De Zielverstrengelaars [NL]

Hoofdstuk 6

Ik verstijf. De jongen houdt mijn blik vast. Ik durf me niet om te draaien, bang dat hij in het niets verdwijnt als ik hem ook maar één seconde uit het oog verlies. 'Wie ben jij?' Het was de bedoeling om die vraag hardop te stellen, maar mijn woorden zijn niet meer dan een zachte fluistering.

'Ik ben Daemon.' De jongen kijkt om zich heen. Hij lijkt erg op zijn hoede, alsof hij ook bang is om door iemand betrapt te worden op iets wat eigenlijk niet mag. 'Ga aan de kant of doe die deur open. Ik moet hier ook zijn.'

Met een wild bonkend hart duw ik de deur van het hobbywinkeltje open. Mijn mond voelt droog aan. Het belletje boven de deur rinkelt en we worden begroet door de eigenaar van de winkel. 'Goedemiddag.' De lange, magere man zet een paar verfpotjes die pas zijn binnengekomen in de schappen achter hem. Dan draait hij zich om naar ons. 'Kan ik jullie ergens mee helpen?'

'Ik moet heel nodig naar het toilet.' Mijn stem klinkt onnatuurlijk hoog.

'Maar natuurlijk, jongedame.' De man leunt over te toonbank en kijkt zijn winkel in. 'Hierachter in de winkel, de deur aan je linkerkant.'

'Bedankt,' fluister ik. Ik snel naar het toilet. De deur trek ik niet in het slot. Ik hou niet van kleine ruimtes. Ik hoor Daemon iets aan de man vragen over de kunst op de tweede verdieping. Als ik voetstappen op de trap hoor, die hevig protesteert door luid te kraken, durf ik de deur weer iets verder open te maken. Ik kijk naar links, naar de lege trap. Voor de vorm spoel ik door, glip het toilet uit en wil naar rechts lopen, terug de winkel in, als ik bijna tegen de jongen op bots. Ik onderdruk een gil. 'W-wat wil je van me?'

'Voor die vraag is het nog een beetje te vroeg.' Daemon leunt met zijn rug tegen de muur aan en maakt een uitnodigende beweging in de richting van de winkel. 'Als je weg wilt, ga ik je niet tegenhouden. Ik vertik het om me tot het niveau van de Zielverstrengelaars te verlagen.'

Verbaasd kijk ik hem aan. 'Je weet wat ik ben?' Het Periculum staat voor de mensen bekend als een doodnormale kostschool die extreem strenge toelatingseisen heeft. Niemand kent de Zielverstrengelaars, zelfs niet van sprookjes of verhalen. Ik zet een paar stapjes in zijn richting, op mijn hoede maar toch ook nieuwsgierig.

Daemons pikzwarte ogen boren dwars door mijn donkerbruine en het kost me alle zelfdiscipline van de wereld om niet weg te kijken. 'Vertrouw ze niet, Auria.' Zijn stem klinkt dwingend.

Ik slik moeilijk. 'Wie niet?'

'Iedereen in die school die zich een docent noemt.' Daemon maakt zijn rug los van de muur. 'Laat je niet misleiden door hun plotselinge vriendelijkheid,' fluistert hij. 'Iemand die een vurige wens heeft, is makkelijk te manipuleren.' Een rilling loopt langs mijn rug. 'Je moet je niet in de tang laten houden door...' Daemon stopt abrupt met praten als hij de winkeleigenaar de trap af hoort lopen. 'Wat dacht je van Broodjes & Gebakjes?' gaat Daemon gespeeld uitbundig verder. 'Het is een belachelijke naam, maar je schijnt er heerlijk te kunnen ontbijten.'

Mijn maag begint meteen luidruchtig te knorren.

'Het spijt me, jongeman.' De winkeleigenaar loopt de laatste paar traptreden af. 'Het schilderij waar u naar vroeg, is helaas al verkocht.'

'Wat een opluchting,' fluistert Daemon, zo zacht dat de man hem niet hoort. 'Wat ontzettend jammer,' zegt hij op een normaal stemvolume. 'Dan zal mijn moeder iets anders moeten zoeken voor aan de muur.' Hij draait zich weer naar mij. 'Dus, wat denk je? Jij en ik, Broodjes & Gebakjes? Dan kunnen we nog even verder praten, over kunst. Persoonlijk vind ik Jheronimus Bosch een geweldige kunstenaar.'

In een flits van een seconde schieten er allemaal gedachtes door mijn hoofd heen. Iemand die een vurige wens heeft, is makkelijk te manipuleren. Dat ben ik... Wie zegt dat hij mij niet manipuleert? Als ik volgens hem de docenten niet kan vertrouwen, waarom zou ik hem dan wel moeten kunnen vertrouwen? Aan de andere kant, hij blokkeerde de weg niet toen ik het toilet uit kwam. Ik had zo weg kunnen lopen als ik dat had gewild, iets wat ik in het Periculum nooit kan. Niet te vergeten dat Daemon weet van de Zielverstrengelaars en dat heeft mijn nieuwsgierigheid getriggerd. Dus in die flits van een seconde maak ik een keuze. Ik glimlach beleefd. 'Ja, is goed.'