Kan Kokusu

2K - 1

                                        

Unuturuz,çünkü buna mecburuz.
Matthew Arnold

Unutmak yaşamaya dair en büyük eylemdir.Severiz,seviliriz,mutlu oluruz,üzülürüz,ayrılırız,kahkahalar atarız,gözyaşlarımızı tutamayız,ölmek isteriz veyahut hayata bir parçada olsa tutunabilmek isteriz.Bunlar günün her saatinde yaşadıklarımız ve beynimizin lobilerinde yer edinen derin mevzulardır.Peki ya sonra ne olur?

Zaman her şeyin ilacıdır derler ya hani,zamanın ilaç olduğu falan yok.Hepsi saçmalıyor.Sadece zamanla alışıyorsun,yaşadıklarını kabulleniyorsun ve onlarda senin birer parçan haline geliyor.Acıların,umutların,mutsuzlukların ve yalnızlığın senin eksiklerini tamamlamaya başlıyor.

Unutmaya mecburuz,tıpkı bir şeyleri sevmeye devam etmemiz gerektiği gibi.

Hastanede gözlerimi açtığımdan beri ruhumda eksik bir şeyler var.Kafamı kurcalayıp duran fakat ne olduğunu bilmediğim yüzlerce konuyla cebelleşiyorum.Zaman zaman başımda derin ağrılar hissediyorum,beynim tüm hücrelerimin zonklamasına izin veriyor.Sen de mi beynim? Siz de mi sevgili hücrelerim?

✽✽✽

''Bakın,defalarca yaptığımız kan testlerinde ve beyin tomografilerinde kızınızın komaya girmesine sebep olabilicek her şeyi beraber gördük ve inceledik.Sizinle bunları defalarca kez konuştum.Hayatının belli bir bölümünü ya da tamamını hatırlayamayabilir.Şimdilik size geçici veya kalıcı diyemem,çünkü bunu önümüzdeki süreç belirleyecek.Ani öfke patlamaları olabilir,geçmişte söyleyemediklerini sivri bir dille söylemeye başlayabilir.Eskiden yapmadıklarını yapmaya başlayabilir.Onunlayken unutmamanız gereken tek bir şey var. ''O artık eski kızınız değil.'' Bunu sakın unutmayın.Aranızdaki bağın güçlenmesine mutlaka yardım edecektir.Size tekrar güvenebilmesini sağlamalısınız ve kontrollerine mutlaka düzenli olarak gelmeli.''

''Birkaç ağrı kesici,sakinleştirici falan vermeyecek misiniz? Şuan bile sinirlerimi attırmaya yetecek kadar sivri dilli,hanım efendi.''

''Bu tahammülsüzlüğünüzün bir sebebi var mı Ayşen Hanım? Biliyorsunuz,odasındayken söyledikleri de göz ardı edilemeyecek şeylerdi.''

''Ben kariyerine düşkün bir anneyim.Onu her zaman en iyi dadılarla,en iyi okullarda ve en iyi koşullarda okutabilmek için gecemizi gündüzümüze katıyoruz.O ise karşımıza geçmiş kırıcı kelimeler sarf ediyor.Bu nankörlük değildir de nedir?''

''Her şeyin en iyisi bazı şeyleri düzeltmeye yetmiyor.O sizin kızınız,iş arkadaşınız değil.''

Ayşen Hanım bu cümlelerden sonra bir şey söylemeden her zaman yaptığı gibi odadan çıktı.Ayşen Hanım,Uzun boylu,fit bir vücuda sahip,yüzünde makyajı olmadan evden dışarıya adımını atmayan,ensesinde özenle toplanmış sarı saçlarıyla tam bir zengin hanım efendiydi.Her zaman başarılı bir iş kadını olabilmeyi,anneliğe tercih etmişti.Asel doğduğundaki mutluluğu da anlıktı.Doğumdan sonraki gün şirkete gitmiş ve küçücük kızını dadılara emanet etmişti.

''Siz onun kusuruna bakmayın,Doktor Bey.'' Anlayamıyordum.Benim karım ne ara bu kadar canavar bir kadına dönüşmüştü? Allah'ım nolur yardım et,delirmek üzereyim.

''Benim için sorun değil fakat Asel bunu kaldırabilir mi bilmiyorum,Demir Bey.O şuan yeniden doğmuş bir bebek gibi.Tek bir fark var.Bu sefer bedenini değil ruhunu besleyip büyütmelisiniz.Ayşen Hanım'ın buna vakit ayıracağını pek düşünmüyorum.Tüm yük sizin omuzlarınızda.'' Her şey düzelicek dermişçesine elini omzuma hafifçe vurup yavaş adımlarla odadan çıktı.Derin bir nefes alıp kapıya yöneldim.

Koridorda her zamanki gibi hareketlilik vardı.Hemşireler,doktorlar,ziyaretçiler,hizmetliler...Aselimin kaldığı odaya doğru çevirdim adımlarımı.Kapının önünde durup derin bir nefes aldım,kapının kolunu aşağıya bastırdım

✽✽✽
Dadımın getirdiği kısa spor şortum ve beyaz askılımı üzerime geçirdim.Bir ara dengemi kaybedip düşer gibi oldum,düşmekten yatağımın kenarına tutunarak son anda kurtuldum.Saçlarımı toplamaktan nefret ediyordum ama topladım.Şuan tek istediğim bir an önce evime,daha doğrusu odama kavuşabilmekti.Hazırlığımı bitirip yatağın kenarına oturdum.

Bu odanın normal bir hastane odasından pek bir farkı yoktu.Sadece zengin kesimin geldiği özel bir hastane olması dışında tabi.Buranın çarşafları devlet hastanesindeki çarşaflar gibi beyazdı.Hepsi rengini kefenden almış olmalıydı.Çünkü ölüm aslında yaşadıklarımızın içindeydi.Nefes almakta,yemek yemekte,su içmekte,sevmekte,nefret etmekte aslında ölümdü.Ölüm ve ölmek farklı şeylerdi.Ölmek bir eylem,ölüm ise tüm evrene kokusu sinmiş tek gerçekti.

Kapının açılmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp babamın o muhteşem gülüşüyle odama girişini izledim.Bu kadar yakışıklı olmasana be baba? Bu kadar güzel gülme mesela.Bu kadar sevilesi olma.Bu kadar anlamlı bakma herkese.Seni paylaşamıyorum baba,hiçkimseyle.Özellikle de annemle.

''Çünkü annenden nefret ediyorsun,küçük hanım.Çünkü annen her gece babanla uyuyor.Çünkü 2 senedir babana sarılamıyorsun.''

Kes sesini iç ses.Kontes olup kanınla banyo yapmadan kes sesini!

''Beni susturmakta,konuşturmakta senin elinde,kan güzeli.''

Kan güzel mi? Aferin iç ses,sevdim bunu.Şimdi kapa çeneni.

''Nasılsın bakalım,dünyalar güzelim?''

Yataktan fırlayıp kollarımı babamın boynuna doladım.Sanki bir daha sarılamayacakmışım gibi,kokusunu bir daha içime çekemeyecekmişim gibi,bir daha o yumuşacık yanaklarını öpemeyecekmişim gibi sımsıkı sarıldım.

''Şimdi daha iyiyim,huzur kokulum.''
Kollarımdan ayrılıp alnıma düşen saçımı kulağımın arkasına itti.

''Hadi bakalım prenses,eve dönme vakti diyerek ellerimi ellerinin arasına aldı.Ne kadar büyürsem büyüyeyim yine babamın ellerinde küçücük kalıyordum.Hayat buydu işte,babamın avuçlarında saklı minicik kızının elleriydi.

Hastaneden çıkıp siyah Audi'mize bindik.

✽✽✽
Araba evimizin önünde durdu,Kemal amca kapıyı açıp gülümsediğinde gözlerim etrafta dolanmaya başladı.Her yer en sevdiğim çiçeklerle bezenmişti.
Babam yanıma gelerek '' Babana hoş geldin prenses.'' Diyerek gülümsedi sonra sımsıkı sarılıp küçükken yaptığı gibi beni döndürmeye başladı.İşte şimdi nefes almaya başlamıştım.Kollarımı gökyüzüne doğru açıp
''Hoşbuldum baba,hoş buldum evren,hoş buldum.'' Diyerek kahkahalar atıyordum.

Evet 2K'larım,yeni bölümümüz geldi.Hikayemizin ilk adımlarını atmaya başladık.Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin.Unutmayın,yeni bölümler siz ne kadar destek olursanız o kadar erken gelir.Sevgiler,yazarınız :*

Takipte kalın :))
Instagram : Auburnladys
Twitter : Auburnladys
Tumblr : huzurunzirvesindekiruhsuz.tumblr.com