dilerim ki | alker

iki

yorum yapmayanı biliyorsunuz😽

***

terlemiş avuç içleri, ortamın basık havası sanki mümkünmüş gibi daha da gerilmesine sebep oluyordu. buraya çıkmaya alışmış olması gerekiyordu belki de ancak hala çok gergin ve ne kadar belli etmese de korkuyordu.

kim isterdi ki, istemeye istemeye bedenine dokunulmasını.

kulaklarını etrafa tıkamış, öylece gözlerini etrafta dolaştırırken karnının hala acıması onun için pek iyi değildi. bir kaç saat öncesinde odasında yaşanan senaryolar aslında her gün birbirini tekrarlıyordu.

baran memnun olmadığı her şeyin hırsını her seferinde avucu içinde sıkıştırdığı kerem'den çıkarırdı.

gözlerini sadece bir kez kaldırıp etrafa bakmak istedi, bir sürü kendinden geçmiş insan ağızlarının suyunu akıta akıta izliyordu onları, sanırım toplam sekiz kişi vardı sahnede.

kulağında yankılanan para birimi sesleri ile beyninde ki damarların attığını hissediyordu.

sonra gözleri bir yerde kalakaldı.

arka taraflardan ona dolu yeşil gözleri ile mahcubiyet içinde bakan arda. kerem sertçe yutkundu, arda onu hiç burada bu halde, bu kadar savunmasız görmemişti.
ağırına gitmiş gibi hissediyordu, sanki onun gözünde ki güçlü abi imajı yerle bir olmuştu.

sanki arda'nın ona olan güveni, inancı yok olmuştu uçmuştu. uzun zaman sonra ilk defa bu sahnede gözleri doldu, ağlama isteği dolup taştı içi.

hiçbir şey değil, kardeşi yerine koyduğu çocuğun onu bu aciz haliyle görmesi her şeyi yerle bir etmişti. daha fazla bakamadım o gözlere ve sertçe sol gözünden akan yaşı silip başını eğdi.

eğer sekiz ay önce o gelmeseydi burayı kendi ile birlikte tüm pisliğin içinde yakmayı düşünüyordu.

"yine gözde olman şaşırtmadı piç seni"

yanında ki çocuk onu omuz atıp yanından geçip gidince her şeyin sonlandığını, asıl ızdırabın birazdan başlayacağını anladı.

kerem boş gözlerle yanında geçip gidene baktı sadece, bu kadar meraklı olması midesini bulandırıyordu. her zaman en fazla isteğin kerem'e olmasını kaldıramıyordu.

gerçi bir kişi değildi ondan nefret eden, çoğu sevmez ve bütün ilginin onda olmasını kıskanırlardı. halbuki içten içe bu iğrençliğin içinde kendini kaybettiğini bilmiyorlardı.

olduğu yerden hareket etmezken yanına gelmeye çalışan arda'yı gördüğünde başını iki yana salladı ve hızlı adımlar ile ona uzatılan anahtarı alıp yukarı kata çıkmaya başladı. merdivenlerin sonunda onu bekleyen adamı görünce derin bir nefes alıp göz devirdi.

"hiçbir şey yapmadan bile nasıl bu kadar değerli oluyorsun?"

"değer anlayışımız farklı orospu çocuğu, siktir git"

yanından geçip gitmek isterken kolunu sımsıkı saran eller ile dudakları arasında bir sızı kaçtı. gözlerini kapayıp gelecek olan cümleyi bekledi, ezberlemişti artık.

"bu sefer farklı, kıskanmadım diyemem"

biraz yaklaşıp ensesine kondurduğu öpücük ile kafasını çekti kerem.

"hepsi aynı, sikinin derdine düşmüş iğrenç herifler. bana seni hatırlattı"

kerem gözlerini diktiği bedenden ayırmazken baran başını eğip güldü, hırçın halleri hoşuna gidiyordu.