Her Psychotic Laugh

Chapter 4

"Kaawaan ako ng BEM."

Maaga pa lang pero ang mukha ko ay pang-hapon na. Naglakad na ako papuntang campus habang nagdarasal. There's another exam for today and I did not review. I know, this is my fault but how can I resist a very interesting k-drama?

Malapit ka na ako sa gate ng may humintong kotse. A black car with a very familiar man. Bumaba siya at pinilit akong pasakayin sa kotse niya. I panicked when he drove the other way far from our campus. Napahawak pa ako sa dibdib ko dahil sa gulat at hindi pa makapagsalita.

May exam kami sa BEM! Shet, mas inaalala ko pa ang grade ko kesa sa buhay ko ngayon. When Im back to my senses ay saka lang ako nakapagsalita.

"Edward?!" Sinampal ko siya. Hinampas at sinabunutan. "Ibaba mo ako, stop the car!" Shet, sa teleserye ko lang nakikita ito.

He never listened and continued to drive his car away from the school. Malayo na ang nararating namin. Hindi pa rin ako makalma dahil sa ginagawa ng lalaki. He didn't ever bother to  answer my questions. Tumigil lang siya ng marating na namin ang pier. Tang'na. Don't tell me we're going to ride the fucking barko.

"Edward, tangina mo, magiging mabait na ako ibalik mo lang ako sa school. May exam kami!" Maluha-luha na ako while he just gave me a handkerchief!

"5 minutes." Nanahimik na siya.

"Trip mo sa buhay at dinamay mo pa ako."

"Just keep quiet." Ang kapal ng lalaking ito. Nababaliw na ata ako pero parang may kakaiba sa kanya.

I remain in silence until I fall asleep. Nagising ako na palubog na ang araw. The worst part is ako na lang ang nasa kotse. I looked for Edward pero hindi ko siya makita. I chose to go at nag-commute na lang. Napasabunot ako sa sarili dahil natapos ang araw na natutulog lang ako. Damn, it. Letcheng, Edward.

Kinabukasan ay nakita ko ulit ang lalaki. Sinubukan kong lumayo pero hinabol pa rin ako. Ngayon ay nasa likuran kami ng isang room dahil ayaw kong may makikita na kausap ko siya. Lalo na ngayon na alam ko ng siya ang Neo na tinutukoy ng mga babae. The playboy.

"Hi, I'm sorry pala kahapon. Wala naman akong nagawang masama di ba?" He is smiling apologetic. Kaunti lumapit ako dahil hindi ko maamoy ang pabango niya. Damn, flu.

"Wala naman pero kung hanap mo ay trip sana naman ay huwag mo akong idamay. I have classes and I hope you know about it. I'm a scholar and hindi ako mayaman na tulad mo." Shet, ngayong lang ako nakapagsalita ng matino.

I'm a fool sometimes but I can't forget how I cried for this opportunity. I maybe a dumb but not to the point that I will lose it. This is important for me because I prayed and work hard for it.

I act so cheerful since I don't want my friends and family to worry about me. I am done being pessimistic. So, I'm trying to be a good and positive one.

Napakamot siya sa ulo. "I'm sorry, iiwasan ko iyon. " He said another things but hindi ko na inintindi pa. "I'll treat you a snack?...No, I mean, I'm sorry, hindi na mauulit."

"Okay, let's not see each other again, please lang."

Ayoko ng gulo pero ayaw ko rin ng boring. But, if having this kind of situation mas gugustuhin kong maging boring na lang. Masasayang pa ata ang pag-aaral ko dahil sa kanya.

Napatulala pa siya bago sumangayon sa akin. True to his word we never see each other again. Nagkakaroon din naman ng time na nakakausap o nakikita ko siya sa ibang parte ng campus but we never talk more than a minute. I'm glad. Bumalik na lang ako sa pagiging consistent na nag-aaral. Pumapasok para sa pamilya at  para sa pangarap.

"Kaya pala hindi na maayos kasi may umayos ng iba.  Kunyari pang platonic love lang tapos aaminin niya ngayong na magcheat siya." Sharah is telling me about his ex doing behind her back.