Flashbacks
"Anak, we'll go to your tito Luiz, do you want to meet his son?" my papa asked me. "He's your crush right?" ngumiti sa akin si papa at kiniliti ako sa may tagiliran.
"Papa naman! He's not my type po" sabi ko, "hindi rin naman po ako type ni kuya Borly po, papa eh" I pouted my lips, "may iba na po s'yang napupusuan papa, kaya hindi ko na lang po pilitin siya na magustohan ako"
Papa sighed, "anak, Borly didn't hate you, hindi ka lang talaga niya kilala kaya nasabi mo 'yan na hindi mo lang alam" si Papa. "If he saw you, I know he will like you, si Borly pa ba? Inaanak ko 'yon!"
I smiled, "pero papa... If kuya Borly will like me... I will uncrush him nalang po, it hurts so much po eh everytime I spotted him with Kelsey" sabi ko, "and I can't stand him being with another woman"
"Bakit? Bakit ka naman magugustohan ni Borly, aber? Hindi ka naman kagandahan, wala siyang mapapala sa'yo, puro ka lang crush-crush, unahin mo muna pagandahin ang sarili mo"
Si mama na naman... Palagi na lang siya ang nagsasabi n'yan. Kung tutuosin, gusto ko nang iwan si mama dito, but papa just love her so much to the point that he will choose mama over me.
"Zenia, can't you be happy to your daughter? She's a woman now" si papa.
"Bakit naman ako matutuwa kung magdadalaga na iyang walang kwenta mong anak? Mas mabuti na nga lang na iniwan nalang natin 'yan sa ospital, bakit mo pa kinuha 'yan do'n e iniwan na natin 'yan eh" si mama, "hindi ko nalang sana 'yan isinilang, leche"
Hindi ko nalang namalayan ang pagbuhos ng luha ko, mabuti na lang at hindi 'yon napansin ni papa. Because if he does, mas sa akin pa s'ya magagalit at hindi kay mama. Pero kahit gano'n pa man, mahal ko pa rin si papa, he's here for me everytime I felt like something might off for me.
"Tahimik, Zenia" si papa, "nasasaktan mo ang anak mo. At ano? You'd wished that you're daughter didn't born? What type of mother are you? How dare you saying that to your own daughter?!" Papa's voice raised. "Your daughter... Your daughter only want us to love her! Why can't you just give it to her?!"
Binasag ni mama ng hawak niyang plato at sumigaw habang deretsahang tiningnan si Papa, "oo! I want her gone! Hiniling ko na sana hindi na lang siya nabuhay! Because of her, my dream... My dream, bigla nalang nawala, dahil nabuntis mo ako! Binuntis mo ako, Facundo! Malapit na sana eh! Makakamit ko na sana ang pangarap ko kaso, dahil sa batang 'yan, biglang natigil ang pangarap kong makakamit ko na sana"
Ako...pinuntahan ko si mama at niyakap ang tuhod niya pero tinadyakan niya lang ako, "'wag mo 'kong yakapin! Nandidiri ako sa 'yo! Mamatay ka nalang sana!"
Pinunasan ko ang luhang marahas na lumalabas galing sa mga mata ko, "mama... Mama, g-gusto ko lang naman po'ng mahalin ako eh, w-wala namang masama po hindi ba?"
Mama laughed sarcastically, "kahit anong pagmamakaawa mo bata, hinding hindi ako maaawa sa 'yo, alam mo? Pwede ka naming iwan ng tatay mo... Kaso, ayaw niya! Dahil nandito ka! Tangina, bakit pa ba ako magtataka?"
"Zenia, calm down, please... Your daughter is hurting, you're her mother and you supposed to support her in any ways she does, pero sa nakikita ko sa 'yo, hindi ikaw ang kagaya ng mga ina na minamahal ang kanilang anak"
Bumaling ako kay papa, "'wag... 'wag na po kayong magsalita papa... Parang, parang tama din naman po si mama eh" I gulped, "kung hindi sana dahil sa 'kin, baka po successful na po si mama ngayon"
Lumuhod si papa at nilebel ang tingin niya sa akin, he wiped my tears and I saw his eyes suddenly became red, "d-don't say that sweetie... I love you, okay? And who cares? Papa's rich, I can work hard for you and for mama... S-stop crying princess..." Papa kissed my forehead.
