I See you Ghost

Episode 4- Crying out for Justice

"I'm Hyuan, welcome to the club, niligtas ko ang buhay mo kaya sa ayaw at gusto mo kasali kana sa club na ito, kailangan kita"napakagat ako ng labi, umiling iling ako, nanginginig ang kamay ko na kumuwala kay Hyuan, bakit ba ako pumasok sa classroom na ito? bakit ba ako sumama sa groupong ito?

Ayoko sa ganitong situation, nakakatakot.

"You can't refuse my offer, I need you, we need you in this club, because I know, you can see them"kalmadong sabi niya sa akin sabay turo sa mga multong may maiitim na usok, pula ang kanilang mga mata.

"N-nakikita mo rin sila?"tanong ko sa kanya, umiling iling naman siya sa tanong ko.

"Nope! I can see their block or white shadow, i can hear and feel them, that's my ability, hindi gaya mo nakikita mo sila at ibig sabihin non, ikaw ang magbibigay basbas sa kanila para makatawid sa kabilang buhay, but before that we need to help them one by one, they need justice for their deaths, don't you see? they are tinged with black smoke, meaning they are very angry and they are crying out for justice"umiling iling ako habang nanginginig sa takot, narinig kasi ng mga multo ang sinabi ni Hyuan kaya lumapit ang iba sa amin at sinisigaw ang mga kanilang hinaing at kailangan ko raw silang tulungan, kung hindi ay gagambalain nila ako at ang boung Mabini High.

Napakagat ulit ako ng labi dahil sa takot, bahagya pa akong lumapit kay Hyuan sa takot na nararamdaman ko, narinig ko pa ang mahinang tawa ni Hyuan.

"Did you hear? Did you hear their complaint? What they are crying out for is justice, and they will only be quiet when we help them one by one, you are the only one who saw them so you are the one who will bless them after we help them"

"how.... h-how can you say that I am the only one who should be able to bless them? how do i do that? and how do you know i saw a ghost?"ngumisi siya sa akin

"Sinabi sa akin ng mga multo, and because I know you, you didn't just remember me"makahulugan niyang sagot sa akin, nawala ang attention ko sa kanya ng magwala na naman ang mga estudyanteng nasasaniban pa, nagwawala narin ang mga multo, patuloy akong tinatakot kapag hindi ako pumapayag.

Nanlaki ang mga mata ko ng may silyang lumipad patungo sa direction ko, natoud ako sa kinatatayuan ko at tiningnan lang ang silya na palapit sa akin, buti nalang hinigit ulit ako ni Hyuan.

"Continue the prayer Frank, so that they will weaken, Lea use the Holy water so that they come out of the students' bodies"

"Noted presedent"

"Ayos ka lang?"tanong sa akin ni Hyuan, halos nagdudugo na itong labi ko kakagat dahil sa takot.

"Don't be afraid, face them, face your greatest fear, ikaw ang kawawa kapag nagpatalo ka sa takot mo"kalmado niyang sabi habang abala siya sa mga maliit na patalim na sinusulatan niya ng itim na likido.

"a-anhin mo yan?"tanong ko, ngumisi lang siya sa akin at naglakad patungo sa kinaroronan ng mga estudyante na nasaniban, nasa limang estudyante nalang ang nasaniban, yung ibang estudyante ay nahimatay na, at ang mga kaluluwa ay patuloy parin sa paghihinagpis malapit sa akin, paulit ulit lang ang sinasabi nila sa akin.

"tulungan mo ako, ayaw ko sa dilim, kailangan nilang malaman ang totoong nangyayayari sa akin"

"Miss, kailangan malaman ni mama at papa na pinatay ako ng teacher namin"

"Ayoko sa mundong to, gusto kupang mabuhay, maghihigante pa ako"

"tulungan mo ako, papatayin ko pa ang pumatay sa akin"

"hindi ako nagpakamatay, ginahasa nila ako"

"yung guro namin sa English, ginahasa niya ako, papatayin ko siya"

"TULUNGAN MO KAMI JANE PABLO"sabay sabay pa nilang sigaw.

"TAMA NA ano ba, tama na, tama na"paulit-ulit kung sigaw kaya naman natahimik sila sa sigaw ko, pati si Hyuan ay napatigil sa ginagawa niya, sasaksakin niya dapat ang estudyanteng sinaniban, pero hindi natuloy dahil sa sigaw ko, napatigil at napatingin din sa akin ang estudyanteng lalaking sinaniban na nasa likod ni Hyuan na sasaksakin sana si Hyuan.

"Sabi ng tama na"sigaw ko pa habang nakatingin sa estudyanteng lalaki na sinasaniban.

Parang nawala ang takot ko pero napalitan ng inis.

"Lumabas na kayo sa mga katawan ng mga estudyante, tutulungan ko na kayong makatawid sa kabilang buhay, bitawan mo na yang kutsilyo"

"Tutulungan mo kaming lahat?"tanong pa ng lalaking estudyante, nanginingig akong tumango, napakalamig ng boses ng mga multo, nakakilabot.

Based on what I see, they are not cheerfully evil, their souls have become dark because of anger, anger envelops their souls.

"Panginoon, tulungan mo kami! Bigyan mo kami ng kapayapaan, ituro mo sa amin ang kapayapaan, gabayan ang aming mga hakbang sa daan ng kapayapaan. Buksan ang aming mga mata at ang aming mga puso, at bigyan kami ng lakas ng loob na sabihin, huwag na muling makipagdigm. Sa digmaan ang lahat ay nawala. Itanim sa ating mga puso ang lakas ng loob na gumawa ng mga konkretong hakbang upang makamit ang kapayapaan."paulit ulit na pang basa ni Frank na sinabayan ni Leu at Lea na sinabayan ko na, unti unti namang nagsilabasan ang limang kaluluwa sa katawan ng limang estudyante na nahihimatay.

"Mangako kayong tutulungan ninyo kami bago kami kunin ng liwanag para makapunta sa kabilang daigdig"halos sabay sabay na salita ng mga multo.