De Verloren Erfgename

meer vragen

Dagen verstreken. Van de Belgen kregen we, tot de DNA-uitslag binnen was, geen verdere hulp. Gelukkig was ik niet voor een gat te vangen. Thuis googelde ik de familienaam.

"What ben je aan het doen?" vroeg Eva. Ik keek haar aan. "Die kouwe kak is checken." Ze keek me aan. "Dat mocht jij niet," zei ze. "Correctie, Eva Van Dongen. Ik mocht het bevolkingsregister van die Belgen niet in, maar dit is gewoon Google," zei ik lachend.

Ze schudde haar hoofd. "Kom is kijken," zei ze. Eva schoof haar stoel naast die van mij. "Wat heb je gevonden?" vroeg ze. "Bewijs," zei ik en liet haar een krantenartikel zien.

'Adelijke Tweeling van Zilverheuvel geboren.' Op de vroege morgen van 13 april 1984 bracht de woordvoerder van de Graaf en Gravin van Zilverheuvel het heugelijke nieuws dat het gezin niet één, maar twee dochters heeft verwelkomd. De geliefde Graaf en Gravin zeggen blij te zijn met deze uitbreiding van hun familie. De driejarige zoon van het gezin schijnt zijn zusjes nu al geweldig te vinden.

Ik las het stuk tot daar voor. "De rest zeggen ze over hoe geweldig deze kouwe kakkers zijn en wat voor een grote toekomst de tweeling tegemoet gaat." Eva keek me aan. "Dus er was sprake van een tweeling?" vroeg ze. "Ik denk dat jij Mellisande bent," zei ik. "Wat een k*tnaam zeg," zei ze, en ik kon een kleine grinnik niet onderdrukken.

"Ik zal verder zoeken op die naam." Ik tikte 'Mellisande Van Zilverheuvel' in op Google. "Moet je nou eens kijken, Eef," zei ik terwijl ik naar een krantenartikel wees, een maand na de geboorte van de tweeling. "Je bent geloof ik dood," plaagde ik haar. Ik had namelijk een tweede artikel gevonden.

'Van Zilverheuvel-familie bevestigt overlijden dochter.'

Een maand na het heugelijke nieuws van de geboorte van de tweeling is er een gitzwarte dag aangebroken. Volgens een woordvoerder van de Graaf en Gravin is de jongste van de tweeling, Mellisande Van Zilverheuvel, plotseling overleden. Op de persconferentie vertelde een zichtbaar aangeslagen Gravin dat de baby in de nacht van 14 mei is gestorven. Over de doodsoorzaak wordt niet gesproken, dus is dat in mysterie gehuld.

Morgen zal de baby in alle stilte in een gesloten ceremonie worden begraven op het kleine kerkhof op het landgoed zelf. De directe omgeving van het landgoed heeft met shock en ongeloof gereageerd. "Ik dacht dat dat meisje zo gezond was. Marghareta leek mij de ziekkelijke van de twee," aldus Beryl De Zwart, een bewoonster van het dorp. "Wat tragisch hoor. Dat kleine meisje had het liefste karakter dat ik had gezien. En was toch nieuwsgierig," aldus Jeroen Claes, de bakker van het nabijgelegen dorpje.

"Zo zonde dat het dat kleine meisje is. Dat ettertje van een Godfried had beter geweest. Het zal mij niet verbazen dat u het nog druk krijgt met het verslaan van de misstappen van dat jong," vertelde Marieke De Beer me, de slagersvrouw. Kortom, het nieuws over de dood van het meisje sloeg in als een bom. Langs deze weg wens ik de familie veel sterkte toe."

Eva keek vol ongeloof naar het scherm. Ze opende een paar keer haar mond om iets te zeggen, maar kon blijkbaar geen woord uitbrengen. "Dit is ingewikkeld, Eva. Dit zijn twee misdaden als jij inderdaad Mellisande bent: de moord op je zus en jij bent gewoon verdonkeremaand," zei ik. "Dat laatste is voor de Belgen," fluisterde Eva bijna niet hoorbaar.

"Luister, het wordt dan een gezamenlijk onderzoek. Want hoe ben jij in godsnaam bij de Van Dongens terechtgekomen?" vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Dat weet ik niet." Ik googelde nog wat over vondelingen van een maand oud in Tongeren rond mei 1984, maar vond niets. Wat me vertelde dat ze willens en wetens bij haar 'adoptie'ouders was achtergelaten.

Uit verveling zocht ik verder op de naam Godfried van Zilverheuvel. "Eva!" zei ik toen ik een nieuw artikel las. "Ik geloof dat ik iets heb gevonden," zei ik. "Waarover?" vroeg ze. "Een beetje van beide zaken. Moet je dit horen."