Between Two Hearts

P R O L O G U E

"Tanga ka ba?"

I sighed, "look, I don't have a choice--"

Pumalakpak siya, "woah, congratulations Sloane, confirmed! Tanga ka nga!" Umirap siya saka umiling,

"Philo..."

"You do have a choice, Sloane. You really do! Pero dahil katangahan 'yang pinapairal mo, talagang masasabi mong wala!"

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya.

"Unless... May feelings ka pa sakanya--"

"Gosh, Philo it's not like that!"

"Then what?" Sigaw niya, "jusko naman Sloane, pwede naman na hindi ka pumunta! Pwede mo naman sabihin na hindi ka maka-book ng flight pauwi ng Pilipinas! Madaming paraan para makatanggi, Sloane!"

Wala akong maisagot sa sinabi ni Philo. Well I can't blame her, that's technically true. I can just easily say na hindi ako makakauwi.

Pero tangina, bakit hindi ko magawa!

Tumitig ako sa mga mata niya, "wala akong nakikitang mali sa gagawin ko, Philo!"

"Kung wala kang nakikitang mali, pwes ako mayroon!" Sigaw niya.

"Can you please calm yourself down, Philo!" Saway ko pero hindi siya nagpatinag.

"So, 'yan ang dahilan kung bakit ka uuwi ng Pilipinas? Siya ang dahilan?"

"No, of course not!" Usal ko, "I wanted to go home because I missed our family."

"Oh really though?" Taas kilay niyang giit. "Then what is it?"

Nilapag ko ang drink ko saka huminga ng malalim. "Kasi naka-move on na ako." Diretso kong usal. "Besides, Ate gave that invitation to me, we all knew that she didn't know anything about it, what did you expect! Hindi ko siya matanggihan okay, kahit ako gusto kong tumanggi--"

She scoffed. "Talaga lang ah, baka naman pagdating doon eh malaman-laman ko na naman na may relasyon kayo!"

"It's not going to happen, Philo!"

She smirked, "knowing you? Marupok ka pagdating sa lalaking 'yan! Isang mabangong salita lang niyan eh bumibigay ka na!"

"Can you please stop concluding on something that couldn't happen and trust me on this, Louanne!" Seryoso kong usal.

She shook her head then crossed her arms on her chest, "trusting your decision once again for that man is hard, ngayon pa?"

"Hindi pa ba sapat para saiyo 'yung ginawa ko para mapatunayan ko saiyo--sainyo na hindi ko na siya mahal?"

"Masasaktan mo si Eiji, Sloane!" Giit niya na mas ikinatigil ko, "isipin mo naman 'yung tao! Huwag kang padalos-dalos sa desisyon mo! You know how much he loves you, tinanggap ka niya kahit alam niyang mas mahal mo noon 'tong ex mo! Minahal ka niya kahit alam niyang mas mahal mo si Zerrick! Tandaan mo may Eiji ka na, tandaan mong may lalaki nang totoong nagmamahal saiyo, na may lalaki nang tinanggap ka despite of your sins at na may lalaking never kang sinaktan. Kaya please, stop hurting Eiji, he didn't deserve this!" Dagdag niya saka nag-walk out.

I looked at the invitation once again, I'm the maid of honour in this matter.

Totoo namang naka-move on na ako, totoo din na hindi ko na siya mahal. Natigil ako sa pag-iisip ng may magsalita.

"Is this really important to you, Roux?"

Napalingon ako sa nagsalita, "E-Eiji!"

"Do you really want to go there?" He asked, "does being a maid of honour really important or you just wanted to see him and talked to him to make a closure for the both of you?"

Hindi ako makasagot sa tanong at sinabi niya, sobra akong nabahala.

Kagat labi akong umiwas sakanya, pero hinawakan naman niya 'yung kamay ko, "Roux, you know that I can always support your desicions right? You know that I will understand you all the time and you know how much I love you, right."

Kinabahan ako sa susunod na sasabihin niya saakin, I just nodded kasi walang lumalabas na salita mula saakin.

"Pero hindi lahat ng 'yun kaya kong tanggapin at initindihin, lalo na ngayon, Sloane."

Napatingin ako sakanya, after how many years, ngayon niya lang ulit ako tinawag na Sloane. Nasasaktan ko na nga ba siya?

He calmly sighed then kissed my forehead, "but still, I'll let you go there, Sloane. I'm going to support you one last time, sasamahan pa kita. But please, don't make anything stupid that you'll regret."

Nagulat ako sa sinabi niya, "what do you mean by that, Ji?"

Sumeryoso ang hitsura niya, na lalong ikinabahala ko. "Once makita ko na nagkakamabutihan kayo, or makita at malaman kong may nararamdaman ka pa para sakanya... Asahan mong ako mismo ang lalayo."

"D-don't you trust m-me--"

"I do, I do trust you Sloane. But, when your feelings towards him is a different matter." He bit his lower lip, "nakita ko kung gaano mo siya kamahal noon, at ayoko ng maging pangalawa ulit diyan sa puso mo, dahil sawang-sawa na akong umasa na sana ako naman. Ako naman 'yung nauuna sa isip at puso mo, na ako naman 'yung maisip mong baka masasaktan mo ako sa desisyon na gagawin mo, na ako naman 'yung mahalin mo."

"Eiji, I love you, alam mo 'yan! Hindi pa ba sapat 'yung pinaparamdam ko saiyo araw-araw?"

"Sapat na sapat, my dearest Sloane Margeaux. Pero hindi maalis saakin na alam kong hanggang ngayon, kalaban ko pa din siya diyan sa puso't isip mo." Nasasaktan niyang usal, "kaya please, huwag mo na akong saktan. Sobrang mahal kita Roux, hindi ko kaya na wala ka saakin pero kung makikita kong siya pa din, I will give you up, I will give up even though I love you so damn much." He kissed my forehead once again then left me.

Hindi ko man lang alam na ganoon na pala ang nararamdaman niya, I thought naibibigay ko at naipapakita ko sakanya ng maayos 'yung pagmamahal ko sakanya.

Pero siguro nga kailangan kong tapusin na 'to, I need to close my past chapter with Zerrick and I need to restart and make a new chapter with Eiji.

Mahal kita Eiji, sobrang mahal na mahal kita. I promise, I'll do everything that I can to end this my so called love, between two hearts.