Cum mortale redit, trepida res abicit. Arbores exstirpatae, acidi icti fruticum reliquiae, et bestiae sanguineae concretae notae, et in medio eius in terra sedet acervus albis maculis rubris, significans hanc vastitatem a daemone esse factam. Stans cum pedibus ad terram defixis et procedere conatur quod vidit. Genua eius pavent etiam ad interitum terribilem cogitationem. Et hac figura servatus est? Hucusque sciebat quod sanctus non erat, cum contra eum pugnaverat. Sed talem calamitatem videbat solum futurum in locis ubi bombae atomicae delabebantur. Corpora exusta venenoso acido constringunt ultimo motu, et fruticum stipites et arbores, ut tot sepulchra, ad iratum caelum caeruleum conspiciunt. Etiam sol post nubem griseam Norvegicam celat ut nonirati conspiciunt in caelo caeruleo. Etiam Sol post nubem pulverulentam abscondit ut horrea non habeat. Kagome lente accedit ad anhelantem daemonem qui non movetur cum illa venit.
Sesshomaru - hominem dura alloquitur, flagitans voce - Estne hoc opus tuum?
Ad nominis sui mentionem horret. Tarde oculos aperit. Eo momento se ex inscio recuperavit. Non erat ipse in aggeribus, et cum magna vis, quae viciniam vastabat, defessa, nescius corruit. Visio eius obscura est, visio eius confusa est, et magna est confusio capitis eius. Millies cogitationes omnem cellam cerebri tuam obsident et hoc etiam corpus tuum afficit. Singuli nervi dolore ulularunt, musculi distenduntur. Pulsatio eius est irregularis et respiratio laboratum. Sentit quasi ab eo vires omnes haustas esse. Deinde audit aliquid. Sed obvoluto murmure omnes audit. Magno nisu caput movet.
Sesshomaru - audi Kagome
vocem ejus. Etsi non optime sentit
Multum opprobrii in voce,
iram. Tum iterum vocem audit, sed est
non possumus intelligere verba ex gravibus capitis. deindenon possumus intelligere verba ex gravibus pectus dolor. Tunc appropinquare sibi sentit. Demittit caput ad pectus quantum potest sic mortalem in oculo aspicere non habet. Nescio quomodo fieri non posset. nunquam adeo puduit. Tremor vix sensibilis in voce sua innuit eam perterritam esse et timere, sed aliquo modo iram suam occultare conatur. Cum ad eum appropinquat et propius accedit, debiliorem et debiliorem sentit et exitum futurum. Dum sedet, secum nere terram sentit, et subito nasus quoque cadit. Brachia valida umeris arripiunt et in supinus terga vertunt. Per medias palpebras aspicit velum cilicii super se quasi tentorium obvolutum. Oculos claudit et altum spiritum tollit. Nasus eius repletus est compositione iam notissima fragrantia, sed hoc tempore processus corporis et cerebri multo tranquillius indicium est. Sanguis lacus in facie eius et cor eius paulo velocius verberat, sed sensus est alius quam ultimo tempore. Tum corpus eius, ut belua fera, alterum corpus vincere postulavit. Nunc tantum per membra sua calor jucundus diffunditur, ac tranquillitatis affectu premitur. Ille oculos lente aperit et puellam iuxta se genibus territus vultu aspicit. Ille manu trepidam blanditur et ora pallore levat.
Volui te custodire... - verba ex eo erumpunt. Illo, Kagome facies
rubet et anhelat inermemrubet et anhelat inermem. Cum Sesshomaru manum demittit, eum arripit et ambabus manibus hominem tenet quasi non dimittere velit.
Cor Sesshomaru sentiebatur numquam antea sentiebatur; Mortalem uoluit tenere manum. tactu suo gaudebat, calorem per cutem ex eo manans hausit. Quasi puella quid cogitat quid sentiat, propius ad se accedit, caput erigit, genua sub eo labitur, ne diutius in duro loco iaceat. Post longum silentium, Kagome silentium rumpit.
Sesshomaru, hoc fecisti? - Oculi eius clausi sunt, et dolor in voce eius conquievit.
Me tamen non penitus nosti — explicationis susurrat, sed sub capite suo musculos temporis sentit.
Hoc responsum non est.
Feci. At si non te ad villam misissem, hic iaceres cum aliis animalibus — frigida verba in Kagome faucibus haeserunt. Is solus post aliquot minutas loqui potest.
Quare?
Quid quare? - adhuc quaerit retroQuare?
Quid quare? — Repetit, fessus.
quare me liberasti?
Quia nolui... - Finem sententiae subito mordet. mentiri non potest, verum fateri non potest; ut vix ipsum. Mortuo Rin, puella primum in vita, quam sibi in filia curaverat, amaverat, animadvertit cor vehementer acerbam doloris affectum. Tunc ne suspicari quidem potuit, quam hunc dolorem mortales ferre possent. Sic animum in capite nonnihil intellexit. Tandem animum erigit et verum dicit — te perdere nolui.
Musculi in corpore mortali morantur. Credere non potest Sesshomaru esse qui haec verba dixit. Ut primo ictu vincit, frontem tangit ac deinde suam. Sesshomaru claudit oculos et tactu gaudet.
"Non videor habere febrem" Kagome notat, et labia daemonis in leni risu crispum.Tu rides? Kagome mirum quaerit.
Daemon oculos aureos aperit et servum eius aspicit.
Non times me amplius?
Kagome magnum suspirium emittit et breviter circumstantes eius perstringit.
Metuere? Non. Non tam amplius. At tu adhuc rem horribilem fecisti!
Puella parva! Te retine! - Sesshomaru fremit - Quia infirmus sum, sic mecum loqui non potes!
Kagome annuit obedienter, tunc diligenter despicit daemonem in eius gremio quiescentem ocellis clausis iterum. Adhuc difficile est existimare Sesshomaru eum actu protegere. Difficilius est eius benignitatem accipere. Quid tanta crudelitatis forma mutavit? curiosus est quidnam tam molliter loquatur mortalis daemon lapidum corde. Una cogitationummolliter loqui. E cogitationibus animus fremit par oculis aureis eum intuentibus. Celeriter nictat et avertit caput suum.
Sesshomaru lente puellam aspicit quae eum in gremio tenet. Macula rubra parva apparet in cute pallida, indicans eum situ leviter confundi. Extremum virium recenset ac sedet ut pudori obsistat, sed admirationi suae in sinum retrahit.
Mane! Opus quiescendi - incepit cum voce praecipientis, deposuit vocem suam, paene ad susurrum, et hoc in cista Sesshomaru incidit ac si confessa est se iuvenem Sesshomaru in corde gestasse. Quies licet non sit coacta contra, Mollis tamen aufert manus umeros et certat ad pedes. Perpendiculum omne robur ex eo sumpsit.
Transeamus in. Non puto te hic excipient — reliquam silvam incipit versus. Audit eam emissam magnum suspirium et post eum currit. Sentit in se aliquid mutatum, sed quid et quare non intelligit. Sed mutationem ipsam ne plene quidem intelligit. Fortasse pater eum suis affectibus infirmis infecit, quae eum mortalibus curarunt? Haec quaestio ridicula est, daemon apud se cogitat, quia vix Daemon sibi cogitat, quia paucis ante horis ante eum in desiderio meo pene mortuus sum. Tum caput movet, facit ut prope arborem feriat. id solum in ultimo momento advertit, eique adhaeret. Priusquam se trahere possit, manus adhortans super humero insedit.
esne ok sollicite quaerit.
Nimirum - se proicit ab arbore trunco, ac pergit quasi nihil accidisset. At solitum gradum tenere non potest diu. Mox lassitudinem gravitatem sentit et castra erigi statuit. Dum Kagome incipit ignem, aliquid cibi accipit, licet aliquid laboris capit. Cum redit in parva defensionem designata castra, iam iucundum pyram. Dat fructum mortalibus, et recumbit sub arbore igni proxima. In flammas spectat, sed molles, et fuscus intuitus qui etiam in choris luminibus vagatur, non fallit. Aspicit somnos oculosque refulgens, Sensus — ignotus quam prius — in pectore versat. Paene abit in tristem aspectum. Sentit se cor suum, quamvis nuper tensum emissum sit, iterum clare pulsat. Quid mihi infernum accidit? Princeps pectus suum daemon arripit. Quotienscumque catenam in cogitationem suam cuniculos.puella in cogitationes eius fodit, hic novus sensus eam attingit. Magis magisque perturbata res est, sed consilium ab aliquo petere non audet. Non vult ei omnino indicare. Scit se iam plus quam oportet. Eripuit secretum suum, ac iam ipsius facti pudebat. Incautus erat nec sibi ignoscere potest. Etiam nec ante vitae erat. Ille manum manu tenens et vestem sordidam demittit et caelum luteum aspicit. Auram frigidam per arborea transvolat, tremit casualiter induit puellam. Cum tenuia amplectitur crura ad se calefiebat, mirum in capite operculum. Repentino animo agitatus tunicam pilum e balteo removet et ei tradit.
Expande tibi. Plus quam nihil est - inquit quin etiam intuens eam. Solum perstringit momentum cum e digitis emissum pilum sentit.
Gratias tibi - puella ei ridet et in pellis sericea alba latet. Sesshomaru musculi faciales in sua movere videbantur, risu involuntarium creantes. Arbori iterum innixa, et a lassitudine celeriter somnum adprehendit.
