Prima - 3 capita iam sunt https://www.wattpad.com/story/355049200?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=bellasama28
Cur hic sis ne quidem intellegis, sed in fine nihil refert. Si hic est, hic est manere. Sunt aranearum ubique densaeque pulvis. Tabulae pictae in muris inveterati sunt tempore, et statuae a latronibus sublatae sunt. Supellex pretiosam capere non potuit, quia tam gravis est ut etiam 6 homines difficile tempus illud contrectare velint. Ita maxime mensae et ornamenta aurata desunt. Mollibus stridoribus illum a suo reverie evigilant. Mortalem videt vinctum, et nescit se nescire cur huc ad palatium patris introductus sit. Reminiscitur adhuc quam iratus fuerit, cum patrem suum cum mortali muliere in ulnis vidit. Nunc ad eandem domum mortalem mulierem inducit. Aspicit, Ignarus. Pellis eius alba et levis est, labia eius rubra sunt, coma eius nigra est ut nox. Manus eius post tergum ligatae sunt, etiam crura eius ligata sunt, et oculos chlamyde velavit. Cogitat quid sibi faciendum sit, sed usque nescit. Incumbit parieti hortus agresti Prospicit, animo fera currit. Vox puellae evigilantis a cogitationibus suisUbi sum? — mussat sub chlamyde.
Tutus iam, frigide respondet.
Sesshomaru? — Mortalis audita vox rogat.
Vis aliquid mutare, si diversum essem? quaerit rem, quae mollem elicit suspirium e puella - Vides. Melior nulla scisco. Nunc quiesce. Ibi mox ero - ostium aperit, et procellas emittit.
Vim murorum ferit, et ad terram vermique emplastri. Ad infernum cum sanguine meo angebatur. Non vult ab illa quicquam. Quid velit, cum mortalis est, et nobilis daemon. Mortalis puella lecto non est digna suo. Sed nunc hic est, et quid nunc agat nescit. Ejice illam fenestram? Occidis eum? An mox eum domum mittas? Non est bona opinio quod famam perdat tuam. Vnum novum trahit in parietem qui dividit murum vetus aedificium. Tum scilla ad cubiculum ubi ligata puella adhuc exspectat. Cum ostium aperit, nunc super lectum volvitur terrenspuella quae nunc sedet super lectum cincinnis ascendit.
Quaeso ne noceant mihi! - Clamat ad genua, et postero momento Sesshomaru caput capillo erigit. Oculos breves inspicit, tum lacerum candidum caput. Novus ille sensus iterum in eo accendit. In dolore vultus sulcantur, quasi obstinata ira adsit. Sed nihil dicit. Noverat eam semper fortem esse mortalitatis suae. Sed nunc, sciebat si diceret, non duceret ad bonum. Etsi a mortalibus taedet, cum parvula fuerit, ob hormones oculorum aspectus obtunditur, ut si puella liberam velit, eam formosam viderit.
Tuum nomen est Kagome, vox? — vocem suam frigidam audit. Nominis sui sono constringitur. Probabiliter non expectavit ut audiret eam. Sensim labra partitur et molliter loquitur.
Ita... - in confessione susurrat, ac si confessus esset se reliquias familiae surripuisse.
Timesne me? - rogat ille.
Sit amet, si fecistisNum quid mutaret, si sic respondi? - rogat lepide ut Sesshomaru impellit in lectum, qui humilem e mortalem gemitum elicit.
Ne sis arrogans, spiritus sibilat. Ille paulisper moratus dum fenestram prospiciens, quam minimum confusionis in voce conatur dicere - quid adhuc tecum agam nescio. Est ad te sive ego te dimittam sive ego te sanguine pingam ilico — facta cum puella communicat, quae relativa cum tranquillitate nuntium accipit.
Et quid pendet? — tacitus inquirit.
Ex quibus respondes: Fuistine umquam cum homine?
Effundit ora rubor pudoris secundis. Aerem anhelat et probabiliter persuadere conatur se solum somnium esse et non rem. Sed homo a iucundis cervicalibus somniorum suorum in rem frigidam recidit. Arripit ora, vertitque ad se, ac prope in faciem susurrat.
Esto honestus apud me, vel hoc erit ultimum vitae tuae mendacium.
Tarde rubor ad aures mortalis diffunditur, Tarde rubor ad aures mortalis diffunditur, eum magis optabilius. Cunctatur aliquantisper, et tandem tacita verba formant labia. Priusquam scias, per faciem es percussus.
Quid mihi, mortalis audes mentiri? fremit, arduus quasi mons. Suam cutem ardere tacitum verbum sentit, praesertim cum veritatem noverit. Novit optime, qualem relationem habuerit cum fratre minore, dum tantum sensus habuit. Tunc ira sua paulatim marcescit. punctis velatis indicant Kagome plorantem. Cordis feri tusio retardat, atque inertem spectet, dum vinctus in ventrem flectitur in antiquum cubile, interdum singultibus umeris quassantibus. Numquam ante feminam viderat. Rin numquam ante illum. Primum occurrit quod puella paucis sobrie alapam daret, ac deinde subsistit. Sed tangere nescio quo modo non audet. Denique cum tremulum figit, humerum tangit. Kagome in se ipsum vertit et ridet.
mentiri nolui. Modo nolebam meminisse... Sed recte dicis - caput demittit - iam non sum mundus.
Sesshomaru numquam antea in summo situ senserat, nunc illusionem imperii penitus amisit. Sed quisillusio imperii amisit. Sed aliud cogitat, aliud mundus videt. Vinculas manus Kagome arripit, tollens lectum, et ambulans e domo. Cum ad scalas cum captivo pervenerit, subito subsistit. Sanguis eius fizz incipit, et cor eius cito fizzed sanguinem mittit ad cerebrum et alia organa. Manus eius tremit, sed priusquam ad priorem cubiculum se convertat, puellam demittit, quae inter clamores et impetui scalas devolvitur. Procellae Sesshomaru in cubiculum redit et stridentia ianuam in se claudit. Cum Kagome evigilat, funis iam non est in ea, et non meminit etiam quomodo ad imum scalae pervenit. Capite ulcere, genibus, cubitis, et retro, proficiscitur ut matris Kaede tegimen. Sesshomaru virgo aliquandiu discedentem observat, deinde in corpore suo gurgitem intentionem levare incipit, unde domus crescit novis foraminibus 5 magnitudine ostia silvae imminentis, et etiam novas meatus inter 3-4 conclavia aperit. . Et sub tegumento noctis, aquae frigidae frigidae parum iuvabit ad refrigerandum animum tuum.
