko man lang alam kung san siya pupunta.

Tandang tanda ko rin kung paano hayaan ni dad si mom.
Nakita ko siyang nakatingin lang, hindi mo malalaman ang tunay niyang emosyon.
Pero nararamdaman ko, nandun parin yung pagmamahal.

Pero bakit hindi niya pinigilan?
-

"Sabi ko na nga ba, naandito ka lang. Ang aga aga tulala kana naman' si manang. Nasa music room na naman kasi ako, pagkagising ko, dito agad ang punta ko.

Sobrang napaka importante nito sakin.
Nandito ang masasaya naming alaala.
Noong tinuturuan ako ni mommy mag piano. At kami ni dad ang singer niya.

"Manang, satingin mo po ba. Ganito nalang kami?'