Kan Kokusu

2K - 5

Bölüm şarkısı :  Güliz Ayla - Bahsetmem Lazım 

Bölümü bitirene kadar bu şarkıyı dinlerseniz eminim ki yazdıklarım daha sevilesi bir hal alacaktır.
Biliyorum yaklaşık iki aydır yeni bölüm yayınlayamadım.Bunun için sizden ciddi anlamda özür diliyorum.Fakat kafamı toparlamam gerekiyordu.Okulun açılması,dersler,ödevler ve bir de işin içine özel hayat girince her şey birbirine karıştı.Hikayemiz artık daha güzel olacak bunun sözünü sizlere verebilirim. Sizlerden sadece minik bir isteğim var.

Satır aralarıyla ilgili,bölümle ilgili veyahut hikayemin gidişatıyla ilgili merak ettiklerinizi lütfen yorumlarınızda belirtin.Kalplere dokunup vote atmayı unutmayın! Sizleri seviyorum,
Yazarınız : Auburnladys.

Güneşin batarken etrafına yaydığı kızıllıktan eser yoktu.Gökyüzünün arka planında lacivert ve siyahın arasındaki tüm tonlar sıralanmışken yıldızlar ''Ben buradayım!'' dercesine parıldıyorlardı.Ardından bir yıldız kaydı.O an belki biri daha öldü,belki biri daha doğdu,belki biri daha mutlu oldu,belki de biri daha mutsuzluğun dibindeydi.Bilemiyorum.

Ruhum bu gece sokak lambalarına,sarımsı loş ışığın etrafında dönüp duran birkaç tane sineğe,rüzgarın şefkatli okşayışlarına nazlı nazlı salınarak cevap veren yapraklara,birkaç dakika ortada görünüp ardından kaybolan arabalara,arada bir burada olduğunu keskin ötüşlerle belirten birkaç baykuşa eşlik ediyordu.

Sebepsiz bir huzurun eşiğindeydim.Adım attıkça içime işleyen o tuhaf enerjinin etkisiyle aptal bir gülümseme dudaklarımda beliriverdi.Şuan karşı istikamette yürüyerek gelen biri şu halimi görse mutlu olduğumu düşünürdü.Hep öyle değil midir zaten? Birkaç bakışla,biraz gülümsemeyle mutlu görünürken birkaç damla gözyaşıyla,suskunlukla,isteksizlikle mutsuz görünüyoruz.Bu kadar kolay olmamalı.

Mutluluğu da mutsuzluğu da bu kadar kolay kavramlara sığdırmamalı insan.Ben mutlu biri değilim,olamıyorum.Çünkü mutluluk bir orospu gibidir.Kıyısından köşesinden size biraz gösterir.Heveslenirsiniz,içiniz kıpır kıpır olur.Fakat o asla daha fazlasını yapmaz.Umudunuz kırılır,sinirlenirsiniz.Parası az gelmiştir diye düşünenleriniz varsa,düşünmesin.Unutmayın,para mutluluk gibi birkaç saniyelik kıvrak bir kavrama yetmez.

Sigaramı dudaklarıma götürüp derin bir nefes çekmeye yeltendiğimde,gözlerim iki parmağımın arasında kalan sönmeye yüz tutmuş,izmaritine yaklaşılmış,minik sigara parçasında takılı kaldı.Ulan dedim,mutluluk bu işte.Düşündükçe insanı sarhoş ediyor,sonra bir bakıyorsun bitivermiş.Güldüm..

İzmariti,altında dikildiğim sokak lambasının dibindeki çöp kutusunun üzerinde bulunan sigara söndürme yerine bastırarak söndürüp çöp kutusuna fırlattım.

***

Bu gece bilmediğim kaç sokağı tavaf ettim bilmiyorum.Etraf sessizdi,ayakkabılarımın çıkardığı o metalik sesi rahat bir şekilde duyabiliyordum.Kahkaha sesleri kulaklarımı doldurduğunda barların bulunduğu bir sokakta olduğumu fark ettim.

Çıplak denecek derecede açık giyinmiş,saçları başları dağınık,makyajları akmış,ayakta zor duracak derecede sarhoş kızlar vardı.Aynı durumda olan erkeklerse görünüşe göre onlara eşlik ediyordu.Yan yana sıralanmış birkaç tane bar,karşı kaldırımda bir dövmeci dükkanı dışında başka bir bina yoktu.

Adımlarımı dövmeciye çevirip zihnimi kontrol etmeye çalıştım.

***

Kapıdan içeri girdiğimde karşımdaki manzara az çok tahmin edilebilir bir seviyedeydi.Yıkık dökük,boyası aşınmış,zemine gazete sayfaları saçılmış,büyükçe bir salon vardı.Köşede malzemeleri koymak için aşınmış bir dolap,ortada dikdörtgen bir masa,hemen yanındaysa bir koltuk vardı.Yer yer zemine damlamış mürekkebin bıraktığı lekeler konseptin tamamlayıcısıydı,sanırım.