Entangled Hearts

Chapter 21

Special

Zaira POV

Mula noong nangyari ang gabing iyon kung saan muling bumalik si Angela sa buhay ni Kaelan, naging mas intense ang relasyon namin.

Parang biglang tumindi ang damdamin ko para sa kanya—mas lalo ko siyang nakikilala, at mas lalo kong nararamdaman kung gaano niya ako pinapahalagahan.

Isang gabi, habang nagdiriwang kami ng isang importanteng milestone sa kumpanya ni Kaelan, nagdesisyon kaming mag-celebrate sa isang exclusive na resort sa labas ng lungsod.

Tahimik ang paligid, malayo sa abalang siyudad, at naroon ang magkahalong excitement at kaba sa dibdib ko.

Pagpasok namin sa suite, inilibot ko ang tingin sa paligid. Napakaganda ng silid, may malalaking bintanang tanaw ang dagat sa labas, at ang liwanag ng buwan ang tanging ilaw na bumabagay sa romantikong atmosphere.

Lumapit siya sa akin, at agad kong naramdaman ang init ng katawan niya.

“You know, I couldn’t have achieved this without you,” sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

Hinaplos niya ang pisngi ko at dahan-dahan akong hinila palapit sa kanya. “I’m so proud of you, Kaelan,” bulong ko, ramdam ang bilis ng tibok ng puso ko.

Ngumiti siya at mas lalong lumapit. Ramdam ko ang init ng hininga niya sa balat ko, at bago ko pa man maisip ang susunod na mangyayari, naramdaman ko ang malambot niyang halik sa labi ko.

"Kaelan..."

Sa bawat sandali ng halik na iyon, naramdaman ko ang bawat damdaming hindi maipahayag sa salita.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Yumakap ako sa kanya at hinayaan kong dalhin niya ako sa ritmo ng damdamin naming dalawa.

Ang init ng mga kamay niya sa katawan ko ay nagdudulot ng kakaibang kilig at saya.

“I love you, Zaira,” bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko, puno ng sincerity at pagmamahal ang bawat salita.

In that moment, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang siya lang ang gusto kong makasama sa lahat ng pagkakataon, at ang gabi ay parang walang katapusan, puno ng init at pagmamahalan.

Nang marinig ko ang sinabi ni Kaelan, parang tumigil ang mundo.

Hindi ko inasahan na sa isang arranged marriage na tulad ng sa amin ay darating kami sa ganitong punto.

Sa bawat titig niya at sa mga hawak niya, ramdam kong totoo ang nararamdaman niya para sa akin.

Hinaplos ko ang pisngi niya, ngumiti nang may kabang nakahalo sa saya.

“I… I love you too, Kaelan.”

Nakita ko ang pagbabago sa kanyang mukha, isang ngiti ng saya at kaginhawaan. Parang nawala ang lahat ng takot at alinlangan ko, dahil alam kong naroon siya para sa akin, sa kabila ng lahat.

Puno ng init at pagmamahalan ang gabing iyon. Nakaupo kami sa tabi ng malaking bintana na tanaw ang maaliwalas na gabi at ang mga bituin na nagkikislapan sa kalangitan.

Nag-uusap kami tungkol sa mga bagay na hindi pa namin nababanggit sa isa’t isa—mga pangarap, takot, at kahit ang mga maliliit na bagay na nagpapasaya sa amin.

“Zaira, alam mo ba… hindi ko talaga inakala na mahuhulog ako nang ganito sa iyo,” sabi ni Kaelan habang magkahawak kami ng kamay.

Napangiti ako. “Ako rin, Kaelan. Akala ko sa una, hindi magwo-work itong setup natin… pero ito ako ngayon, sobrang saya at kontento.”

Nilapit niya ako sa kanya, at niyakap nang mahigpit. Pakiramdam ko, wala nang mas ligtas na lugar kundi ang mga bisig niya.

---

As the night wore on, Kaelan took my hand, guiding me towards the large, plush bed in the center of the room. The lights from outside cast a soft glow over us, creating an atmosphere of warmth and closeness. Every touch, every whispered word brought us closer, making the world outside disappear.

Nagising ako kinaumagahan at nakita kong himbing pa rin si Kaelan. Nginitian ko siya, naalala ang lahat ng nangyari kagabi. Pagkatapos ay bumangon ako nang tahimik, iniwan siya sa kama at nagtungo sa kusina para magluto ng almusal.

Habang naghahanda ako ng mga sangkap, hindi ko maiwasang mapangiti sa sarili ko. Hindi ko talaga inakalang darating kami sa puntong ito.

Dati, halos hindi kami mag-usap at puro cold stares lang si Kaelan sa akin. Ngayon, he’s the reason I feel this happy and complete. Kumuha ako ng itlog, bacon, at pancake mix para makapagluto ng simpleng almusal na paborito niya.

Maya-maya pa, narinig kong may mga yapak mula sa likod ko. Hindi ko na kailangan pang lumingon dahil alam kong siya iyon.

"Good morning," bungad niya, halatang kagigising lang dahil may bahagya pa siyang pagkamot sa ulo.

"Good morning," bati ko rin habang patuloy sa pag-flip ng mga pancake. "Nauna na akong mag-prepare ng breakfast para sa 'yo. Alam kong gutom ka na."

Lumapit siya sa likuran ko at mahigpit akong niyakap, ramdam ko ang init ng katawan niya. "You didn’t have to, but thank you," bulong niya sa tainga ko.

Napatawa ako. "Ikaw nga ang dahilan kaya ako masaya ngayon. So, let me take care of you for once."

Tumigil siya saglit at tumingin sa akin nang seryoso. "Alam mo bang parang surreal ito? I never thought… never thought we’d be this close, na parang talagang tayo."

Ngumiti ako sa kanya. "Kasi nga tayo talaga, Kaelan. Hindi man natin pinili sa simula, pero nandito na tayo. This is our reality."

Napayakap siya ulit at naramdaman kong hinalikan niya ang tuktok ng ulo ko.

"Then I’m the luckiest guy."

Nagtatawanan kami habang inaayos ko ang mesa at naghain ng pagkain. Magkatabi kaming naupo, nag-uusap habang kumakain. Every bite felt special, not because of the food but because of our love.