Lyrically in Love (Echoes #3)

Chapter 7

Listen to the song "Tibok" by Earl Agustin while reading this part of the chapter. It’s available on Spotify; just search for his account or the title of the song.

Enjoy the read, take care, and stay safe, exist!

Chapter 7

Myday

Ako na ang nag bayad sa pamasahe namin ni Lyric. Hindi ko na siya siningil dahil nakatulog siya sa byahe papuntang studio. Medyo malayo nga kasi iyon kaya matagal at puwede pang matulog sa sasakyan.

Bukod sa ayaw ko siyang gisingin dahil nasabi niya kanina na wala siyang tulog, siya na rin ang nag bayad ng pamasahe namin kanina papuntang school.

Pambawi ko na rin 'yon sa kanya.

Kaya kahit labag sa loob ko na gisingin siya, wala akong choice. Gusto ko pang matawa dahil muntik na niya akong sampalin nang tapikin ko ang pisngi niya noong tumigil ang sasakyan sa tapat.

"Matulog ka na lang sa studio. May sofa roon, doon ka na lang muna, hindi muna tayo uuwi." sabi ko kay Lyric nang gisingin ko siya dahil nakarating na kami.

Nilingon ko siya sa aking likod. Magulo ang blonde niyang buhok habang nakasunod sa akin. Nasa isang condominium ang studio namin kaya habang nasa pasilyo, panay ang lingon ko kay Lyric. Dala-dala ang bag at naniningkit ang mata dahil galing lang sa tulog.

Nag iwas ako at ngumuso para pigilan ang ngiti. Hindi siya sumagot kaya patuloy ang lakad ko. Unang lapag lang naman ang studio kaya hindi na kami umakyat. Tumigil ako sa isang pintuan. Kinuha ko ang susi sa aking pants na lalagyan ng sinturon. Nakasabit iyon doon kasama ang susi ng bahay.

"Mabilis lang tayo?" rinig kong tanong ni Lyric sa aking likod.

"Tutulog ka pa, 'di ba?" Nilingon ko siya.

He was running his fingers through his hair, staring at me with furrowed brows. To break the stare, I opened the door wide for him to enter. He hesitated for a moment before stepping inside slowly. I sighed and closed the door behind us.

I flicked on the light, and the room lit up.

Instruments were scattered everywhere; electric guitars all over, even on the sofa. Napalunok ako nang maisip na bili pala ako nang bili gayong ang dami ko na palang ganoon. Nahilig akong bumili, dumating pa sa punto na pinag-ipunan ko.

Ako lang ang tumutugtog ng electric guitar. Si Austin ay gitara lang na hindi sinasaksak. Binilang ko ang gitara ni Austin na nakasabit sa pader. Tatlo lang iyon, mukhang ang iba ay nasa condo niya. Natambak na ang iba rito dahil tengga kami sa pag tugtog.

Sumulyap ako sa piano ni Yael. Isa lang iyon pero ang alam ko dalawa, nasaan ang isa? At ang huli, ang mga drum ni Reon. Ang madalas niyang ginagamit noong gig namin ay nasa harapan ng malaking salamin. I could see both Lyric and me in the reflection, along with the mess on the floor.

I closed my eyes and rubbed my head, realizing that’s why that guy sent me here—to clean up!

Ang kalat-kalat! Hindi lang stick ng drum ang kukunin ko! Makakapag-linis pa nga.

"Why do you have all this stuff?"

I looked over at Lyric, curious as he scanned the studio. I walked over to my electric guitars, picking them up one by one, especially the one on the sofa for him to sit down.

"Tumutugtog kami. Upo ka muna." ani ko sa sofa.

Naalis ko na ang mga kalat doon. Napalunok ako nang mag lakad siya papunta sa sofa. He sat down and dropped his bag, biting his lower lip before meeting my gaze. His expression was blank.