ကောင်းကင်တာအိုရဲ့ စကားကို ကြားရပြီးနောက် ကျင့်ကြံခြင်းလောက ပျက်စီးလေပြီ

အပိုင်း (၅)

အပိုင်း (၅)

ချီယွီမှာ လျန်ချန်းကျုံ့ သွေးတွေအန်နေပြီး ဒေါသကြောင့် မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်လာတာ မြင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်သွားခဲ့တယ်။

ဆရာက သူ့ခံစားချက်တွေကို ဘယ်တော့မှ ထုတ်မပြတတ်တဲ့သူတစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဒီတော့ သူခံလိုက်ရတဲ့ကိစ္စကြောင့် ဆရာက အရမ်းဒေါသထွက်ပြီး သွေးတွေ အန်ထွက်လာတာပဲ။

သူ့ဆရာက သူ့ကို အသုံးချနေတာလို့ အစကတုန်းက သံသယဖြစ်နေခဲ့တာ။ တကယ်တော့ သူမှားသွားတာပဲ။

ဒီမိန်းမဆိုးကြီးကတော့ ရွှေသက်စောင့်အဆင့်အကြီးအကဲတစ်ယောက်ရဲ့ အမျက်ဒေါသနဲ့ ရင်ဆိုင်ပြီး ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျလို့ သေမှာပဲ။

ချီယွီက စူးလီရဲ့သေဆုံးမှုက အရမ်းကို သနားစရာကောင်းတော့မှာပဲလို စိတ်ကူးယဉ်နေတုန်းက အရမ်းကို ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ဝိညာဉ်စွမ်းအင်က သူ့တည့်တည့်ကို ပြေးဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ အထိတ်တလန့်အကြည့်တစ်ခုနဲ့ ဝိညာဉ်စွမ်းအင် ရိုက်ချတာ ခံလိုက်ရပြီး မြေကြီးပေါ်မှာ ကြီးမားတဲ့လူပုံသဏ္ဌာန်အပေါက်ကြီးတစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

“ဆရာ... ဆရာ..” သူ လူမှားပြီး ရိုက်မိတာလား။

စူးလီက သတိပြန်ဝင်မလာသေးတဲ့ ပိုင်ကျစ်ယွင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး နောက်ကို ခြေလှမ်းအနည်းငယ် မြန်မြန်ဆုတ်လိုက်ပြီး စကားပြောဖို့ လုံလောက်တဲ့အကွာအဝေးတစ်ခု ချန်ထားခဲ့တယ်။

သူမက သနားစရာကောင်းတဲ့အခြေအနေဖြစ်နေတဲ့ မြေကြီးပေါ်က ချီယွီကို ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ပီတိတဖွားဖွား ဖြစ်သွားတော့တယ်။

[အခု‌လေးတင် ရန်ဖြစ်သွားတာလား]

[ဧကန္တ လျန်ချန်းကျုံ့က ချီယွီရဲ့ သိုလှောင်အိတ်ထဲက ဝိညာဉ်ရတနာတွေကို အာရုံခံမိသွားတာများလား...အဟား-- အများစုက သူ့မိန်းမ ပေးထားတဲ့ဟာတွေလေ~ ~]

[ဟုတ်တာပေါ့.. သူက လူတွေကို ခိုးတဲ့အပြင် ရတနာပစ္စည်းတွေလဲ အများကြီး ယူသွားသေးတယ်၊ လျန်ချန်းကျုံ့ ဒေါသထွက်တာလဲ မဆန်းဘူး]