Taming the Lion (Constellation Series #3)

Chapter 11

Chapter 11

Real na Real

" Totoong- totoo na ba yan?" Bulong ni Marites - este Celeste habang minamasdan namin ang paglalakad ni Lion papunta dito sa store habang inaayos ang buhok at ang kanang kamany ay may punpon na bulaklak na rosas. 

Siniko ko siya para manahimik dahil sa totoo lang ay nakailang ulit na ako sa kanya kung paano nangyari ang lahat ng ito. Pasimple pa niyang sinundot ang akin g tagiliran dahilan para tingnan ko siya ng masama. Pumasok na si Lion kaya naman napatikhim ako ng malakas para maalis ang tila nakabara sa aking lalamunan. 

The world seemed to slow down the moment I caught sight of him. He was walking toward me, tall and sure, with a slight breeze rustling his hair. My heart skipped, then thudded with a mix of excitement and nerves. He looked effortlessly handsome, dressed in a simple shirt that somehow hugged his shoulders perfectly, emphasizing every confident stride he took.

In his hands, a bouquet of deep red roses lay nestled, each bloom as vivid as if dipped in the sunset itself. I could see the soft dewdrops clinging to the petals, shimmering like tiny jewels under the light. His eyes held that familiar warmth, a gentle spark that seemed to hold onto mine, making the crowd around us blur and fade. Each step he took drew me in, and I could feel my cheeks warm as he got closer, his smile widening ever so slightly, as if he, too, felt that magnetic pull.

My breath hitched as he reached me, the soft fragrance of roses mingling with his scent, a blend of something fresh and subtly earthy. In that moment, he held out the bouquet, his fingers brushing mine lightly, sending a thrill up my arm. I managed a shy smile, feeling the world spin a little as his gaze lingered, intense and tender. It felt like he had brought the entire garden just to see me smile—and in that moment, I could've sworn my heart was blooming right along with the roses.

Nag init ang buong mukha ko dahil sa nasasaksihan. Hindi ako sanay sa ganito, may nagbibigay sa akin ng mga simpleng bulaklak noon pero hindi ganito ang naramdaman ko. Sa sobrang lakas ng tibok ng aking puso ay pakiramdam ko lalabas na ito sa aking dibdib at siguro ay naririnig na nya ang tunog nito. 

"Salamat" Nahihiya kong sambit habang nasa mga rosas ang mata. Hindi ko ata siya kayang tingnan sa mata dahil kitang-kita ang pamumula ng aking mukha. Dahil sa maputla kong kulay ay sigurado akong para na itong hinog na kamatis. 

He chuckled lowly and I blinked my eyes rapidly when he gently held my chin, and our eyes met. An amuse grin was plastered on his lips. Para bang manghang-mangha siyang makita akong hiyang-hiya sa kanya. 

"I'm just starting, sweetheart." He uttered while caressing my chin. 

I masked my flushing face by knotting my eyebrows-as if I'm irritated. He grinned more, showing me that he doesn't believe me. Ngumuso na lang ako at tinalikuran siya para maupo sa upuan na malapit sa counter. Inirapan ko pa si Celeste na malaki ang ngisi sa akin. Bumungisngis siya at itinuloy ang pagbibilang sa counter. 

As the scene unfolded, the reactions around us were a mix of shock, intrigue, and disbelief. A small crowd began to gather, students exchanging glances and nudging each other, some even pulling out their phones to capture the unexpected moment.

A few girls in the crowd raised their eyebrows, clearly surprised that *he*—the infamous heartbreaker known for his casual flings and his aversion to commitment—would be standing there, holding a flower and looking genuinely earnest. Some of his previous admirers whispered to each other, their voices tinged with surprise and perhaps a touch of jealousy.

The guys, on the other hand, looked entertained, with a few smirking or chuckling under their breath. "Didn't expect that," one muttered, nudging his friend. Others seemed curious, as though trying to figure out if this was some sort of grand gesture or just another of his notorious games

Nakasunod si Lion sa akin at nagulat pa ako nang ipag angat niya ako ng upuan. Napayuko ako at mas humaba ang nguso dahil sa kanyang ginawa. 

"I'll get something in my car, wait here." Aniya, bahagya lamang akong tumango at tulala pa rin sa upo. 

Ito na yun! Totoong-totoo na nga ang mga nangyayari na liligawan nya ako. Nakatingin ang mga estudyante na nakatambay dito kaya mas nahihiya ako. Naririnig ko pa ang mga bulong-bulungan nila! Marahil ay mga nawindang sila sa nasaksihan. 

Bumalik si Lion na may dalang isang paper bag, kita ko ang tatak noong 'Bag of Beans' . 

He was oblivious of the scene he was making. Wala siyang pakialam sa mga walang kahiya-hiyang mga taong pinapanood kami. Mas dumami rin ang pumasok sa 7 Eleven. Mas lalo tuloy akong nahiya. Hindi ko naman inexpect na hindi pala sekreto ang panliligaw niya sa akin. 

Naku, baka balikan ako ng mga bullies ko dahil dito. Siguradong kakalat ang balita na parang wildfire. Ang dami kong pinagdaanan na ayaw ko ng balikan pero bakit parang bumabalik ang kaba ko ngayong nadadawit ang pangalan ko kay Lion. 

"What are you thinking?" I blinked my eyes when Lion caressed my hand. Nagulat ako at binawi ang kamay sa kanya. 

Tumikhim siya at umayos ng upo, he looked away and wet his lower lip using his tongue. 

"I bought food, I know you hasn't eating yet. " He muttered while taking out the food from the paper bag. 

Bigla akong na guilty sa mga naiisip. Ang sama naman ng ugali ko! Parang na offened ko ata sya dahil sa biglang pag tanggal ko ng kamay sa hawak niya. 

"Am I making you feel uncomfortable?" Tanong niya na naninimbang. 

Mabilis akong umiling sa kanya at kinagat ang labi. 

"Uhm..... Ang d-dami kasing nakatingin" I cleared my throat again and continue. 

"Nakatingin, nahihiya ako. Baka kung ano ang isipin nila." Mahina kong sambit. Ngayon lang siya lumingon para tingnan ang paligid. Umigting ang kanyang panga at nagsalubong ang kilay. 

" You want to go somewhere private?'' he worriedly asked me. Nahihiya naman akong tumango dahil sa totoo lang ay hindi talaga ako makakakain kapag dito kami. 

"Pero may trabaho kasi ako, maraming customer at kailangan ko ng tumulong kay Celeste." Nag aalala kong sabi nang makitang hindi na mag kanda udada si Celeste. Mahaba na rin kasi ang pila sa counter dahil nga nagpasukan ang mga estudyante dito sa loob para mag usisa sa nangyayari. 

"Later then? Can I take you on a date after your shift?" Kahit mahina ang pagkakasabi niya ay nagawa pa rin iyong marinig ng iilan dahilan kung bakit nagsinghapam sila. Tumigil lang sila nang tiningnan sila ni Lion. Nag unahan silang maglabasan at halos madapa pa. 

Bumuntong hininga si Lion at binalingan ako ng tingin. 

"I'm sorry for that." Aniya at inayos ang nakatikwas kong buhok. 

"Ayos lang, ah- sige mamaya na lang, kaso sa gabi pa yun. Uhm- pwede namang bukas  na lang ng mas maaga para hindi ka na maabala mamaya. " Kumunot ang kanyang noo. 

"Later, Ly." Desididong aniya kaya napatango na lang ako sa kanya. 

"Sige, salamat dito, nagustuhan ko." Sabi ko sabay taas ng mga bigay niya. He smiled and nodded. 

"Make sure to eat that, huwag kang papalipas ng gutom, papakasalan pa kita." 

Halos matumba ako sa sinabi niya, nanlambot ang mga tuhod ko at pinanood ang kanyang likod papalayo. That man!

_______________________________________________