Minho evden çıkmış, sevdiğinin yanına gidiyordu. Koşarak gidiyordu ama. Jisung'u bekletmek istemezdi. Evleri aynı mahallede olduğu için beş dakikada gelmeyi başardı.
Evin önüne geldiğinde, zile bastı Minho. Kapıyı Jisung'un annesinin açmasını bekliyordu ki, gözleri kızarmış küçüğü karşılamıştı onu. Minho ne yapacağını bilemedi. Yaşananlar için mi ağlıyordu, yoksa başka bir şey mi olmuştu?
"Minho." Sesi titrerken, Minho'nun boynuna doladı kollarını.
"Jisung, güzelim ne oldu?" Elini sevdiğinin ince beline sararken sordu büyük olan. "O olaylar için mi ağlıyorsun bebeğim?"
Burnunu çekti küçük. Kollarını ondan ayırırken yine titredi sesi, "H-hayır."
Minho hemen ayakkabılarını çıkarıp, Jisung'un elini tutarak çekti onu içeri.
Büyük olan oturunca, miniği çekti kendine. "Hadi söyle güzelim. Ne oldu söyleki yardım edebileyim."
"Edemezsin Minho. Kimse edemez."
Minho, küçüğünün saçını okşarken ondan cevap bekliyordu. Jisung biraz daha sakinleşmişti büyüğünün kokusuyla.
"A-annem..."
Minho devamını biliyordu. Jisung söylemeden, baş parmağını güzelinin dudağına koydu. Jisung'un hazırda bekleyen yaşları dökülmeye yeniden başladı. Minho baş parmağını Jisung'un dudağından çekip, gözyaşlarını sildi.
"... öldü."
Minho Jisung'un belindeki elini daha çok sıkılaştırdı. O da ağlamak istiyordu.
Jisung ağlıyordu çünkü.
...
YA JİSUNGU ÜZMEK İSTEMİYORUM AMA OLMUYO TAMAM Mİ
MİNHOYU NASIL UZUCEM TAKTİK
