ölü aşk diyarı

İnsan hiç yaşarken ölebilirmi?hiç bir şey bilmeden,hiç bir şey anlamadan,hayattan hiç bir zevk almadan,kim hayattan zevk almazki?,mesela ben almam alamıyorum bilmiyorum,zombi gibi yaşıyorum.

Tepkisiz,acı çekmeden,gülemeden mutsuzum çünkü mutlu edenim yok,yanımda olacak bir dostum,güvenebileceğim bir dostum,ama zombiler insanlara muhtaç,ama ben değilim,tek farkım bu,aslında insanlardan hiç bir beklentim yok,yeterli beni boşversinler,yeterki benden uzak dursunlar.

Yeterki bana bulaşmasınlar,ne bileyim hani derlerya
'Sonbahar rüzgarında uçuşan,rengi solmuş bir yaprak gibiyim,sadece sürünüp gidiyorum,özgürüm'
Ben hiç böyle olmadım tam havalanacakken.....bir engel çıktı

Tekrardan tam havalanacakken.....bu sefer yeni yolculuklara....yeni engellere....hazır olmadığımı anladım,sadece ne yapacağımı bilmiyorum,iyi davranmaya çalışıyorum,aldığım karşılık sadece acı çekmemi sağlayacak şeyler

Mustafa Çetiner....belki hayatının anlamı olmalıydı,belki hayallerimi süslemeliydi,o benim olmalıydı bende onun olmalıydım ama olmadım,peki ne oldu,hayatım karardı ve dahada kararıyor.

Ben hiç bir zaman özgür olamadım,ban özgürlüğümü vermediler,bana özgürlüğümü yaşatmadılar.

Ben....kendimi hiç anlatamadım, hep anlamalarını bekledim {genlikle içime kapanık biriyim}
konuşmayı pek sevmem ve zaten beni anlamalarını beklenen hataydı...benim...attığım sessiz çığlıkları duymadılar

Nedense anlatma kabiliyeti olmadığından kendimi hep şarkılarla anlatmaya çalıştım,onları ben...hep sessizliğime alıştırdım,kendimi hazır hissettiğimde bu kıyameti koparacağıma emin olun.

Bu oyun bir gün bitecek...