A Royal Espionage (Reale Series #1)

KABANATA XIV

Emily’s Point of View

“Nice to meet you again, my niece,” he said with a smile. I was still in shock, unable to shake the surprise from my face. It was only now that I noticed how closely he resembled Dad, so I realized who his sibling was.

“You might be confused about who I am,” he continued. It wasn’t just confusion; I was shocked by the whole truth. I could hardly handle all the things they were saying.

“I am the older brother of your dad, so I am your uncle.” And so? No one asked you, old man. Am I here because you’re the reason I’m here now?

“You have already seen me, but I didn’t expect that you wouldn’t remember me. Are your memories really that hard to recall?” he asked. I had already seen him? Where? Why couldn’t I remember anything? Was this what Leo mentioned before—that he guessed I wouldn’t remember him? Slowly, fragments of memory began to return.

Could it be related to my past, which is why I don’t remember much? “Let’s talk in my office; I want to give you something,” he said, starting to walk away. Meanwhile, I was left standing there, still in disbelief.

Ngayon ko lamang napansin na ang kaninang mga grupo na hinulog sa pool ay nakaahon na. Apat na mga lalaki at tatlong mga babae. "That’s part of their training, and you will be training just like them too," saad ng babaeng kanina na kasama ko.

"And that guy with silver hair and hazel green eyes, he is Rafayel. He will give you a tour of your school," she continued, tumutok sa lalaking sinasabi niya. Kaya hindi ko rin naiwasang ituon ang pansin ko sa kanya. I guess we have the same age, kibit balikat ko.

Habang pinagmamasdan ko siya, napansin kong maayos ang kanyang postura, at tila mayroon siyang natural na charisma na hindi mo maiiwasang mapansin. He had already picked up his towel from the table and was wiping his hair, just like the others. Ang iba naman ay tila hindi nagmamadaling bumalik sa kanilang mga aktibidad, patuloy pa rin sa kanilang paliligo habang may break time pa raw sila ng ten minutes.

Sa loob ng mga minutong iyon, nagkaroon ako ng pagdududa. Ano ang maaaring mangyari sa training na ito? And is  Rafayel can be a trustable? Napakaraming tanong ang bumabalot sa isip ko habang ang oras ay unti-unting lumilipas.

Hindi ko na rin namalayan ay ngayon nasa harapan na rin ako ng pintuan kung saan ang opisina na tinutukoy ng uncle na sinasabi niya sa akin kanina. Ngunit bago pa ako tuluyang makapasok ay agad na nagsalita ang babaeng kasama ko kanina.

“Before I’ll leave you here, I am Amelia Clarke. Sorry I forgot to introduce my name”  saad nito bago ako tuluyang iwan sa kinatatayuan ko.

Ngayon niya pa talagang naisipan na sabihin ang kaniyang pangalan e no. Kumatok agad ako sa opisina nito bago unti-unting pinihit ang pinto. Ngunit nagulat na lamang ako na para bang may kuryente ito na hindi ko siya nabuksan agad. Ano na naman problema nito? Ngunit agad namang nag-notify sa akin ang isang notification display rito mula sa pintuan.

Please use you card to enter

Agad ko namang ginamit ang card ko at ipinakita ito sa notification display, bago tuluyan itong nabuksan. Pumasok ako sa loob at hindi na ako magtataka kung ano nga ba ang unang bubungad sa akin. Marami ring mga advance na rin sa teknolohiya ang nasa loob nito.

This way saad ng isang robot na aakalain mong isa itong tao, ngunit mahahalata mo lamang ito sa kaniyang pagsasalita. 

Nang marating ko ang opisina nito ay nakita kong may mga papeles itong inaasikaso. Napunta ang tingin nito sa akin at agad na pinaupo sa isang upuan na kaharap niya lamang. Umupo ako roon at agad na binigay sa akin ang isang papel na parang isang impormasyon na gusto nitong ibigay matagal na.