O günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmamıştı Ayşegül eskisi gibi değildi mesela ekiptiler ama ekip gibi değildiler birlikteydiler ama ayrı gibiydiler kısacası hiçbiri eskisi gibi değildi olmamıştı olamayacaktı dino hep ikinci kadın olduğunu düşünerek kendini yiyordu Leyla'yı tanımıyordu ama Leyla'nın uras'ın aklındaki yerini çok iyi biliyordu Bu yüzden her an uras'ı kaybetme korkusuyla yaşıyordu.. Karan avukatının yanındaydı yanlışında doğrusunda her zaman pınar'ın yanındaydı Bu biraz da aşk gibiydi onlarınki ilk görüşte aşktı İrem..İrem yaptığı hatayı düşünüp telafisini arıyordu ama bir telafi bulamıyordu ve Arhan haftalar geçmişti bugün son bir mahkemesi vardı yüzde birlik bir ihtimalle kurtulabilirdi ve bu yüzde birlik bir ihtimal ancak bir mucize olabilirdi...
Arhan Tunalı
Tam saatlerimi yaşıyordum arkadaşlarıma sarıldım mahkeme başladığı zaman arkama baktığımda gelecek kararı gözleri parlayarak bekleyen insanlar vardı öleceğime üzülmüyordum o insanları hayal kırıklığına uğratacağıma üzülüyordum tükürüldü İrem yoktu... Galiba bu karar duymaya gücü yetmiyordu birkaç dakika geçmeden mahkeme başlamıştı ilk mahkemedeki gibi suçlamalar devam ediyordu hakim Bana pişman mısın diye sormuştu ne diyecektim pişmanım desem suçumu kabul etmiş olacaktım ben yapmadım desem kimse bana inanmayacaktı büyük bir çukurun içindeydim ve o çukurdan çıkamıyordum kendimi ben çoktan mezara koymuştum başımı eğdim ve sessiz kaldım sessizlik mahkeme açısından suçunu kabul etmek demektir ama ben suçumu kabul etmiyordum söyleyebileceğim hiçbir şey olmadığı için susmak zorundaydım o yüzden susuyordum hakim tam kararını açıklayacakken mahkeme salonuna giren topuklu sesleriyle arkama döndüm..
"Arhan Tunalı suçsuzdur!"
Demişti bir kadın giymine baktığımda avukat olduğunu anlamıştım peki kimdi bu kadın? Diye düşünürken konuşmaya ve yürümeye devam etti topuklu ayakkabı sesi kafamda yankı yapmaya başlamıştı
"Başkasının işlediği bir suçu başka birinin üzerine yıkıp onu idam edemezsiniz yeterlice kanıtlarım da var sayın hakim buyurun hepsi bu dosyada mevcut" dedikten sonra elindeki dosyayı hakime verdi hakim dikkatli bir şekilde bakıyordu ve gözlerini hızlı bir şekilde bana kaldırdı o dosyada ne olduğuna dair hiçbir şey bilmiyordum hakim bana bakıyordu ben pınar'a bakıyordum ne oluyor burada bakışı atmıştım pınarsa bilmiyorum bakış atmıştı..
Böyle kısa bir süre bakıştıktan sonra hakim ayağa kalktı ve bütün suçlamaları iptal etti beratime karar verilmişti Peki Bu nasıl olmuştu idam cezası verilen bir insanı bir dosya ile nasıl kurtarmıştı o kadın
Mahkeme salondan çıktığımda koridorda irem'i gördüm tahmin ettiğim gibi sonucu kaldıramayacağını düşündüğü için mahkeme salonuna girmemişti beni kelepçeli bir şekilde görmeyince sevinçle Koşarak bana sarıldı kollarını boynuma öyle bir dolamıştı ki kısa boyuyla ulaşmaya çalışıyordu çok tatlıydı aynı şekilde ben de ona sarılmak için belini sıkıca kavramıştım birbirimize sıkıca sarılıyorduk kulağıma gelen nefes sesleri sanki huzurlu bir melodiydi..
"Bitti mi?" Deyip masum bir şekilde gözleri dolu bir şekilde bana baktı
"Bitti" dedim ve ellerim ile yüzünü avuçlarıma aldım "şimdi mutlu olma zamanı" dedim ve dudağına yapıştım yavaş ve narin bir şekilde öpüyordum..
Ama arkadan gelen sesler ile hepmiz arkamızı dönmüştük..
"Bitti demeyelim de" demişti beni kurtaran kadın kaşlarımı çatıp ona baktım"Pardon?" Dedim soğuk sesim ile
"Bu kadar soğuk konuşmayın sizi ben kurtardım"
"Evet teşekkür ederim beni kurtardığınız için ama ben tanımadığım insanlara sert ve soğuk konuşurum"
