စိုက်ပျိုးရေးနေရာလွတ်က ငါ့ကိုချမ်းသာလာစေတယ်

အပိုင်း ၁၉ ။ အလဲထိုးမယ်

စိုက်ပျိုးရေးနေရာလွတ်က ငါ့ကိုချမ်းသာလာစေတယ်

October 15, 2024

အပိုင်း ၁၉ ။ အလဲထိုးမယ်

ရှောင်လင်းယွီထံမှ မေးခွန်းအထုတ်ခံလိုက်ရသည်နှင့် လင်းရှန်းယွီ၏မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့သွားတော့သည်။ လင်းရှန်းယွီ၏အသံက အားပျော့သွားကာ အစောကတင် သူထုတ်လွှတ်ခဲ့သည့် အင်အားကြီးလှသည့်အရှိန်အဝါသည်လည်း ပျောက်ကွယ်လို့သွားသည်။ “ဒါ..ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါအမှန်တရားပဲလေ။ ငါ ဟိုတယ်မှာ ထမင်းသွားစားရင်း နင့်..နင့်ကို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ခဲ့တာ။ အဲ့ဒါကြောင့် နင်ဘာဆက်လုပ်မလဲကြည့်ချင်လို့ နေနေတာ။”

ရှောင်လင်းယွီက ဟာသတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရသလိုမျိုး ရယ်လိုက်ကာ၊ “လင်းရှန်းယွီ၊ နင်ကိုယ်ဘာပြောလိုက်တယ်ဆိုတာကိုရော သိရဲ့လား? Marriottဟိုတယ်က ကြယ်ငါးပွင့်ဟိုတယ်ကြီးနော်။ သူ့ဆီမှာအနိမ့်ဆုံးသုံးရမယ့်ပမာဏကတောင် နည်းနည်းနောနောမဟုတ်ဘူး။ နင်က အခုနင့်ရဲ့လက်ရှိလစာလေးနဲ့ အဲ့ဒီမှာညစာသွားစားတယ်လို့ပြောနေတာလား?”

လင်းရှန်းယွီ၏မျက်နှာမှာ နီရဲသွားကာ ချက်ချင်းပင် ပြန်ခံပြောတော့သည်။ “နင်တောင် တတ်နိုင်မှတော့ ဘာလို့ငါမတတ်နိုင်ရမှာလဲ? ထမင်းတစ်နပ်ကို ယွမ်၁ထောင်လောက်ပဲလေ၊ မနေ့ညက ငါ့ကိုယ်ငါပြုစုတဲ့အနေနဲ့ သွားစားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ရုံပဲ!” လင်းရှန်းယွီ၏လစာမှာ ယွမ်ထောင်ဂဏန်းသာရှိသော်လည်း အသိအသာကိုပင် မနေ့ညက ညစာအတွက် သူမပိုက်ဆံထုတ်ဖို့ မလိုအပ်ခဲ့ပေ။

ရှောင်လင်းယွီက ခေါင်းအသာယမ်းလိုက်ပြီး၊ “လင်းရှန်းယွီ၊ နင်ကဉာဏ်ကောင်းတဲ့လူပါ။ ဘာလို့ ငတုံးလိုလုပ်နေရတာလဲ? မန်နေဂျာလီက ငါ့ကိုဖိတ်ခဲ့တဲ့လူပါလို့ ငါပြောပြီးပြီလေ၊ ဒီတော့ ညစာအတွက် ငါအကုန်အကျခံစရာမလိုဘူး။ နင်ကျတော့ရော? ပြီးတော့ နင်သာ မှန်ကန်တဲ့လူဆိုရင် ငါ့ကိုယောက်ျားတစ်ယောက်သယ်သွားတဲ့အချိန် ဘာလို့ငါ့ကိုကယ်ဖို့ ရှေ့ထွက်မလာရတာလဲ? နင်သူ့ကိုတားလို့ရသလို ငါ့ကိုကယ်ပေးဖို့ ချန်းယန်ကို ခေါ်လိုက်လဲရတာပဲ။” ရှောင်လင်းယွီက ပြောတာကိုခဏရပ်လိုက်ပြီး ကျောက်ဝမ်မန့်နှင့်ချန်းယန်တို့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ “ဒါပေမယ့် နင်တစ်ခုမှမလုပ်ခဲ့ဘူးလေ။ နင်က ထောင့်မှာပုန်းပြီး ဒီလိုပုံတွေပဲရအောင်ရိုက်ယူခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ နင်ကုမ္ပဏီကိုရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ လူတိုင်းကို ပုံတွေလိုက်ပြခဲ့တာပဲမဟုတ်ဘူးလား?”