ජනෙල් පඩිය උඩ නිදාගෙන හිටපු ශෙවෝන් උදේම ඇහැරුනේ වෙනදා ඉස්කෝලෙ යන්න නැගිටපු පුරුද්දට. ඇත්තටම බදුල්ල කොළඹට වඩා ගොඩක් ලස්සනයි කියලා ශෙවෝන්ට හිතුනෙ ජනේලෙන් එලිය බලද්දි.
ලොකු හුස්මක් පහත දාපු ශෙවෝන් මුන හෝදන්න ගියේ මූන හොදලා මල්ලිව නැගිට්ටවන්න.
"ඒහ්...මල්ලි නැගිටිනවා..ඒ නැගිටිනවා.."
'ත්...ත්. තව චු..චුට්ටක් නිදාග්..ගන්ම්කො"
දිවෝන් කියද්දි ශෙවෝන් දිවෝන් දිහා බලන් හිටියෙ දුක පිරිච්ච මූනකින්. මල්ලිගෙ ගොතේ සනීප කරන්න බැරි උනත් ශෙවෝන්ගෙ හිට්ග ඒක විශ්වාස කරේ නෑ.තමන්ගෙ මල්ලිව සනීප කරන්න කොහොම හරි විදිහක් ඇති කියලා තමයි ශෙවෝන් හිතන් හිටියේ...
"තව නිදාගන්න බෑ . අද යන්න කිව්වනෙ කොහෙද අපි දෙන්නට.ඒක නිසා මූන හෝදන් එනවා ඉක්මනට"
මල්ලි මූන හෝදන්න යනවා බලන් හිටපු ශෙවෝන් කෙලින්ම ගියේ කුස්සියට . කුස්සියට යනකොටත් ගෞරවී කාත් එක්කදෝ කතාව.
"ආ..පුතේ මේ බලන්නකො..අල්ලපු ගෙදර ඇන්ටියි ඒ නංගියි ඇවිල්ලා.
ගෞරවී කියද්දි තමා තාම නිදිමරගාතෙන් හිටපු ශෙවෝන් ඒ දිහා බැලුවෙ..අවුරුදු පනහක වගේ කියන්න පුලුවන් ගෑනු කෙනෙක් ශෙවෝන් දිහා බලලා හිනා උනා.හැබැයි ඒ ගැනු කෙනාගෙ දුව කියන්න පුලුවන් ගෑනු පරාණෙනම් ශෙවෝන්ව දැක්ක ගමන් මූන රතු කරන් බිම බලාගත්තා.
දෙන්නටම හිනාවක් වත් නොදීපු ශෙවෝන් ගෞරවී පැත්තට හැරුනා.
" අම්මා මන් මල්ලිවත් එක්කන් අට වෙද්දි යනවා ලේන් එකේ ඇවිදලා එන්න breakfast ලෑස්ති කරලා තියන්න "
ගෞරවී මුකුත් කියන්න කලින් ශෙවෝන් උඩතට්ටුවට ගිහින් කාමරේ දොර වහගත්තෙ එතන අමුත්තො දෙන්නවත් නොතකා.
කාමරේට ඇවිල්ලා කබඩ් එක ඇරලා ගත්ත මැද්දෙන් ඉරුණු ෆොටෝ එක දිහා බලන් හිටියේ ඇස් දෙකේ කඳුලු පිරෙද්දි.
.......................................................
" අම්මා...මන් කිව්වනෙ breakfast ලෑස්ති කරලා තියන්න කියලා."
"පරක්කු උන විනාඩි පහට ඔච්චර කෑගහන්න ඕනිද ?..චුට්ටක් ඉන්න හදලා දෙන්නම්"
