The Legends Of Atlantis (COMPLETED) Book 4 Of TLI Series

Chapter 7: HMAV Bounty 1784

Chapter 7: HMAV Bounty 1784

Scrolls under a rainbow-like colorful skies with blazing falling fireworks to entertain the different status, race, characteristic of every visitors, of every watchers on this lucky dawn and dusk.

Reflecting its magical wonders upon my eyes as it continuously in awe of what I have witnessed I cannot contain the fullness, the overwhelming joy of hearing these loud yet happy celebration, of seeing this again after so many years of staying in a forbidden life.

Pouring natural crystal tears is the most purest ever felt within my heart that cries because of imprisoned happiness, within my thoughts that shouts because of silenced voices of truth seeking for the ending towards slavery and control.

I reached for the night sky above me by tracing every shaped from its glowing constellations, creations... I am the happiest the moment you revealed your true form to me.

It still feels like they are there giving me a chance to say what I always wanted to say and bid a tragical farewell I never thought I'd ask an escape.

A kind of escape nevertheless forgotten.

Just for the last time I will thank each of the living being and the last kinds I laid my teary-eyed after I begone.

Sa aking ginhawang bumuntong-hininga, yumuko ako't napasinghap ulit ng madamdaming hangin sa humihinang tugtog ng mga musikero gamit ang kani-kanilang instrumento, mga tao'y unti-unti ng nababawasan sa presensyang naririto, nagsiuwian na din ang iba dala-dala ang mga memoryang ginawa para aalahanin sa susunod na mga pagkakataon.

Ang kaninang napakalakas, napakagandang sumabog sa kalangitan ngayo'y napalitan ng nakakabinging, malamig na katahimikan.

Katahimikang umaanyaya sa aking maantok kaya'y sa aking mabilisang paglalakad ay tinungo ko ang walang katao-taong kubo at nilapag ko ang dalang gamit sabay lapag sa mga tela at kumot na magagamit.

Inilagay ko ang lamparilya sa mesa upang may ilaw ako kahit papano.

Pagkatapos ng maligayang gabi hanggang hating-gabi, ipinikit ko ang aking mga talukap.

***

Tinig ng ibo'y kumakanta, tiktilaok ng mga tandang manok, rumaragasang tubig sa ilog, mga nagsasayawang puno— ang mga alagang mundong pumasok sa pandinig ng aking panaginip.

Ang aliwalas lang ng pakiramdam kapag wala kang ibang iniisip kung hindi ang kasalukuyan kung sino, kung saan, kung bakit ka narito ngayon.

Sumikat man ang init na sumisilaw sa aking mga mata galing kay haring araw, nagpapasalamat pa din ako sa enerhiyang kanyang ibinigay upang magpatuloy ngayong umaga.

I stretched my arms as I sit and after a minutes, I stood up with a smile on my face.

"It's an another day!"

Sa aking paglabas, grabe! Hindi ko akalaing mapadpad dito! Sino ba naman akong bigyan ng malayo sa gulong tanawin? Isa lamang akong hamak na babae, may pa sadgirl pang nalalaman.

Tinungo ko ang napakalinaw at hindi naman kalakihang lawang pinalilibutan ng mahalimuyak na mga bulaklak at berde-berdeng damo habang pinapayongan ng punong may mga dahon kasabay ng mga sanga nitong inuukit ang sariling anino.

"Wow! Siguro ayaw talaga ng tadhana ang pauwiin ako..."

Dali-dali kong tinanggal ang bawat piraso ng damit na makakapagpalubog sa akin sa tubig.

I want a lighter baggage so I can swim and bathe myself thoroughly.

"Yay! This would be so cold and damn exciting!"