SEÇİM

Neler oluyor??

Cansu'ya neler olduğunu soracaktım ama başıma giren bıçak yine oradaydı. Öylesine şiddetliydi ki ölücem zannettim. Gözlerimi acamıyordum. Gözyaşlarım bir bir döküldü yanaklarımdan. Çığlık atmak istiyordum. Sesim çıkmıyordu. "YETEEEEER" diye bağırabildim en sonunda. Gerçekten yetmiş olacakki ağrı aniden gitti başımdan. Gözlerimi öyle çok sıkarak kapamıştım ki açmakta zorlandım. O Bağırmamdan sonra insanlar başıma toplanmış olmalıydı.
"Iyiyim geçti merak etmeyin" demek üzere hazırladım. Ama gözümü açtığımda zifir karanlıktı. Yumuşak bir yerde oturuyordum. Karanlığa gözüm alışana kadar şaşkın gözlerimi etrafta gezdirdim. Akşam olmuş olması imkansizdı. Cansuyla konustugumuzda saat 2 idi. Hava kararmış olamazdı. Ayrıca bir süre sonra bi odada olduğumu farkettim. Çok çığlık attığımdan beni revire falan yatırmış olmalılardı. Ama hala aklım almıyordu. Ben zaten o günü yaşamıştım. (Aynı şekilde değil ama neyse) Cansu'nun davranışlarını hala aklım almıyordu. Yatağımda ağlarken ölümcül derece bir ağrıyla kendimi Kampüste bulmuştum. Ben bunları düşünürken etrafı daha iyi görmeye başlamıştım. İnanılır gibi değildi. Odamdaydım!!! Şimdi de aynı ağrıyla nasıl odama gelmiştim? Aklım almiyordu. Kampüste yaşadıklarım bir rüya olmalıydı. Ama Cansu'nun davranışlarının, başımdaki ağrının gerçeğin ta kendisi olduğuna emindim.
Saate baktım. 4.35 idi. Nasıl yani 5 dakika mı?? Tüm bu yaşadıklarım 5 dakika mı sürdü ? Anlam veremedim. Yatağıma uzandım. Bu gecenin sorunsuz geçmesini dileyerek uyumaya çalıştım. Bu olanları birine anlatmam şarttı...
    Sabah yatağıma oturup 'bugün ne giycem ? ' sorununu çözmekle uğraştım. Ne var sanki üniversitede forma olsa.. hemen giyer çıkardım. Ya da diger seçenek olarak bi oda dolusu kıyafetim olsa mesela.. Eveeet hayırlı olsun yine saçmalamaya başlamıştım. Kombin bulamayınca rastgele bir kıyafet alıp çıktım. Amaaan olmuş ya da olmamış kime beğendirecektim kendimi. Benim derdim bana yeter zaten. Dert diyince Aklıma düngece olanlar geldi. Belirsizlik iğrenç bir şeydi ve ben tam ortasındaydım. Bir an önce olanları Cansu'ya anlatmalıydım. Beni bu belirsizlikten anca bi beyin fırtınası çıkarabilirdi. ( Yani sonuçta iki kişiydik olsa olsa bir beyin esintisi çıkardı ama olsun ) hemen çantamı alıp kapıya doğru yürüdüm. Teyzem mutfaktan bana baktı. Pek de sevgi dolu bir bakış sayılmazdı ya neyse.
-"Görüşürüz teyze" dedim
-"Gelirken ekmek al bari" dedi.
    İşte benim teyzemle ilişkim kısaca buydu

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Otobüsü yakalamıştım. Gelince girişte Cansuyla buluştuk. Daha ben " N'oldu Cansu inanamazsın" diyemeden başladı söylenmeye:

- "Ya kızım nerelerdesin sen? Insan bi arar festival nasıl geçiyor konuşuyo musunuz diye. Hiç mi merak etmedin??? Benim hayatımın en iyi günüydü. Bütün gün Oğuzhanlaydım. Zirvede bırakmak için intihar falan düşünüyorum aslında. Düşünsene bi ya imkansiz gerçek oldu. Bide beni eve bıraktı girersen. kalbim yeri.......
-" Aaaa Cansu bi nefes al be" diyiverdim en sonunda. Dayanamadım yani. Bazen diyorum ki insanlığın duyabileceği desibel Cansu'nun sesinden az olmalı... valla dünya kurtulur.. bu arada Cansu festivale gittigine göre dünkü yaşadığım rüya mıydı? Oof of..
-"Pardon canım ya aşırı mutluluk bende alerji yaptı galiba.. ee sen ne yaptın? Beni böyle günde aramadığına göre çok önemli bir şey olmuş olmalı"
Başımdan geçenleri uzuuun uzun anlattım. Önce inanamadı tabi. Sonra kendimi inandırmayı başardım. Cansu teyzemle kavga ettiginde çok ağladığım için bunun bir rüya olabileceğini söyledi. Ama bunun gibi kavgalari teyzemle hep yapardık. Ben hep odamda ağlarken uyuya kalır, Sabahta tüm makyaj ürünleriyle şiş gözleri korkulmayacak hale sokardım. Bu öyle değildi...