De Zielverstrengelaars [NL]

Hoofdstuk 8

De dagen nadat ik Klaartje met Chayenne had horen praten, zonderde ik me af van de rest. Tijdens de lessen ging ik alleen zitten en tijdens gym bleef ik zoveel mogelijk uit Klaartjes buurt. Ik wilde haar niet tot last zijn.

En nu, op zaterdagavond, wil ik dat ook niet. Ik lig op mijn bed met mijn schooluniform nog aan, benen gekruist. Ik staar naar de pastel roze uitnodiging voor Klaartjes verjaardag die ik het afgelopen uur al zo vaak heb rondgedraaid dat er kleine vouwtjes in zijn gekomen. Klaartje had Chayennes advies duidelijk niet opgevolgd en me toch uitgenodigd, maar wil ik wel verschijnen op een verjaardag waarvoor je alleen uit medelijden bent uitgenodigd? Ze wil me er niet oprecht bij hebben. Voor de zoveelste keer die avond lees ik de uitnodiging, ook al ken ik de tekst inmiddels uit mijn hoofd:

Beste Auria,

Je bent van harte uitgenodigd op mijn zeventiende verjaardag op aankomende vrijdag. Het feestje zal plaatsvinden in de feesthal in de stad en zal beginnen om 19:00 uur. De taart en de eerste drie drankjes worden verzorgd. De rest van de hapjes en drankjes zijn voor eigen rekening.

Als je ze dom bent om cadeautjes te kopen, wees dan wel zo slim om niet betrapt te worden tijdens de fouillering. (Ik kijk naar jou: Derek Tabbers.)

Tot vrijdag!

Klaartje

Ik wil het niet, maar de aanhef steekt me. Waarom "beste"? Ik heb daar nooit zoveel aandacht aan besteed, maar nu lijkt het me ineens veel meer op te vallen. De laatste keer dat ik "lieve" had gelezen, was op de verjaardagskaart van mijn ouders op mijn zevende verjaardag.

Het tweede waar ik al de hele avond mee in mijn maag zat, is het gevoel dat opborrelde toen ik de brief voor het eerst las. Ik was jaloers geweest. Klaartje had genoeg geld om zo'n gaaf feestje te organiseren. Werkten haar ouders niet allebei voor de Elite? Klaartje had beide ouders nog. Ze komt uit een familie met een hoge status. Zij hoeven hun ziel niet te verstrengelen, zij regelen de politiek die erbij komt kijken. Klaartje zit op Het Periculum om die politiek te leren, zodat ze vervolgens een plekje kan krijgen in de Elite. Klaartje volgt de lessen voor het Zielverstrengelen alleen maar omdat ze die fascinerend vindt. Ik zal nooit van mijn leven kunnen begrijpen wat er fascinerend aan is. Voor mij zal het altijd een beangstigend ding blijven.

Met een diepe zucht kom ik overeind. Ik heb nu echt wat levensadvies nodig en de enige die mij dat altijd heeft gegeven nadat mijn ouders uit mijn leven verdwenen, is het oude vrouwtje bij de bloemist. Ik stop de verkreukelde uitnodiging in de zak van mijn vest, haal snel een kam door mijn haren en vertrek richting de stad.

Weer niet. Ik kijk naar het lege bankje voor de bloemist. Het is ook al erg laat. Het liefst wil ik ter plekke in huilen uit te barsten. Ik voel hoofdpijn opkomen en besluit om een stukje te wandelen. Misschien loopt de oude vrouw wel ergens in de stad, misschien doet ze een blokje om en kom ik haar tegen. Dan besef ik hoe plakkerig ik ben; ik klamp me angstvallig vast aan alle mensen die ik ooit ben tegengekomen en die aardig voor me waren. Geen wonder dat Klaartje gek van me wordt, geen wonder dat ik geen vrienden heb. Misschien rust dat vrouwtje nooit meer uit op het bankje bij de bloemist vanwege mij. O nee, dat wil ik helemaal niet!

Mijn gedachten worden onderbroken door flitsende lichten van allerlei kleuren: groen, paars, rood, blauw. De feesthal. Ik was zo in gedachten verzonken, ik moet hier onbewust naartoe zijn gelopen.

Ik haal de uitnodiging uit de zak van mijn vest. Ik staar naar het pastel roze papiertje en dan naar de hal met flitsende lichten en luide muziek die ik niet gehoord had toen ik aan kwam lopen. Zal ik dan toch? Ik bijt op mijn onderlip en steek dan de straat over.