Zaman Ateşi

Maç

Oturduğum yerde biraz daha yayıldım. Ve salonda yankı yapan seslerin geçmesini bekledim. Spor salonundaydık. Alev herşeyi unutunca hayatı değişmişti.

Daha önce sahip olduğu şeylere sahip deildi. Bir model deildi yada bir şarkıcı deildi. Ama hala voleybol oynuyordu. Ne kadar bazı şeyleri unutsada hala bu konuya yeteneği vardı.

Yaşını bile iki yaş küçük biliyordu. On dokuz yaşında olmasına rağmen on yedi yaşında diye biliyordu kendisini.

Bugün okulda maçı vardı. Ve yine burada da takım kaptanıydı. Bahar Alev'e özlemle bakıyordu. Onlar şuan ısınırken Bahar'ın hissettiklerini az çok anlayabiliyordum. Onları izlerken içinde bir burukluk vardı.

Maçın başlayacağına dair düdük sesini duyunca toplandılar. Sahaya doğru ilerleyip kendi taraflarına geçtiler. Maçın başladığına dair düdük sesini duyunca ilk servisi karşı takım atarak başladı.

Maçı pek takip etmeyip onu izliyordum. Bunun farkındaydı. Ve bu onu hata yapmaya sürüklüyordu. İlk yarının bitiş düdüğü çaldığında maç 1-0 dı.

O su içmeye giderken göz göze geldik. Şişelerden birini aldı ve içindeki suyu içmeye başladı. Hala göz temasını kesmemiştik. Şişenin ağzını kapatarak oradaki taburelerden birinin üzerine koydu. Sonrada arkasını dönerek sahaya doğru ilerledi.

Maçın başlayacağına dair düdük sesini duyunca takımı yanına topladı. Ve hararetle konuşmaya başladı. Kan ter içinde kalmıştı.

Maçın başladığına dair düdük sesini duyunca ilk servisi o attı. Maç yine hararetli bir hal almaya başlamıştı.

Sahanın en iyi köşesinde değildik. Şuan sadece karşı takımı görüyordum.

Karşı takım topu hızlı bir şekilde attı. Top diğerlerinin kafasının üzerinden geçti o sırada buraya doğru koşarak gelen Alev'i fark ettim.

Merdivenleri beşerli beşerli çıkarak topa yetişmeye çalıştı. Sonunda toptan hızlı ilerlediğinde topa hızlıca vurdu ama o sırada dengesini kaybederek oradaki oturaklarda oturan bir adamın kucağına düştü.

Yani benim.

Onu sıkıca tuttum.

"Bu anı tekrar yaşamak güzelmiş"

"Ne?"

Bana anlamazca baktı.

"Maçı diyorum kazandınız"

Aydınlanmış gibi kucağımdan kalktı ve sahaya indi. O kucağımdayken takım bir sayı daha atmıştı.

Dora'nın sesini duydum.

"Bu atış sadece ona ait"

Onu başımla onayladım.

Maç bittiği için oturaklardan kalktım ve sahanın çıkışına doğru ilerledim. Bu tarz büyük salonlar bana herşeyi öğrendiğim günü hatırlatıyordu. İlerlerken onun sesini duydum.

"Hocam"

Durdum ve ona döndüm.

"Efendim"

Yanıma doğru yaklaştı.

"Az önceki pozisyondan dolayı kusura bakmayın. Ben böyle olacağını tahmin etmemiştim. Eminim ki rahatsız olmuşsunuzdur. "

"Olmadım"

"Olmamanız için bir sebep göremiyorum"

Sesi soğuktu.

"Olmam içinde bir sebep yok"

Ona arkamı döndüm ve onu şaşkın bir şekilde bırakarak koridordan çıktım. Okuldan da çıkınca derin bir nefes aldım. Merdivenlerden indim ve demir kapının önüne geldim. Demir kapıyı ittim ve okuldan tamamen çıktım.

Dışarıya çıkınca derin bir nefes aldım. Telefonumu çıkardım ve onu aradım. Çaldı çaldı ve açıldı.

"Bana artık şu olayın aslını anlat!"

"Aslında bu ceza pekte bildiğin gibi deil"

"Bunu zaten hepimiz biliyoruz. Alev sanki herşeyin farkında gibi yada gerçekten herşeyi unuttu. Bu cezanın süresi ne kadar?"

"O amacına ulaşana kadar"

"Ona ne görev verildi? Onun görevden haberi var mı?"

Sıkıntıyla nefes aldı.

"Sana anlayamayacağım şeyler var. Biliyorsun gizlilik oyunları. Ama sana şunu söyleyeyim. Alev'i asla tanımıyorsun"

"Nasıl yani?"

"Alev sizden hep on adım önde. Sen burda diyarın kontrolünü nasıl elime alacağım diye düşünürken. O çoktan hepinizi kontrol altına almış bile"

Belkide gerçekten onu tanımıyordum....

Helloooo evet bir hafta sonra yine bennn

Ceren meleğin yeni katıldığı yayın evini gördünüz mü? Sizce iyi bir yayın evi mi?

Soruma cevap alayım

Bu arada sizi cokkkkkkk özledimmmmmm

Bu bölümde size okuduğum bir başka kitaptan bahsedeceğim. Pal Sokağı Çocukları

Bu kitap bana çok farklı şeyler hisstirdi. Okuyun derim. Konusu ise iki düşman arkadaş grubunu anlatıyor ama bu iki grupta erkek biraz nostalji den kalma ama sağlam kurgu

Mutlu olalım Yıldız Tozlarımmm...⭐🖤🖤