AYBENİZ

3.Bölüm

"Derviş dedikleri, hırka ile taç değil. Gönlün derviş eyleyen, hırkaya muhtaç değil... "

   
                                         *Yunus Emre*

3.Bölüm

İnsanlar doğar, yaşar ve ölür. Bir söz vardı;

Dünü düşünüyordu, bugün öldü.

İşte hayat buydu. Doğ, sana vaat edilen hayatı yaş ve öl. Bu üç şeydi hayat. Kimine göre güzel dünya, kimine göre çileli dünya.

Ama hiç değişmezdi bu kanun. Sen ölürsün. Yerine bir tane daha gelir. Ali ölür, yerine bir Ali daha gelir. Ahmet ölür, yerine bir Ahmet daha gelir.

Kimi insan bunun ayrımını yapamaz.Bu dünyada misafir olduğumuzu bilmeden yaşayıp gider. Bu dünyaya çakılı kaldığını düşünüp yaşar.Ne ahmakça ama!
Bu lanet dünyaya çakılı kalıp hiç ölmeyeceğini düşünmek. Ne aptalca!

Daha bu gününü geçirmeden, yarını düşünmek.İnsan oğlu işte. Nankör, acımasız, gaddar, bencil, ahmak... İnsanoğlu işte.

Başka bir tanımı olamazdı bunun. Sadece İnsanoğlu işte. Buydu.

Dünya acımasızdı. Dünya zalimdi. Dünya kalleşti. Dünya seni yarı yolda bırakırdı.O yüzden derlerdi ya.

Aldanma dünyanın nakışına nakışına!

Aldanma. Bırakır seni bir gün yolda. Ama ben aldandım işte. İsyan ettim Allah'a.Niye dedim.Niye dünyada bu kadar insan varken benim başıma geldi bunlar dedim. Aldandım dünyanın nakışına.

Sitem ettim Allah'a.Ne yanlış ettim ama. İş işten geçti ama...

"Bebekler karışmış"

Ne yapmalı? İsyan mı etmeli? Kırıp dökmeli mi? Bağırıp çağırmalı mı? Ne yapmalı!

Ağlamalımıydım. Hayır!Sitem etmelimiydim?Asla!
Sadece Bana sunulan bu kadere boyun eğdim. Bir bildiği vardır dedim yaratanın. Ve sadece boyun eğdim.

Yanımdaki Mehmet Bey ve Ayyüce hanımın mutluluktan ayağa kalkıp bana baktıklarını gördüm. Sadece gülümsedim. Karşımdaki Vedat ve Aylinin Karıştığım kıza bakıp yüzlerini buruşturdukların gördüm.

Yanımdaki müdüre hanımın sevinçle bana sarıldığını gördüm. Ama sadece yenilmişlikle gülümsedim. Uzun yıllar sonra...

"Ben bu kızı istemiyorum. Yetiştirme yurdunda mı kalır, sokakta mi kalır bilmem! İstemiyorum bu kızı"

Vedat bütün siniriyle karısını alıp dışarıya çıktı. Geriye şaşkın şaşkın Vedat ve Aylinin arkasından bakan kız kaldı. Karıştığım kız.

Karıştığım kız aniden ayağa kalkıp bağırdı." Ben Ailemden ayrılmak istemiyorum ama"cırtlak sesiyle yüzüm buruştu. Sesini sikeyim senin.

Karşımdaki çifte çevirdim gözlerimi.Mehmet bey karıştığım kız sinirle bakıp" Bana bak Sezen, bizden uzak dur, oğullarımdan ve kızımdan uzak dur. Ve siktir ol git ailenin yanına. Biz senin ailen falan değiliz! "diye adeta kükredi.

Fazlamı ağır oldu lan. Adının Sezen olduğunu öğrendiğim kız alaylı bir ifadeyle gülüp" Sizce ben parayı bulmuşum. Sizin yakanızı bırakırmıyım"deyip maviye boyadığı saçlarını geriye savurdu. Yüzümü buruşturdum.

Böyle onursuz ve gurursuz insanları görünce şaşırmıyor değildim.
Utanma duygusu olmayan insanlar. Yaratıklar.

Bu sefer Ayyüce hanım konuştu. "Senin gibi bir yılanın kızım olmadığını bunca yıl nasıl anlamam" demişti şaşkın ve sinirli bir ifadeyle.