O günden tam 5 hafta geçmişti o haftalar içerisinde şaşırtıcı bir şekilde hiçbir olay olmamıştı hatta birbirlerine o kadar alışmışlardı ki bir ev tutup beraber yaşamaya başlamışlardı herkes rahat bir nefes alıp rahat rahat sürüyordu normal insanlar gibi işlerine gidiyor işlerinden evlerine geliyorlardı ta ki o eve gelen o iki zarfa kadar
İldil Akça
Zarfın birinde nihan'ın diğerinde de benim adım yazıyordu diğer zarflarda da tedirgin mi şekilde zarfları alıp oturduk açıp açmamak hakkında tedirgindik
"Açmayacağım"dedim Herkes bana baktı açmak istemiyordum nehir ile ilgili bir şey çıkacak hayatımız tekrardan mahvolacak diye korkuyordum artık güzel bir hayat yaşamak istiyordum
Dino konuşmaya başladı "Biz korkak değiliz idil Bunu biliyorsun bir şey varsa da üstesinden geliriz"
Dediği bana mantıklı gelmişti aslında doğruydu korkaklık yapıp zarfları açmamak bizi belanın içinden çıkarmayacaktı nihan'la göz göze geldik
"Açmak istiyor musun?" Dedim yumuşak ses tonum ile.."istiyorum İdil abla" dedi narin sesi ile elinden tutup ayağa kalktık birbirimize karşı bakıyorduk..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavaş bir şekilde zarfı açıp okumaya başladım..
Zarf-merhaba kızım bu mektubu okuduktan sonra belki bize çok kızacaksın belki öldüğümüz için sevineceksin ama bunu artık sana söylemenin zamanı geldi idillerin ölüm haberini aldıktan sonra hepimiz yıkılmıştık baban ile birlikte kafamızı toplamaya çalışıyorduk o sıra sana hamile kaldım istemedim en başta idil'den başka bir kızım olsun istemedim o kızımı da kaybetme korkusu yaşamak istemedim ama ne yaparsam yapayım nihan'a düşüremedimaldıramadım da o yüzden nihan seni dünyaya getirip baban ile birlikte intihar ettik Nihan onu çok iyi büyüteceğini düşündüğümüz kalender'in yanında büyüdü biliyorum İdil artık hayatta değil ama bu mektubu nihan okursa nihan kızım senin annen ve baban bir korkak ablan'nın yaşadıklarını yaşamandan korkup senden kim olduğunu sakladık... Zarfta gördüğümüz ile şok olmuştuk onunla aynı şeyi gördüğümüzden emindim gözlerinde bunu görüyordum sesim kısık bir şekilde çıktı"Kardeşim.." diyebildim sadece...
