Akif'ten
Neden peşinden gitmedim ki? Neden gitmesine izin verdim? Ne vardı koşsaydım peşinden!
Sahafın içinde yürürken aklımı dolduran düşüncelerdi bunlar.
Onu en son Yamaç'ın cenazesinde görmüştüm. Aradan geçen beş ayda neredeyse hiç haber alamamıştım.
Elime bir kitap alıp incelemeye başladım ama odaklanamıyordum ki!
Aramız nasıl böyle olmuştu?
Yamaç'ın ölümünü duyduğumda aklıma ilk gelen Toprak olmuştu.
Önce onun içini rahatlatmalıyım, diye düşünmüştüm.
Ama değil acısını almak , yüzyüze bir konuşamamıştım bile. Birkaç kez Feraye ablayla konuşmuştum ama sanırım Toprak,onunla da konuşmamı istemiyordu.
Bir süre sonra ikisi de telefonlarımı açmıyor olmuştu.
Ama bugün gördüğüm şey?
Belki Toprak benden nefret etmiyordu , belki sadece benimle yüzleşmekten korkuyordu.
Peki o çocuk ?
O kimdi ?
Toprak insanlarla kolay kolay yakınlaşmazdı , bundan eminim.
Deli gibi merak ediyordum . Arkadan onları gördüğümde tekrar Yamaç'ı görmüş gibi hissetmiştim.
Sarı saçları ve benzer cüssesinden dolayıydı muhtemelen.
Ancak benzerlikler burada bitiyordu.
Yamaç'ın gözleri çok hoş bir maviydi , bu çocuğun gözleri ise elaydı.
Ayrıca bu çocuk Yamaç'tan bir 5 cm kadar daha uzundu.
Peki ama karakteri nasıldı ?
Ya Toprak'tan yararlanmak istiyorsa ?
Masaya oturup uzunca bir süre düşündüm. Sonra kararlı bir şekilde yerimden kalktım.
O çocuğu araştıracak, tanışacak ve karakterini öğrenecektim.
Ama nasıl ?
Toprak şu an hangi liseye gidiyor onu bile bilmiyordum. Dahası ikisi aynı lisede olmayabilirlerdi de.
Umutsuzlukla tekrar yerime çöktüm.
Bırak,diye düşündüm.
Seninle konuşmak isteseydi konuşurdu.
İsteseydi anlatırdı.
Bırak , seni unutsun , geçen 4 seneyi unutsun , onu rahat bırak !
Aptal.
---
Toprak'tan
Arabanın yanına gelince durdum.
Bir şey düşünemiyordum.
Akif'e sarılmak istemiştim aslında ama onun yerine kaçtım.
Üstüme akan damlalarla kafamı kaldırdım.
Yine yağmur yağmaya başlamıştı.
"Arabaya geç Toprak , hasta olacaksın." dedi Poyraz koşar adımlarla yanıma gelirken.
Kapımı açtı ve belimden kavrayarak hafifçe ilerletti.
Kendisi de içeri girdi hemen.
Kitaplarımı arka koltuğa bıraktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuza Kadar Özgür
DiversosZincirlerimi kırmak istiyordum ama onsuz bir anlamı yoktu.
