Odamdaki Gölge

9.Bölüm

İyi okumalar.

***

Bahar yatağımda mışıl mışıl uyurken ben koltukta oturmuş onu izliyordum. Işıkları kapatmıştık, Bahar karanlıktan korkmasına ve gece lambasız uyuyamamasına rağmen ışıksız uyumak istemişti. Bu Bahar'ın isteyeceği bir istek değildi. O yüzden Bahar'ın telefonunu sessize alıp gruba mesaj attım.

WhatsApp grubu

Aslı: Bahar'da tuhaflık var.

Bir süre sonra diğerleri de görmüştü. Yazıyor kişileri sürekli değişirken ilk mesaj Buğra'dan gelmişti.

Buğra: Nasıl bir tuhaflık?

Caner: Gelelim mi Aslı?

Aslı: Yani gelmenize gerek yok ama Bahar ışıkları kapatıp uyumak istedi. Şu an uyuyor, yani işte biliyorsunuz Bahar karanlıkta asla uyuyamaz.

Buğra: Geliyorum, kapıyı aç.

Caner: Beni de bekleyin.

Sonra ikisi de çıkmıştı mesajlaşmadan. Gerginlikle Bahar'ı kontrol edip odadan çıktım ve kapıyı tekrar kilitledim. Bu belanın aileme de bulaşmasına katlanamazdım.

Dış kapıyı sessizce açıp yine sessizce kapattım. Odama girip tekrar kilitlediğimde Caner korkuyla kilide bakmıştı.

"Annemler için." Dediğimde anladım dercesine başını sallamıştı. Buğra ışığı birden açtığı sırada Bahar acı içinde sızlanmaya başlamıştı. Işığı tekrar kapatınca birden hızlı bir şekilde ayağa kalkıp odanın ortasında dönmeye başlamıştı.

Üçümüz de korkuyla geriye doğru sendelerken ne yapacağımı bilemez hale gelmiştim. Bahar boynundaki muskayı koparıp attığında kaşlarımı çatıp muskaya eğildim ama Bahar birden beni boğazımdan tutup kapıya yapıştırmıştı.

"Ah! B-Bahar, ne yapıyorsun?! Benim Aslı, ne ol-öhö ölüyorum!" Caner telefonla birini ararken Buğra Bahar'ı çekmeye çalışıyordu. Nefesim kesilirken bilincim kapanmaya başlamıştı.

İçimize girememiş, bu yüzden öldürmeye çalışıyordu. Muska Bahar'da işe yaramamıştı çünkü içinden çıkmamıştı aslında. Muska bizi koruyordu ama bu kadardı sanırım.

***

Dudaklarımda hissettiğim dudaklarla kaşlarımı çatarak gözlerimi açtığımda Buğra dudaklarımdan ayrılmıştı. Öksürerek neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.

"N-ne yapıyorsun?" Dediğimde buna cevap vermemiş ve "İyi misin?" demişti dolan gözleriyle. İyi olduğumu söylediğimde ise ilk soruma cevap vermişti.

"Sunni teneffüs." Demişti kısaca. Başımla onayladığımda elini uzatmıştı. Elini tutup yerden kalktığımda Bahar yoktu odada. Ferit hoca, Caner ve Buğra vardı.

"Bahar nerede?" Dediğimde Buğra koltuğa oturmuş ve gerginlikle saçlarını karıştırmıştı. Merakla Caner'e baktığımda çok bitkin duruyordu.

"Kaçtı, camdan atladı ve gitti. Yetişemedik, ne yapacağımızı bilemedik. O an seni düşünüyorduk sadece, öldün sandım." Dedi Buğra ağlamaklı bir sesle.

"Bulmamız lazım onu, sabah ailesine ne diyeceğiz?" Dediğimde Buğra ayaklanmış ve kollarımı tutmuştu.

"Sakin ol, okul var yarın. Erken çıktı, nöbetçi deriz. Hatta mesaj atalım annesine. Sen Bahar'ın telefonundan mesaj yaz. Yine bulamazsak, telefonu bizde zaten birkaç gün okuldan bir arkadaşla proje ödevi yapacağı için gelemeyeceğini yazarız." Dediğinde hemen telefonu yanıma almıştım. Sabah erkenden yazardım mesajı.

"Gidip arayalım." Dediğimde Ferit hoca önden çıkmıştı. Hemen onu takip ettiğimizde evden çıkmıştık. Onun arabasına binmiştik. Aklıma gelenle hemen bağırmıştım.

"Ormandaki ağaç ev! Oraya girmiş olabilir, orada başladı çünkü her şey!" Dediğimde heyecandan kalbim hızlanmıştı o an. Ferit hoca orayı bildiğini söyleyip arabayı çalıştırmıştı.

Ormana gelince arabayı durdurmuştu. Ağaç evin tam dibinde durmuştuk. Hemen inmiş, önden çıkmıştım. Buğra beklememi söylerken hızlıca peşimden gelmişti. Diğer ikisi de gelince gördüklerimizle donakalmıştık.

Gölge değil bir sürü siyah gölgeler bir halka şeklinde dönüyor, ortalarında duran Bahar'dan çıkan gölgemsi şeyi tutuyorlardı. Bacaklarım titriyordu ve ayakta çok zor duruyordum. Bir an gözüm kararsa da toparlamıştım kendimi.

Çok korkunçtu, bu an gerçekten çok korkunçtu. Kalbimde o acı korku hissiyle ne yapacağımı bilemeyerek Buğra'yla Caner'in yanına köşeye gittim. Ferit hoca birkaç dua okurken gölgeler hızlanıp Bahar'dan çıkan gölgeyle birleşmiş ve Bahar acı bir çığlık atarken yere yığılmıştı.

***

Yorumlarınızı bekliyorum.