Grim Reaper in my Dreams

Liwanag ng Pag-asa

Cloud’s POV

Nang mawala ang mga anino, bumalik ang aming mga alaala sa isang bagong liwanag. Para bang ang dilim na nagbigay takot sa amin ay naglaho at ang mga alaala ay naging simbolo ng lakas at pag-asa.

"Natapos na ba ang laban?" tanong ni Roa, nag-aatubili.

"Hindi pa ito tapos. Marami pa tayong dapat matutunan," sabi ko, ngunit sa kabila ng mga salitang iyon, ramdam ko ang bagong pag-asa na sumiklab sa aming mga puso.

Deliah’s POV

"Pero, anong susunod?" tanong ko, habang nakatingin sa paligid. "Ano ang kailangan naming gawin?"

"Sa bawat hakbang natin, kailangan nating ipaglaban ang ating sarili," sabi ni James, nakatingin sa akin. "Hindi natin pwedeng balewalain ang mga aral na natutunan natin."

"Oo, mahalaga ang mga alaala, maging masakit man sila," sagot ni Roa. "Ang mga ito ang bumuo sa atin."

"Kung ganon, ano ang dapat nating gawin ngayon?" tanong ko, ang boses ko ay puno ng pag-asa at pangungulila.

James’s POV

"Alamin natin kung ano ang susunod na hakbang. Kailangan nating balikan ang mga bagay na pinanindigan natin," sagot ko, nakatingin sa kanilang dalawa. "Walang silbi ang mga laban kung hindi natin ito gagamitin para sa ikabubuti."

Naramdaman ko ang pagbabago sa paligid. Parang may hangin na nagsasabing may bagong simula. "May mga bagay tayong kailangang gawin. Kailangan nating ipakita ang ating lakas," dagdag ko.

Roa’s POV

"Isang mahalagang hakbang ang kailangan nating gawin. Hindi natin maiiwasan ang mga takot natin. Kailangan natin silang harapin," sabi ko, nag-iisip kung paano namin maiiwasan ang mga nakaraan.

"Oo, Roa. Ang bawat takot ay may aral. Kailangan natin itong tanggapin," sagot ni Deliah.

Cloud’s POV

Muling bumalik ang mga anino, ngunit sa pagkakataong ito, ang mga ito ay tila mas maliwanag. "Kayo'y natutunan ang tamang leksyon. Ang takot ay bahagi ng inyong paglalakbay, ngunit hindi ito ang bumubuo sa inyo," sabi ng isang anino.

"Kung ganon, anong dapat naming gawin?" tanong ko, hindi makapaniwala sa sinasabi ng anino.

"Sa pagtanggap sa inyong mga takot, makakahanap kayo ng tunay na lakas. Ang liwanag ay nasa loob ninyo," sagot ng anino, na ngayo'y tila naging gabay.

Deliah’s POV

"Kung ang liwanag ay nasa loob namin, paano namin ito maipapakita?" tanong ko, nag-iisip.

"Sa pamamagitan ng pagkakaroon ng tiwala sa inyong sarili. Kailangan ninyong mahalin ang inyong mga sarili," sagot ng anino. "Ang pag-ibig ay ang susi."

"Oo, ang pag-ibig ang nagbibigay ng lakas. Kung may pagmamahal tayo sa isa't isa, wala tayong dapat ipag-alala," sagot ni Roa.

James’s POV

Naramdaman ko ang pagkakabuklod namin. Sa aming pag-uusap, nagkaroon kami ng liwanag na bumabalot sa amin. "Kaya naman, dapat tayong lumaban para sa isa't isa. Hindi lang para sa ating mga pangarap kundi para sa bawat isa," sabi ko.

"At sa bawat hakbang na gagawin natin, dapat tayong maging matatag," dagdag ni Deliah, ang mga mata niya ay naglalaman ng pag-asa.

Cloud’s POV

"Handa na akong lumaban, kahit anong mangyari," sabi ko, ang puso ko ay puno ng determinasyon. "Kailangan lang natin ng lakas ng loob at pagmamahal."

Habang naglalakad kami, nag-uumapaw ang liwanag. Ang bawat hakbang ay tila nagdadala sa amin sa bagong simula. Sa kabila ng mga takot at pangungulila, nagpatuloy kami sa laban.

Sa sandaling iyon, parang lahat ng sakit at lungkot ay naglaho, at sa halip, naramdaman namin ang pag-asa na nagsimula nang sumiklab sa aming mga puso.

"Alam na namin ngayon na ang mga takot ay hindi hadlang. Kundi, ito ay nagsisilbing gabay sa aming paglalakbay," sabi ko, ang ngiti ay bumabalot sa aking mukha.

"Handa na akong harapin ang hinaharap, kasama kayo," sabi ni Deliah.

"Sa bagong simula, ang ating mga pangarap ay makakamit. Hindi tayo nag-iisa," sabi ni Roa.

At sa bawat hakbang na aming tinahak, nag-uumapaw ang liwanag ng pag-asa, at nagbigay-daan ito sa aming mas maliwanag na kinabukasan.