KK - Giriş Bölümü

310 32 16
                                    

Karanlığı süsleyen gri dumanların arasında yüzlerce ses vardı.Annemin hıçkırıkları,babamın "Beni boşverin.Kızım nasıl? Kızımı kurtarın." diyen endişeli sözcükleri,ambulans ve polis sirenlerinin çığlıkları,acil yardım görevlilerinin koşuşturmaları kafamın içinde yankılanıyordu.Göz kapaklarıma çökmüş yüzlerce canavarla savaşıyordum.Ben gözlerimi açmak istercesine kendimi parçalarken,onlar en alaycı kahkahalarıyla buna izin vermiyorlardı.Bağırıyordum fakat sesim çıkmıyordu.Vücuduma dalga dalga yayılan acı, tüm benliğimi ele geçiriyordu.Burnuma dolan kan kokusu üzerime siniyordu."

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım.Kazada hissettiklerim tüm vücudumu esir almış,bir film şeridi gibi kesik kesik gözlerimin önünden geçiyordu.Hemşirenin neşeli sesiyle irkildim. "Merhaba,Asel Hanım." dedikten sonra o narin gülümsemesini bahşetmişti.Hemşirem,uzun boylu,sarışın -sanırım saçları boyaydı- bal rengi gözleri ve pürüzsüz teni olan güzel bir hatundu.Gülüşü de güzeldi Allah'ı var şimdi.

"Merhaba" diyerek gülümsemek istedim fakat yüz kaslarım çoktan bana ihanet etmişlerdi.Vücudumda gittikçe açığa çıkan acı dalgası her bir hücremi esir alarak bedenimi fethediyordu. Ne kadar süredir burada yatıyordum bilmiyorum ama her yanım yatmaktan dümdüz olmuştur orası bir kesin.Biraz doğrulup bakışlarımı hemşireme çevirdim.Elindeki formlara durumumla ilgili bir şeyleri not ettikten sonra "Doktor Bey'e ve ailenize uyandığınızı haber vereyim." diyerek yavaş adımlarla aheste aheste odadan çıktı.

Bakışlarım,sanki oraya bakmam gerekiyormuşçasına bir anda üzerimdeki hastane önlüğünde kurumuş kan damlasında takılı kaldı.Kan,hayatımızdaki en önemli şeylerden biri iken onu görünce bayılanlara bir anlam veremiyorum.Üzerinizde kuruduğunda bir lekeden başka bir anlamı olmuyor.Bu yüzden taze kan ve kan kokusu her zaman favorim.

Bakışlarımı kapıdan neşeyle giren uzun boylu,kumral,saçları birbirine girmiş doktoruma ve bizimkilere çevirdim. "Merhaba, Asel Hanım.Bugün kendinizi nasıl hissediyorsunuz bakalım?"

"Allah aşkına böyle bir yerde nasıl neşeli olabiliyorsunuz?" diyerek doktoruma baktığımda annemin yüzünün biraz düştüğünü gördüm.Utanmış mıydı benden? Hadi canım,ne söylemiştim ki? Alt tarafı bir soru işte.

"Bu mesleğimin bir parçası,küçük hanım. Gülümsemez ve surat asarsam bu meslek uğruna heba ettiğim yıllarıma yazık olmaz mı?" ve yine o gülümseme.Dişleri bembeyazdı,dudakları gülümsemek için kıvrıldığında inci gibi dizilmiş düzgün dişlerini görebiliyordum. Gözlerimi açtığımda gördüğüm genç hemşiremin,doktoruma aşık olduğuna yemin edebilirdim.

"Orasını bilemiyorum fakat birileri hastasına bahşetmesi gereken gülücüklerini sizin için harcıyor.Bu israfa girmez mi?"

Hemşireciğimin yanakları kızardı ve bakışlarını ayaklarına çevirdi.Doktorum ona bakıp hafif bir şekilde gülümseyince daha fazla utandı ve "Selim Bey bi
ben 117 numaralı odada ki hastanın kontrolleri yapayım." doktorum başını onaylar anlamında sallayınca "İzninizle." diyerek odadan koşar adımlarla çıktı.Cidden aşka inanıyor muydu bu aptallar? Aşk, seksin modernleştirilerek ve masumlaştırılarak insanlara yutturulmuş 3 harfli bir yalandan ibaretti.Sevgi parçacıklarından değil; arzu ve şehvetten oluşan herhangi bir ihtiyaçtı sadece.

"Şimdi size sormam gereken birkaç sorum var.Hazır mısınız,küçük hanım?"

"Hazır değilim desem yine de soracaksın,Doktor.Başla."

"Adın ne?"

"Asel."

"Kaç yaşındasın?"

"18."

"Hobilerin neler,hatırlıyor musun?"

"Kitap okumak,sigara ve votka içmek."

"İyi de sen sigaradan nefret edersin,Asel." azarlayıcı bir tonda araya giren muhteşem annem.Ne acıklı ama!

"Bugüne kadar kariyerinden başka hiçbir şeyi düşünmeyen sen, sigara ve votka içmeyi seviyorum diye beni mi azarlıyorsun? İnan sana anne demeye bile utanıyorum."

Babamın dudakları konuşmak için aralandı ve dudaklarından tek bir kelime döküldü. "Kızım."

"Biliyorum baba.Uyurken söylenenleri duyabiliyor muydum,Doktor??

"Çoğu hasta komadayken söylenilenleri duyabilir.Bu çoğu zaman iyileşmeye de yardımcı olur.Bir şey mi hatırlıyorsun,küçük hanım?"

"Annemin "2 sene oldu ve sen burada yatıyorsun.Tek bildiğimiz kalbinin hala atıyor olması.Uyanacak mısın yoksa uyanmayacak mısın,belirsiz.Asel,yoruldum.Ev,iş,hastane arasında mekik dokumaktan çok yoruldum.Ya uyan aramıza,arkadaşlarına ve hayatına dönya da nefes almayı bırak kızım.Bazı şeylere katlanabilmek çok zor,beni anla.Bize daha fazla hayal kırıklığı yaşatma,lütfen." dediğini hatırlıyorum.Anne,cidden bu kadar kolay mıydı? Nefes almayı bıraksam,kalbim dursa "Kızınızı kaybettik,başınız sağ olsun."dediklerinde cidden derin bir nefes alıp rahatlayacak mıydın? Sana hala inanamıyorum.Hiçbir zaman beni kendinden bir parça olarak görmedin ki zaten.Bebekken meleklerime hep gülümserdim ya anne, o meleğim neden sen değildin? İlk banyomu neden sen yaptırmadın? İlk kelimelerimi neden ilk sen duymadın? İlk yürümeye başladığımda "Demir kızımız yürüyor!" diye neden çığlık atmadın? Çünkü yoktun anne.Sen hiç olmadınki zaten.Sana anne diyorsam bil ki diyecek başka bir kelimem olmadığından, yoksa 'anne' kelimesini hak etmiyorsun."

Gözlerinin kısıldığını,dudaklarının bir şeyler söylemek için aralandığını görüyordum.Ama susuyordu.Annem ilk defa susuyordu.Odadaki sessiz çığlıklarım demir bir çandan çıkan sesler gibi dalga dalga yayılmıştı yüreğine.Bakışları önce babama sonra tekrar bana döndü.Meşhur topuklu ayakkabılarının çıkardığı o metalik ses tüm odada yankılanıyordu.Annemin öfkesi dudaklarından değil,topuklu ayakkabılarından yayılıyordu.

Adımlarını hızlandırıp odadan çıktı.Dudaklarından bir kelime bile dökülmeden gitti.Dökülmeye hakkı da yoktu zaten.Bu yüzden aşka inanmıyordum.Annem bile beni bu denli sevmezken bir çocuğun beni sevmesini beklemek aptallık olurdu.Diyorum ya birbirlerini becermenin adını K koymuşlar.Önce her şey mükemmel bir şekilde ilerliyor sonra biri kalbinde hardcore yapıyor ve tüm duvarlar yıkılıyor.her bir hücren acıyla kavruluyor,her yanını sıcak basıyor.Canın yanıyor ama yine de onu istemekten vazgeçemiyorsun.Aşk buydu işte,sadece becermek uğruna feda edilen hisler bütünü.

Merhaba sevgili 2K okurlarım.Evet sizlere 2K diyerek seslenmek istiyorum.Giriş bölümünü nasıl buldunuz? O nadide yorumlarınızı görmek çok hoşuma gider.Votelarınızı unutmayın.Sizleri seviyorum!

İnstagram: Auburnladys
Twitter: Auburnladys
Tumblr: huzurunzirvesindekiruhsuz.tumblr.com

Bana yukarıdaki hesaplardan ulaşabilirsiniz.Takipleyin ve takipte kalın❤

Kan KokusuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin