အလွမ်းတို့ ကျောင်းတက်တာ အခုဆို တစ်လတောင် ပြည့်တော့မည်။ နေ့ ကလည်း အလွမ်းစကားတွေကို အရင်ကထက်တုန့်ပြန်လာပြီး။
"နေ့ မင်း ကိုးတန်းကတည်းက ဒီကျောင်းကဘဲလာ "
"အမ် "
"အို့ ငါမင်းကို ကျောင်းသားသစ်ထင်နေတာ သူငယ်ချင်းလည်း မရှိဘူးဆိုတော့ "
ဟုတ်သည်လေ။အလွမ်းကျောင်းစတက်တဲ့နေ့က နေ့ တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတာ။အသစ်လားပေါ့။ အသစ်ထင်လို့တောင် အလွမ်းက သူနဲ့ မရမက မိတ်ဖွဲ့ခဲ့တာလေ။
"........"
အလွမ်းအပြောကြောင့် နေ့တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ သူငယ်ချင်းလား။ သိပ်ရှိခဲ့တာပေါ့။ ဟိုမိန်းမ ပြန်မလာခင် လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်ကပေါ့။
"ဒီလိုဘဲ ကျုပ်နဲ့က ပြောစရာစကားမရှိလို့ "
အလွမ်းနေ့ကို ကြည့်နေမိသည်။ေန့ကစကားပြောရင် ပြတ်သည်။ တည်ငြိမ်သည်။ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရီတာလည်း မတွေ့ဖူးဘူး။
မင်းဘဝက ဘယ်လောက်တောင် ခက်ခဲ နေတာလည်း နေ့ရယ်.....
"မင်း မိဘတွေကော နေ့ "
"........"
အလွမ်း စကားကြောင့် နေ့မျက်နှာ တစ်ချက်ပျက်သွားသည်။
"အာ မင်းမဖြေချင်လည်း မဖြေပါနဲ့ "
အလွမ်းဘယ်လောက်ဘဲ သိချင် သိချင် နေ့က ဖြေဖို့အဆင်မပြေရင် အလွမ်းလည်း မသိချင်တော့ပါ။
"ရှိတယ် အမေက ဒီမှာဘဲ အဖေက ဒီမှာ မဟုတ်ဘူး "
"အော် "
"ကျုပ် ....."
"အမ်း ပြောလေ "
နေ့ သာလိကာလေးကို သေချာကြည့်မိသည်။ သာလိကာလေးကို ယုံကြည်လို့ရပါ့မလားပေါ့။ နေ့ကို ထပ်ပြီးထားသွားကြရင်ကော
"ပြောလေ "
အလွမ်း ပြူးပြကာ နေ့ကို ပြောလိုက်သည်။ထိုအချိန် အလွမ်းသတိထားမိလိုက်တာက နေ့ နှုတ်ခမ်း အနည်းငယ် ကွေး ညွှတ်သွားသည်ကို။
"မင်းက ပြုံးတာနဲ့ ပိုလိုက်တယ် နေ့ "
"ကျုပ် မပြုံးဘူး "
