Odamdaki Gölge

16.Bölüm

İyi okumalar.

***

Ferit Hoca gelip sesli bir şekilde Kur'an okuyunca arkamdaki şey gitmişti. Ferit Hoca yanıma gelip yüzümü tutmuş ve endişeyle bakmıştı yüzüme.

"İyi misin?" dediğinde dolu gözlerle onaylamıştım. Ağladım ağlayacak bir halde diğerlerine bakarken bakışlarımı odada gezdirdim. O sırada Buğra yanıma gelip beni kendine çekmiş ve başımı göğsüne gömmemi sağlamıştı. O öyle yapınca ağlamamı durduramamıştım.

Biz bir süre öylece beklerken annemler odaya gelince sakinleşerek uzaklaşmıştım Buğra'dan.

Annemler de bir süre başımdan ayrılmamış ama en sonunda korkmadığıma ikna olduklarında gitmişlerdi odamdan. Ben de perdeleri sonuna kadar kapatıp gece lambasını bu defa kapatamadan yatağıma yatmıştım.

Bir süre uyumaya çalışmakla uğraşmıştım. Bir yirmi dakika kadar sonra odamın kapısı çok sessizce açılınca korkuyla kapıya dönmüştüm. Gelen Buğra'ydı. Daha yeni gitmişti, neden geri gelmişti ki?

"Uyandırdım mı?" dediğinde sadece başımı sallamıştım olumsuz anlamda. Kapıyı tam kapatıp yanıma gelmişti. Yatağa oturup yandan omzuma dokunmuştu.

"Kay biraz," dediğinde duvara yaklaşmıştım kaya kaya. Yatağa sırt üstü yatmış ve göğsüne gelmemi işaret edince yine sessiz kalmıştım ama ona yaklaşıp başımı göğsüne koyup elimi de aynı şekilde göğsüne bırakmıştım.

"Aslı ben-" diyerek tekrar özür konusuna geldiğimizde onu aceleyle susturmuştum. "Şimdi değil Buğra. Uyumak istiyorum sadece," dediğimde sessiz kalmıştı. Saçlarımda hissettiğim nefesle irkilerek başımı kaldırdım. Neyse ki Buğra'ydı.

"Sakin ol, ben yanındayım," dediğinde göğsündeki elimi beline dolayarak daha sıkı sarıldım ona.

***

Sabah gözlerimi açtığımda ilk iş saate bakmıştım. Okul alarmına daha yarım saat vardı. Mutlulukla gözlerimi kapatıp uyumaya devam etmek isterdim ama Buğra'nın ağladığını fark edince kaşlarımı çatıp ona baktım. Uyuyordu. Kabus görüyordu.

"Buğra! Uyan Buğra! Buğra uyan hadi, kabus görüyorsun! Buğra aç gözlerini hadi," diyerek ona dokunmadan uyandırmaya çalışıyordum. Dokunursam daha da çok korkardı.

"Aslı!" Aniden sarsılarak uyandığında dolu gözleriyle bana bakmıştı. Birden doğrulup bana sarıldığında şaşkınca bakmıştım boşluğa.

"Sakinleş, geçti. Ne gördün bu kadar?" Benden ayrılmadan daha da sıkı sarılmıştı. Onu bu kadar korkutan neydi ki bana böyle sımsıkı sarılıyordu?

"İyi misin Buğra?" dediğimde burnunu çekmiş ve ensemdeki saçlarımı koklamıştı. "Sen iyi misin?" dediğinde şaşırmıştım. İyi olup olmadığını sorunca ilk defa bu kadar saçma cevap vermişti.

"B-ben iyiyim. Sana sordum," dediğimde sakince yaşlı gözlerle bana bakmıştı. "Sen iyiysen ben de iyiyim," diyerek benden uzaklaşmıştı. Benimle ilgili bir rüya mı görmüştü?

"Tamam, gel otur. Su vereyim sana," dediğimde yatağa geri oturmuştu. Masamda duran sürahiden bardağa su koyup hemen dudaklarına yasladım bardağı. Elimden alıp kendisi içerken gergindim hala.

"Aslı, unutalım bu kabus olayını. Diğerleri duymasın ağladığımı falan," dediğinde gözlerimi devirmiştim. Yine şu 'ben güçlüyüm, yıkılmam' havalarında takılıyordu. Gerçi ben de biraz bu tip biri olduğumdan çok da laf edemiyordum.

"Tamam Buğra söylemem kimseye. Neyse kalk okula geç kalacağız," diyerek somurttuktan sonra dolabıma yönelmiştim. Formamı çıkarıp yatağın üzerine bıraktım.

"Çık hadi. Hazırlanmam lazım," dediğimde bana kısa bir bakış atıp kalkmıştı. Aşağıda görüşürüz diyerek kendi evine gidince ben de sakince okula hazırlanmıştım.

Kahvaltı yapıp annemlerin gitme demelerine rağmen dişlerimi de fırçaladıktan sonra evden çıkmıştım. Caner ve Buğra kapıda bekliyordu. Bahar da arkamdan gelip bana yetişmişti.

"Aslı dün olanları duyduk. Gelmek istedik ama Buğra seninle olduğunu ve gelmememizi söyleyince sabah geliriz dedik," dediğinde gülüp koluna girdim.

"Boşver, iyiyim. O şeyin peşimizi bıraktığını düşünmek hataydı. Artık daha dikkatli ve güçlü olup onu veya onları yeneceğiz," dediğimde Caner de gülmüş ve bana sarılmıştı. İyi olduğuma ikna olduklarında, sonunda okula doğru yol almıştık.

***

Yorumlarınızı bekliyorum.