113 |Taekook|

artık en güçlüsüsün

Jungkook'un gözünden

Herkes çoğu zaman yanlış kararlar verip hata yapmaz mı?
Bazı şeyler hayatına mal olacaksa bile o kişi kararlıysa kimse vazgeçiremez onu değil mi?
Sonunun kötü biteceğini bile bile adım attıysa o yola gerçekten sevdiği birşey vardır.Vazgeçemeyeceği kadar...
Kusursuz insan yoktur,yenilemez dediğin kişi bile bir gün yenilmeye mahkumdur.
En güçlüsü olsan bile.

Bizim taehyung ile olan hikayemizin böyle olabileceği aklımın ucundan geçmezdi.
Bunu zamanla anlayacaktım...

☆☆☆

Geçen akşam dilek hakkımı taehyungun isteğini gerçekleştirerek kullanmıştım.
O şu an bunu farkedemezdi ancak akşama doğru içindeki gücü yavaş yavaş hissedecekti.

İstediği oluyordu.Artık o çok güçlüydü.

Herşeyden herkesden...

Taehyungu her ne kadar kısa süredir tanıyor olsamda en güvendiğim ve herşeyimi tereddütsüz anlayabileceğim bir kişi olmuştu tabii ailem dışında...
Bunu benim anlatmamdan çok onun anlamasını istiyordum,aynı benim onu anladığım gibi.

Ve şimdi onu her zamanki oturduğumuz bahçedeki bankta bekliyordum.
Yanımda Jin ve Namjoon da vardı ama şuan düşüncelerime baş başa kaldığım için onların eğlenceli sohbetine katılmıyordum.

"Koşun çabuk arkada kavga var!!"

Duyduğum cümleyle kafamı kaldırıp etrafa baktım.Herkes kavga olan tarafa doğru koşuyordu.Jin ve namjoon da dahil.
Gitmek istemiyordum ama merak eden tarafım daha ağır bastığı için bende ayağa kalkıp diğerlerini takip edip kavganın olduğu yere geldim.
Kalabalığın arasından geçerek önlere ilerledim ve gördüğüm manzarayla gözlerim şokla aralanırken dondum kaldım.

Taehyung bir çocuğu dövüyordu ve çocuğun sevgilisi,onu taehyungdan kurtarmaya çalışıyordu.

Hızlıca taehyungun yanına gidip onu kolundan sıkıca tuttum.

"Tae dur!"

Taehyung kolunu sertçe çektiğimde öfkeli gözlerini benimkiyle buluşturdu."Jungkook sakın karışma uzak dur,kendimi tutamayıp sanada vurmak istemiyorum!"dedi bağırarak

Dediğini umursamayıp bu sefer kolundan daha sert tutup ayağa kaldırdım ve onu hiçbir şey demeden revire doğru sürüklemeye başladım.
"Jungkook bırak beni o çocuğu dövmeyi daha bitirmedim!"dedi sinirle."Tae çocuk baygın olduğu halde dövüyordun farkındaysan"dedim onun ses tonunun yanında sakin çıkan sesimle
"Çok sinirlendim kook"dedi ben onu sedyenin üstüne oturturtup ilk yardım çantasını çıkartırken.
Kafamı sağa sola sallarken sesli bir nefes alıp verdim.

"Bana,aile durumuma,sana..."sesi son kelimeyi söylerken kısık çıkmıştı ama ben çoktan duymuştum bile.Ardından devam etti."laf attı kook ağıza alınmayacak şeyler söyledi,ben kendimi tutamadım"dedi mahçup bir sesle.
Elimdeki çantayla yanına oturup içinden ihtiyacım olan malzemeleri çıkarmaya başladım.
İçimden aslında iyi yapmışsın diye söylendim.
"Hmm keşke ayırmasamıydım o zaman?"dedim bir yandan yüzündeki yaraları temizleyip bir yandan da üflerken.

Yüzü acıdan dolayı hafifçe buruşturduğunda kıkırdadım.
"Bitti az kaldı"dedim sakinleştirici bir ses tonuyla.Kalan son yaralarını da temizleyip kalkacağım zaman kalkmamı engelleyip beni kucağına çekti ve kollarını kocaman açıp belime sardı.
Şaşırmıştım ama aynı zamanda içime nedensiz bir güven hissi dolmuştu.
Sorgulamadan bende kafamı göğsüne gömüp kollarımı boynuna doladım.

Beni kokladığını hissettiğimde istemsizce gülümsedim ve bende onu kokladım.Gerçekten çok güzel kokuyordu,bu koku anlatılamazdı yani ben kelimelerle dökemezdim...

Taenin kokusu sayesinde mayıştığımı ve neredeyse uyumak üzere olduğumu farkettim.Aslında uyumak fena fikir değildi dün akşam uyuyamamıştım zaten.
Gözlerimi kapatıp kendimi onun kolları arasına bıraktım.

☆☆☆

Etrafıma baktım,ev ilk defa bu kadar sessiz sakindi.Yavaş adımlarla salona doğru ilerledim.Etraf gereğinden fazla boğucu ve karanlıktı.
Mutfağa yöneleceğim zaman duyduğum konuşma sesi ile arkamı döndüm.
Babam arkası dönük bir şekilde anlamadığım şeyler fısıldıyordu.
Ama babam az önce orada değildi?
Ona bakmaya devam ederken kafasını döndürüp korkunç gözleriyle,kocaman sırıtışıyla bana bakıyordu.

Bakışlarım eline kaydığında titremeye ve terlemeye başlamıştım.Yavaş adımlarla geriye adımlıyordum.
"Bende seni arıyordum oğlum. Beni özlemedin mi?Babaya gel hadi"
Üzerime doğru gelmeye başladığında bende adımlarımı hızlandırdım.
Adımlarımı hızlandırmam ile bir bedene çarptığımda hareket edemedim.
Kolları bütün bedenimi sarmalamıştı,hareket edemiyordum.
"Teşekkürler hayatım"
Annem olduğunu anlamıştım o kişinin.

Babam üzerime gelmeye devam ettikçe çırpınıyordum, bağıramıyordum,sesim çıkmıyordu.
Göz yaşlarım kendini bırakıyor,zamanım kalmıyordu.
"Gelme lütfen"
Çırpınmalarım boş yerdeydi,hiç bir işe yaramıyordu
"Baba nolur..."

Terler içinde uyandığımda taehyungun bana endişeyle baktığını gördüm.
"Jungkook sonunda uyandın,kabus görüyordun"derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım.Bu bir rüya olduğu için tanrıya şükürler ediyordum.
"Ben iyiyim tae,özür dilerim senide rahatsız ettim"dedim ellerimle yüzümü kaptırken anlamıştım ağladığımı.
"Hayır değilsin jungkook."nazikçe ellerimi yüzümden çekip kendi ellerini koydu yanaklarıma.
O benim gözyaşlarımı silerken daha çok ağlama isteği gelmişti içimden.Kafamı omzuna yaslayıp sabaha kadar herşey için o kadar çok ağlamak istedim ki bir an.

"Hadi anlat bana"gözlerinin içine baktım.O kadar şefkatli bakıyordun ki gözlerinin içinde kaybolmak ve asla bulunamamak istedim.
Şimdi ben sana nasıl anlatacaktım ki?Yapamazdım,öğrenmen için daha erkendi.
"Anlatacağım ama şu an zamanı değil taem"dedim.Verebileceğim tek cevap buydu.Baska ne diyebilirim ki?

"O zaman kadar seni bekleyeceğim kookum"dediğinde gülümsedim.
Ardından aklıma yeni geliyormuş gibi etrafıma baktım.Ben kendi odamda değildim ve hava karanlıktı?
Bu sefer babam beni rüya olarak değil gerçek olarak içimden geçicekti.
Ayağa kalkmaya çalıştığım sırada tae kolumdan tutarak engelledi kalkmamı.

"Nereye gidiyorsun saat akşamın dördü kook"haklıydı.
Kendimi geri taenin kolları arasına bıraktığımda oda beni kolları arasına alıp sımsıkı sarıldı.
"Uyu hadi"dedi derin sesiyle."İyi geceler tae"dedim gülümsediğini hissediyordum.
"İyi geceler kook"

Ama ben uyuyamamıştım.Boş boş etrafa bakarken aklıma sabahki olay gelmişti.
Acaba Taehyung gücünün farkına varmış mıydı?
Varmıştır bence diye düşündüm.Yoksa tae her ne kadar laf atarlarsa atsınlar birini böyle dövecek insan değildi
Beni koruyup,ilgilenmesi de çok hoşuma gitmişti,kendimi gerçekten değerli hissetmiştim,hissettirmişti.

Yavaşça kolumu havaya kaldırıp bileğime baktım
O zarif kelebek gitmişti.Taenin gerçekten uyuyup uyupmadığını anlamak için kafamı yavaşça çevirip yüzüne ve inip kalkan göğüsüne baktım.Nefes alış verişlerinin düzenli olduğunu görünce nazikçe kolundan tutup bileğine baktım.
O zarif kelebek onun bileğindeydi hemde daha zarif bir halde.

İstemsizce gülümsedim.Doğru bir karar vermiştim değil mi?
Yatakta hafifçe doğrulup taehyungun kulağına doğru eğildim ve konuşmaya başladım.

"Dileğin gerçekleşti taem,dilediğin gibi artık en güçlüsü sensin.İntikamını al ve yaşattıklarını yaşat onlara"

☆☆☆

Hikaye niye okunmuyo ki,çok hevesle başlamıştım😢