"lütfen artık dur tae banada zarar veriyorsun ben hiç bir şey yapmadım"
"Hayır hiç bir şey umrumda değil jungkook artık herkesten daha güçlüyüm ve sende dahil herkes bana itaat edecek "
Taehyung ile okul çıkışına kadar derslere girmeyip kimin beden dersi geldiyse sırayla onların futbol oynayışını izlemiştik hatta bir saat fazladan bile oturmuştuk."Jungkook sencede geç olmadı mı?"cebimden telefonumu çıkarıp saate baktım.Aslında saat geç değildi,sorun ailemizdi.Açıkçası taehyung ile biraz daha oturup sohbet etmek isterdim ama onu zor durumda bırakmak asla istemezdim."Kalkalım mı?"diye sordum.Kafasını olumlu anlamda salladığında oturduğumuz yerden kalkıp çantaları sırtımıza taktık.
"Sana evine kadar eşlik ediyim"dediğimde hızlıca bana doğru döndü."Gerek yok ben kendim giderim yakın zaten"dedi tekrardan tam konuşacağım sırada konuşmama izin vermeden söze atıldı."Jungkook hayır"dedi ciddiyetle"Tamam en azından yollarımız ayrılana kadar beraber gidelim"derin bir nefes alıp verdi"İyi"dediğinde çocuk gibi gülümseyip ellerimi çırptım ve yürümeye başladık.İkimizde sessizce ilerliyorduk,yürümeye başlayalı neredeyse 5 dakika olmuştu ama yollarımız hala ayrılmamıştı.Taehyung bu durumdan artık rahatsız olmuş gibi konuşmaya başladı.
"Jungkook bilerek yapıp sabrımı ölçümeye mi çalışıyorsun?"dedi sinirle arkasını dönerek.Neyi kastettiğini anlamamıştım"Neyi bilerek yapıyorum?"dedim karşılık olarak çünkü gerçekten neyden bahsettiğini anlamamıştım."Aklın sıra evime kadar beni takip ediceksin"dedi sinirle gülerek.Neden sinirlediği anlaşılmıştı ama benim aklımdan öyle tek bir düşünce dahi geçmemişti."Tae hayır öyle bişey yapmam ben"dedim"Nereden bilicem ben senin yalan söylemediğini,sende diğerleri gibisin işte ne diye tamam dediysem"dedi sesinin tonunu yükselterek.Böyle birşey söyleyeceğini düşünememiştim bu yüzden biraz üzülmüştüm."Taehyung benim evimde bu yol üzerinde"dedim kırgınlığımı belli ederek
"Yalan söylüyorsun"dedi gözlerindeki soğuklukla"Yalan söylemiyorum..."dedim ses tonumu alçaltarak ve cümleme devam ettim"İstersen önden gideyim"biraz düşündü"Geç"dedi sadece
Yavaş adımlarla taehyungun önüne geçtim az kalmıştı eve zaten ilerdeki yoldan sağa dönünceki büyük evlerdi. İlerlemeye devam ederken arkamı dönüp taeye baktım.Hala arkamdaydı acaba aynı mahallede mi yaşıyorduk? Yol ayrımına geldiğimizde sağa dönüp ilk sıradaki 3.evin önünde durdum ve tekrardan ona baktım.Bizim bir önümüzdeki eve giriyordu. Demek yeni taşınan komşumuz sizsiniz.
Senle gelmemi istememiş olsaydın bile her türlü beraber olacaktık Tae
Taehyungun gözünden
Eve girmeden önce son kez jungkooka baktım.Onu daha tam tanımadan yargılamıştım.Bu yüzden kendime çok kızmıştım babamın huylarını almak istemiyordum onun gibi olmak istemiyordum... Ama ben düşünmeden o sözleri söylediğimde jungkookun yüzündeki ifade yüzünden kendimden bir kez daha nefret etmiştim Kırmıştım onu hemde ne dediğimi bilmeden
Yolda ilerlemeye devam ederken baştan aşağı süzdüm onu.Kıyafeti bol olmasına rağmen kasları bariz bir şekilde belli oluyordu.Ben onu incelemeye devam ederken sanki baktığımı hissetmiş gibi arkasını dönüp baktı ve bir ilerimizdeki eve girdi.Demek onun evi orasıydı
İstememiş olsaydım bile her türlü beraber olacakmışız kook
Onun evine girdiğini görünce gönül rahatlığıyla bende evin bahçesine girip kapıya doğru ilerleyip kapıyı endişeyle araladım.İçeriye girerken etrafa bakındım ve kapıyı sessizce kapattım.Kimse görünmüyordu etrafta.Ses çıkarmadan odama gitmem lazımdı bir an önce,yürümek için adımımı attığımda arkamdan gelen ses ile ayaklarım yere sabitlenmişti.Koşup gitmek istesem beni yarılda bırakacaklarmış gibi.
"Hah! İlk günden orospuluk mu yapmaya başladın,acaba bugün kimin altında inliyordun?"dedi alayla"K-kimsenin altına girmedim ben!"dedim sinirle her türlü vurup tecavüz edicekti konuşsam da konuşmasamda"Ben sana eve kaçta geliceksin dedim!"dedi bağırarak.Olduğum yerde zıplamıştım bir türlü alışamamıştım şu ani bağırmalarına.Cebimden telefonumu çıkartarak saate baktım 1 saat 12 dakika geçmişti..."Özür dilerim özür dilerim özür dilerim"dedim sesim titriyodu tecavüz etmesini istemiyordum"Ah taehyung çok acizsin seni bugünlük rahat bırakıyorum ama yarın aynı şey olursa kurtulamazsın şimdi git odana gözüm görmesin seni!"dedi iyi günündeydi bugün anlaşılan eğer burda durmaya devam edip şansımı zorlarsam bu sever cidden yapardı.
Bu yüzdem hızlıca odama çıkıp ne olur ne olmaz kapımı kilitledim.Bir süre sadece yatağımda oturup telefona baktım ama sabahtan beri bişey yemediğim için karnım açtı.Biraz riskli olsada kapımın kilidini açıp sessizce aşağıya indim.Babam görünürde yoktu,annemde mutfakta olmalıydı.Yavaş adımlarla mutfağa girdiğimde tahmin ettiğim gibi annemle bakıştım.Bana iğrenerek baktıktan sonra tekrardan önüne döndü.
Çok umursamamıştım zaten alışmıştım onun bu bakışlarına.Dolabı açıp bakınmaya başladığımda hayal kırıklığıydı cidden...annem yemek yapmamıştı yada ben gelmeden önce yapmış ama büyük ihtimalle bana kalmaması için babamla hepsini yemişlerdi.
İç çekerek tekrar odama çıkıcağım sırada boynumdan sıkıca tutulup duvara sertçe yapıştırılmam bir olmuştu.Korkuyla kaçmaya çalışıyordum ama duvara yüz üstü yaslanmıştım ve arkamdan tutulduğum için kaçmam imkansız gibi bir şeydi ve babamdan başka kimse olamazdı bu zaten.
Sinirle ve korkuyla bağırmaya başladığımda oda benim bağırışlarıma ve çırpınışlarıma bağırarak karşılık veriyordu.Ona bu şekilde kısa zamanda dayanabilirdim.Yine kaçamayacaktım galiba.Tam umutsuzluğa kapılıcağım sırada zil çaldı
Kim gelebilirdiki?
Babam kapıyı açmam için beni tutup kapıya doğru itti.Dengemi neredeyse kaybedecekken düzelmeyi başardım ve ilerleyip kapıyı açtım."Jungkook?"şaşkınlığım yüzümden de anlaşılıyordu çünkü onu karşımda görmeyi beklemiyordum"Merhaba Taehyung kurabiye yapmıştımda biraz fazla yapmışım hazır fazla olmuşken bende sana getiriyim dedim"dedi bedenimi süzerken"Ah şey teşekkür ederim zahmet etmeseydin keşke"dedim ama o hala gözlerime bakmayıp bedenimi inceliyordu sanki görmek istediği birşey varmış gibi.
"Ne zahmeti afiyetle ye banada yarın söylersin hem başarılı olmuş mu diye"diyerek göz kırptığında onun bu hareketine göz devirdim ve teşekkür edip kapıyı kapattım. İşin garip kısmı beni bugünlük babamdan kurtarmıştı.O bana kurabiyeyi verirken gitmişti ve bu beni rahat bıraktığı anlama geliyordu. Onun yüzüne karşı teşekkür ettiğimi söyleyemezdim ama en içten şekilde ona teşekkürlerimi sunuyordum.
Ama sanki hissetmiş gibiydi,denk gelmiş olamazdı Nasıl hissetmişti beni? Nasıl anlamıştı?
Beni her şekilde şaşırtmayı başarıyorsun kook.Sen bana tanrının bir hediyesi misin bilmiyorum ama hayatıma girdiğin için teşkkür ederim. Senin gibi tatlı,eğlenceli,mutlu biriyle tanıştığım için çok şanslıyım. Ama ben duygularımı çok uzun zamandır saklamaya çalışıyorum ve başarıyorumda fakat üzgünüm ki sana hiçbir zaman tam anlamıyla gerçek duygularımı gösteremeyeceğim.
☆☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
