5ឆ្នាំវាពិតជាលឿនណាស់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាតែវាមិនមែនសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ទេ វាពិតជាយូរខ្លាំងណាស់មិនដឹងថាការវិលត្រឡប់របស់ខ្លួនម្តងនេះត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះទេ ទីក្រុងដែលខ្លួនធ្លាប់រស់នៅកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុនឥឡូវនេះវាផ្លាស់ប្តូរស្ទើរតែទាំងស្រុង សឹងតែមិនគួរឲជឿ មើលទៅវាពិតជាឡូយឆាយទៅតាមសម័យកាលនៃភាពជឿនលឿន។
<អាឡូ កាមីនយើងរកបានការងារធ្វើបានហើយអែង> ថេយ៉ុង
<នេះអែងរកបានការងារហើយមែន អបអសាទរfri> ជីមីន តាមពិតជាខ្លួនក៏បានឲថេយ៍មកធ្វើការក្នុងហាងខ្លួនដែលតែគេមិនព្រម ណាមួយខ្លួនក៏សម្របតាមមិត្តគ្រប់ពេល
<ឥឡូវអែងនៅឯណា> ជីមីន
<យើងនៅបន្ទប់អែង> ថេយ៉ុង
<ល្ងាចនេះអែង មកជួបយើងនៅកន្លែងដដែលមកចំយើងប៉ាវញុំាអី> ជីមីន
<អឹមក៏បានម៉ោងមាណដែល> ថេយ៉ុង
<ម៉ោង6ល្ងាច> ជីមីន
<អូខេ> ថេយ៉ុង
<កូននឹងខំរកប្រាក់បានច្រើនដើម្បីធ្វើឲគ្រួសារយើងមាជីវភាពធូរធារជាងមុន> ថេយ៉ុង ពោលទងពាក្យនៅតែម្នាក់ឯង តាំងពីថ្ងៃដែលប៉ាគេទទួលបានការវះកាត់មកគាត់ប្រែមកសម្មភាពធម្មតាវិញហើយ រាល់ថ្ងៃពួកគាត់រស់នៅឯដេហ្គូ មានដីដាំដំណាំតិចតូចគ្រាន់តែទុកដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។ ណាមួយពួកគាត់មិនចង់ឲថេយ៍មកទីក្រុងម្នាក់ឯងនោះទេ ពួកគាត់ខ្លាចកូនលំបាកនៅម្នាក់ឯងក្នុងឈឺយប់ព្រលប់បានអ្នកណាមើល រឹតតែធ្វើឲគាត់ពិបាកចិត្ត តែរាងតូចផ្តល់ហេតុផលមួយយ៉ាងសមរម្យទៅគាត់កុំឲគាត់មានការបារម្ភមកលើខ្លួន ហើយគេនឹងសន្យាថាមកលេងពួកគាត់ ថេយ៍បាមកដល់ទីក្រុងប្រហែលមួយអាទិត្យហើយ វាពិតជាចៃដន្យនៅផ្ទះជួលខ្លួនដើរប្រហែលដប់នាទីអីដល់ហើយ កន្លែងធ្វើការនុង នៅភោជនីយដ្ឋានxxx គិតមើលទៅខ្លួនរៀងសំណាងខ្លះដែលម្ចាស់ហាងមិនប្រកាន់ច្រើន ព្រមទទួលខ្លួនឲមកធ្វើការ ខ្លួនសន្យាថានឹងខំប្រឹងធ្វើការឲបានល្អ ។
<ជុងអូនពិតជានឹងបងខ្លាំងណាស់ តែប្រហែលជាបងស្អប់អូនណាស់ហើយ> ថេយ៉ុង ពោលទាំងអួលដើមករ វាកន្លែងផុត5ឆ្ហើយដែលខ្លួនមិនបានជួបមុខ អតីតសង្សារចាស់នោះ ប្រហែលជានាយភ្លេចខ្លួនរឺខឹងស្អប់នឹងខ្លួនក៏ថាបានដែលមនុស្សបោកប្រាស់ដូចជាខ្លួនមិនគួរឲនាយមកឈឺចាប់នោះទេ ទៅជាមិនបានជួបនាយដូចផ្ទាល់តែខ្លួននៅតាមដាននាយនៅក្នុងប្រព័ន្ធ ផ្សាព្វផ្សាយខ្លះដែលអាចថាជាអ្នកគទ្រមួយក្នុងចំណោមអ្នកគទ្ររាប់លាននាក់របស់នាយ
#ម៉ោងណាត់ជួប
<យើងនៅទីនេះអែង> ថេយ៉ុងលើកដៃក្រវីឡើង
<អ៎រ ឃើញហើយ អួយនឹងណាស់អែង> ជីមីនតរ់ទៅអោមិត្តដោយការនឹករលឹកជាខ្លាំង
<សូមទោសដែលយើងមកបានទៅលេងអែង ណាកាមីន បានត្រឹមតែទាក់ទងតាមទូរស័ព្ទតែប៉ុណ្ណោះ> ថេយ៉ុងមានការរអៀសចិត្តខ្លះដែល ខ្លួនគួរណាទៅសុខទុក្ខមិត្ត តឬនេះអត់សោះតែម្តង ណាមួយខ្លួនគិតថាចំរកបានការងារធ្វើចំទាក់ទងទៅក៏បាន រួចចំណាត់ជួបគ្នាក៏វាមិនទាន់យឺតពេលឯណា។
<សុខសប្បាយទេអែង> ជីមីនជាអ្នកផ្តើមការសន្ទានមុន
<សុខតែកាយ តែមិនសូវសប្បាយចិត្តទេអែង> ថេយ៉ុងនិយាយដោយមិនលាក់លៀមបើវាជាការេពិត
<នៅនឹកគេទៀតហើយ មែន> ជីមីន គេបានដឹងពីទំនាក់ទំនងថេយ៍ជុងរួចហើយ
<ក៏ខ្លះៗដែលអែង> ថេយ៉ុងតបទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំដដែល
<គេឥឡូនេះ តាំងល្បី ទាំងឡូយឆាយ យាយទៅក្រេដឌឺតឡើងស្រឹបៗតែម្តង> ជីមីនគេនិយាយសុទ្ធតែមិនខុសទេ
<យើងក៏សប្បាយចិត្តពេលឃើញគេជោគជ័យបែបនេះ> ថេយ៉ុង ខ្លួនពិតជាមានមោទនភាពលើនាយខ្លាំងណាស់
<កុំគិតច្រើនអីអែង តស់យើងទៅដើរលេងឲសប្បាយ ម្តងខាតជួបគ្នាយូរហើយ នេះយើងនឹកអែងសឹងស្លាប់ទៅហើយ> ជីមីន និយាយរឿងផ្សេងកុំឲរាងតូចគិតច្រើន គេដើរបណ្ដើរនិយាយ សើចបណ្តើរដូចមនុស្សឆ្កួតចឹង អាធ្វើកាយវិការណាតាំងពីរៀនវិទ្យាល័យនៅមិនទាន់កែចោរទៀត គិតមើលទៅពួកគេអាយុច្រើនហើយតែកមើលចរិតក្មេងមិនប្តូរ
<អែងនេះនៅតែចិរតក្មេងដដែលកាមីន> ថេយ៉ុងមានការហួសចិត្តរហូតដល់ប៉ែតហើយ កុំសូវប្រកាន់អីកំពូលមិត្តគេតែចឹង😁😁
______________________________________
To be : countied
